شرق ـ گروه هنر: داغیِ «تیر» بر سینه خیلی‌ها نشست. نامه داریوش مهرجویی که خوانده شد، ذهن‌ها رفت به ۲۲ تیر ۹۵، روز اندوه و اعتراض؛ موعد «فغان» داریوش مهرجویی، همان روزی که کارگردان «هامون» با صدای بلند اعتراضش به مرگ «استاد فقید» را فریاد زد. حالا ۱۴ تیر ۹۶ است؛ یک سال از رفتن کیارستمی می‌گذرد. تیر، انگار مأموریت دارد سینه‌ها را خراش بدهد و دردها را تراش. مراسم سالگرد درگذشت عباس کیارستمی، «رسمی» است، رسمی نه به‌دلیل آمدن مسعود کیمیایی، بهمن فرمان‌آرا، همایون ارشادی، رضا کیانیان، لیلی گلستان و دیگران که اینها «رفقای عباس» هستند و با دعوت به محفل او نمی‌روند؛ رسمی از جهت حضور «وزیر»؛ وزیر بهداشت که تا یک هفته قبل‌تر معلوم نبود به این مراسم بیاید؛ ولی آمد، اگرچه قرار بود رئیس سازمان نظام پزشکی و رئیس پزشکی قانونی هم بیایند؛ اما مراسم بدون حضور آنها برگزار شد. اجرای این مراسم را امیر پوریا و رضا کیانیان بر عهده داشتند. کیانیان آغازکننده مراسم بود؛ از این گفت که مانند دیگر سینماگران پیگیر پرونده بوده؛ اینکه دوستان پزشک زیادی را می‌شناسد که «برخی از آنها دیوصفت و گروهی دیگر مانند فرشته پاک هستند». کیانیان ادامه داد: «آقای کیارستمی فوت کردند و خیلی‌ها می‌گفتند خب باید مقصر اعلام شود؛ اما بعدش چه؟ درحالی‌که پیگیری پرونده کیارستمی یک حرکت مدنی است، نه یک خواست شخصی. البته کیارستمی بیشتر از اینکه مرده باشد، زنده است».

امیر پوریا مأمور خواندن نامه تلخ مهرجویی شد: «در این روزهای داغ تیرماه وسالروز عباس کیارستمی عزیز، بار دیگر درگذشت یار و همراه دیرینه‌ام را به خانواده و دوستان و هواداران این مرد بزرگ سینما و هنر ایران تسلیت می‌گویم. هرچند هنوز بعد از گذشت یک سال نتوانسته‌ام مرگ مظلومانه و غافلگیرانه او را باور کنم. درحال‌حاضر فقط در انتظار نتیجه پرونده پزشکی عباس عزیز هستم و از وزیر محترم بهداشت پاسخی دقیق و روشن می‌خواهم. چرا، چگونه و چه کسانی باعث غفلت شدند؟ و آیا از چنین سهل‌انگاری بزرگی در حق یکی از سرمایه‌های ملی کشورمان می‌شود چشم پوشید؟ سه بار او را شکافتند و بیهوش کردند و سه ماه زجر کشید… هرگز آخرین حرف‌هایش را فراموش نمی‌کنم: «بدن مرا حسابی شخم زدند». نامش گرامی، روحش جاوید، یادش گرامی. داریوش مهرجویی ۱۴ تیرماه ۱۳۹۶». در این مراسم حسن قاضی‌زاده‌هاشمی، وزیر بهداشت، گفت: ما به همه سرمایه‌های اجتماعی و هنری افتخار می‌کنیم و عباس کیارستمی یکی از بهترین کارگردان‌های خوب و طلایی فرهنگ و هنر ایران بود. بی‌محبتی‌های زیادی در حق کیارستمی شد و امروز برای میلیون‌ها نفر پرسش‌هایی درباره پرونده پزشکی کیارستمی مطرح شده است.