امیرعلی متولی: تزویر

چهارشنبه, 8ام شهریور, 1396
اندازه قلم متن

امیرعلی متولی

الفرار مما لا یطاق من السنن المرسلین

دانش آموزان باید با کمال دقت اعمال و کردار دبیران و معلمین خود را زیر نظر بگیرند و اگر خدای نکرده در یکی از آنها انحرافی ببینند ، بلافاصله به مقامات مسئول گزارش نمایند… این کار را به صورت مخفی انجام دهند همه باید جمعیت اطلاعاتی باشند
(امام خمینی مهرماه ۱۳۶۱ بازگشایی مدارس)

گرچه من اصلا علاقه چندانی به فیلم و سینما ندارم و عواملش را زیاد نمی شناسم ولی زمان رو غنیمت دانستم که در شرایط ِ ایجاد شده توسطِ یکّهِ مجریِ ملون ِ عالم بشریت با چهل کیلو وزن و نیم متر قد ولی خروارها ادعای کذب ، بعنوان یک معضل اجتماعی بنگرم که در ایران هم کم نیستند. توصیه میکنم که خواننده فهیم نگاهی به تفاوت غَدَره و خدعه نیز بیاندازد.

در جو اجتماعی سرشار از بی اعتمادی، روابط و دوستی های مشکوک و نافرجام گرفته تا رودربایستی ها، ملاحظه کاریها ، مصلحت جویی ها ، پنهان کاریها و غیرو و در نهایت انواع دشمنی ها ، در حرکت است و به صورتهای اجتماعی از قبیل فتنه ، تملق ، تلّون ، مبالغه ، عیب پوشی ، نیرنگ ، فرصت طلبی ،افترا و صدها مورد منفی دیگر که جملگی برپایه دروغ شکل گرفته، تجلی می کند و سپس فرهنگ دروغ به فرهنگ اصیل قومی و محلی و ملی پیوند می خورد و آن را آلوده می سازد. شخصیتهای پایه دستکاری می شود : آدمها به مالکان طّماع، اطبای بی وجدان، کسبه حقه باز، کارگران تنبل، دانش آموزان متقلب، معلمان بی مسئولیت، سربازان خائن ، پدران بی فکر، سرایداران سارق، نانواهای رفیق نواز، کارمندان رابطه باز، رؤسای تبعیض کار تبدیل می شوند و ده ها برچسب از این قبیل در کنار مشاغل پرزحمت و آبرومند و ضروری جامعه نقش می بندد و دوگانگی ِ رفتار و گفتار نیز در جامعه نهادینه میشود و شوربختانه با خدعه ، تکفیر و….که در جامعه شیعه زده ما بسیار فراوان است و با رهبری امام امت نیز بسیار غلیط تر شد و ملغمه ای ساخته که کل کیمیاگران در این ترکیب و امتزاجش مانده اند !

نظام ِ حاکم به ایران، راهروی آپارتمان و بالکان و صندوق عقب خودرو را مکان عمومی می شناسد و جرم در آن را به مثابه بزه ِ در اماکن ِ عمومی می پندارد و مردم را به صلابه میکشد ولی نوبت ِ خودش که شد پارک و سیزده به در، در بلاد کفر را فضای ِ خصوصی نامیده و تفحص در زندگی خصوصی را خلاف ِ شرع و عرف و قانون میداند !! یقینا در همه جای ِ دنیا “پاپارازی” هست ولی نه برای فرد معمولی یا فلان دانشمندی که سرش بکار خودش باشد بلکه پاپارازی مخصوص عوامل ِ مدیا و کسانی است که در مدیا مشهورند و علی الظاهر پاپارازی ، خیلی مذموم هم نیست چرا که اگر می بود میشد جرم ِ سنگین ! از طرفی امثال مرتضوی دوربین کار میگذارند و آمار ِ لاریجانی را منتشر میکنند ولی بعد نامش میشود ” افشاگری”!

خانمی که بعد از آنهمه داستان و بگیر و ببند خودش ، ملت را تشویق به امر بمعروف میکند ، غلط کرده که خود مشغول ِ منکر است و آزادی غربی را حقش میداند !! دفاع از این قبیل اقشار بنظرم مبارزه مستقیم با صداقت است و اگر این نبود که جامعه ما این نمیشد که هر کس دنبال ِ راه گریزی مخصوص خودش باشد ، البته خداوند را شاکریم که مملکت ما هم ، فراوان از این نمونه ها دارد ، پس بهتر است که روی ِ گربه را نشوییم!!!


به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید

هنوز نظری اضافه نشده است. شما اولین نظر را بدهید.