همه دلسوزان وطن از خاص و عام متفق القول و با تمامی وجود بر امده از نگرانی اینده کشور، خود و فرزندانشان میگویند:
این همه رخ دادهای ضد و نقیض، مخرب، ایمان بر باد ده، خلاف منافع ملی و…. که از چپ وراست هم چون آواری پیوسته بر سر جامعه فرو می ریزد قرار است تا به کی ادامه یابد؟
امکانات وسیع مالی، امنیتی و ارتباطی دولت که طبق همین به اصطلاح قوانین موجود مسئول و پاسخگو میباشد، به چه دلایلی در مسیرتعدیل یا جلو گیری از این حوادث روز افزون و قابل پیش بینی بکار گرفته نمیشود؟ و تا چه زمانی شعارها، ایجاد هیجان وبحران آفرینی باید ادامه یابد.
اثار عدیده اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، روحی روانی و خلاف اصول اولیه بهزیستی، حقوق شهروندی و…. ایا نبایستی توجه دست اندرکاران نظام را به اقداما تی اساسی و بایسته در اینگونه موارد جلب نماید و یا ناتوان با همه ادعاها مانده اند؟؟
به نمونه ای ازانچه که جامعه را در این روزها ملتهب و نگران ساخته فهرست وار اشاره میشود: (بدون رعایت تقدم و تاخر)
عوامل اصلی و چرایی بر خوردقطار که میتوان بر امده ازدغدغه های معاش و بالتبع ناتوانی در پیش بینی ساده ترین اموربوسیله لکوموتیوران بشمار آید (اگر قضا و قدر را عامل اصلی ندانیم!؟)، جلو گیری از سخنرانی معاون مجلس، صدور دستور جلب نماینده مردم و تشکیل پرونده های عدیده خلق الساعه، چگونگی برابری نرخ ارز، حرکات قایق های سپاه در برابرناوهای مستقر در خلیج فارس، تسهیل و ریخت و پاشهای غیر قابل تصور مالی و تشویق و تبلیغ برای هجوم افراطی شیفتگان به عراق، اعلام امادگی تبلیغاتی اعزام صدها هزار نفر به سوریه، تهدیدات مکرر به بازداشت و جلوگیری از هر گونه اظهار نظر، اختلاسهای فراتر از میلیاردی، صدور احکام قضایی در مورد انانکه باتقبل هزینه ها در زمینه مسایل روز نقدهایی خیر خواهانه ارایه میدهند، پشت گوش انداختن بعبارت بهتر نپرداختن به پروند ه انانکه با رانت و سوء استفاده از روابط و غیر قانونی به مصادر امور تکیه زده و به چپاول بیت المال بصور گو ناگون ادامه می دهند و عارف و عامی انانرا می شناسند، بر خورد گزینشی وسایل تبلیغاتی که از محل بیت المال ارتزاق میکنند با مسایل روز، وارونه جلوه دادن حقایق مبتنی بر منافع گروهی و باندی، افزایش بی رویه نرخ کالاها و خد ما ت تو لیدی بخش دولتی و در پی آن خصوصی – مخصوصا در بخش دارویی – بهداشتی و آموزشی، راه بندانهای وحشتناک، اعزام نیروهای خدماتی به عراق و دهها مورد از این قبیل
در این میان رندان گوشه نشین، متفکر!، مصرف کننده و انانکه منافعشان به ادامه بحرانهای ساختگی گره خوره، همه بی تد بیری ها و ناتوانی در سامان دادن امور جامعه و مملکت را به دوش دولت گرفتار روحانی افکنده و در وظایف او میبینند و بر آن تاکید می ورزند و بر توقعات که این یکی میتواند منفی نباشد!! می دمند.
آنانکه در این وادی مخرب ترین نقش را دارند درپوشش و لباس مصلح و خیر خواه جامعه از گذشته های دور و اخیرا بیشتر از گذشته…. گریبان چاک میدهند و- وااسلا ما ی آنان گوش فلک را کر نموده وبخیال خود تمهیداتی داهیانه اندیشیده اند تا انچه به جایی نرسد فریاد باشد.
یکی از مقاصد وبیقین مهمترین هدف این جریان مسلط برارکان امور اینستکه انبوه مردم گرفتار معاش دچار چکنم – در اردیبهشت سال آینده رای ندادن را پیشه ویا به کاندیدای متظاهر و دلواپس صوری انان، که بر مبنای منافع گروهی و حفظ شرایط میکوشد، گرایش یابند که وای از پس امروز بود فردایی..
بر مجمو عه دولت مردان دست در گریبان است که کاری کنند که غصه سر آید، به این مفهوم که خود را برنده بی چون و چرای انتخابات در پیش ندانسته سر را از زیر برف که بسرعت آب شد!! در اورند و صحنه را برای تبلیغات جریان مقتدر مخالف ملک و ملت خالی نگذارند، که فرصتی نمانده و فردا خیلی دیر است.
باید مدیران سیاسی – فرهنگی با صراحت، همه موانع را مطرح و صمیمانه عنوان و بدون واهمه به از دست دادن قدرت، که زیاد هم آسان بنظر نمی رسد! چگونگی ها و عوامل با ز دارنده و سهم خواه را (هر چند مکررو اشکار مینمایند) به اطلاع جامعه بر سانند.
با عنایت به این مهم که ارزش رای توده و عوام در انتخابات، حتی در وضعیت موجود کشورمان برابر و هم وزن خواص میباشد….میتوان با کمک جوانان اگاه و حاضر در صحنه، عاقل و نقش آفرین در درون تمامی خانواده ها مشابه انتخابات اسفند ماه گذشته مخصو صا در تهران و شهر های بزرگ رفرمی ایجاد و به این نیروی ساکت و هشیارتکیه کرد و امیدوار بود..
& پیشنهاد پیوسته آرام، متین و خیر خواهانه وطن خواهان اینستکه:
– انجا که لازمست با مایه گذاشتن از اعتبارنسبی حاصل از خدمتگذاری توام با صبر و تحمل افراد شاخص کابینه، مشابه ظریف و زنگنه
– از همه کار سازتر تجربه گران به دست آمده سه سال و نیمه اخیر تصدی قوه مجریه، با همه موانع و محدودیتها که اگر با وقوف به سیستم و شرایط حاکم بر ان بنگریم غیر قابل انکار می باشد
– فراتر از معیارهای غلط متداول و عادی شده بر آمده از منافع فردی بدون واهمه در جهت ماندگاری در تاریخ با استفاده از سبک و سیاق خاتمی، مطهری ها و صادقی ها (اصل نسبیت در این وانفسا فراموش نشود) انهم در شرایطی که از صدا و سیما بر خلاف قانون به دور مانده اند
– با استفاده از وسایل مدرن در اختیار همگان، تر یبون ها و همین روزنامه ها که قابل توجه به نظر می رسند و از تیراژ مناسب برخوردارند حقایق و موانع را مطرح ساخت
خواص واقفند که عدم تمر کز قدرت با مفهوم اصولی، نبود وحدت رویه، وجود نهادهای موازی، اختیارات فرا قانونی، قوانین متضاد، رانت و رابطه، نهادهای غیر پاسخگو، انتصابات غیر اصولی و مسایلی بسیار از این قبیل نمی گذارند و منافع گروهی انان اقتضای دیگری دارد و باید باهمه تنگناها با ان بصورت معقول و با حد اکثر توان مقابله نمود.
در انصورت، با اطمینان به افکار عمومی با خیل میلیونی جوانان تحصیل کرده، آگاه و صبورمان در جای جای میهنمان که از سویس گشتن منصرف و نگران سوریه شدن مانده اند، میتوان امید اصلاحاتی تدریجی را داشت.
استمرار مدیریت در این وضعیت با همه اما و اگر ها، تحقق بخشی از برنامه ها را در پی می آورد و ساده ترین شرط ادامه آرامش و موفقیت در پیشبرد ضرورتهای ملی بشمار می اید
.. در غیر این صورت چکنم و سلطه فرصت طلبان و به تبع آن انحرافات و….استمرار داشته، درب بر همین پاشنه مخرب خواهد چرخید.
طبعا تاریخ قضاوت درست خود رادر این مقطع سر نوشت سازدر رابطه با عملکرد حکومت، دولت و ملت خواهد داشت.
تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل / بقول حافظ وظیفه من گفتن است و بس
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید