کادر فنی کشتی آزاد ایران به هیئت برگزاری مسابقات اعلام کردند “علیرضا کریمی” در دیدار مقابل حریف روس، مصدوم شده و قادر به مبارزه با “یوری کالاشتیکوف” اسرائیلی نیست
شهریار نکوزاد، شهروند خبرنگار
«علیرضا کریمی» ۲۳ ساله است؛ متولد اول فروردین ماه ۱۳۷۳ در کرج. حتی لازم نیست در موردش بدانیم که تا امروز دو طلای قهرمانی کشتی آسیا و یک مدال برنز کشتی آزاد جهانی را روی سینه اش دیده است. مهم این است که روز ۲۴ اردیبهشت ماه امسال، وقتی از روی سکوی قهرمانی آسیا پایین آمد، گفت: «تا وقتی طلای جهان و المپیک را نگیرم، به هیچ جا نخواهم رسید.»
او در پر ترافیک ترین وزن ایران کشتی می گیرد. وزن ۸۶ کیلوگرم با حضور علیرضا کریمی، «حسن یزدانی»، قهرمان المپیک ۲۰۱۶ ریو و «عزت الله اکبری» که مدال نقره اش در سال ۲۰۱۳ ایران را در مسابقات کشتی قهرمانی جهان بعد از ۱۲ سال صاحب عنوان قهرمانی جهان کرد، مبدل به ویژه ترین وزن کشتی آزاد ایران شده است.
علیرضا تا رسیدن به آرزو و هدفش فقط یک قدم فاصله داشت. این بار به رقابت های کشتی آزاد زیر ۲۳ سال جهان که در لهستان برگزار می شد، رفت. قاعدتا کشتی گیری که با برنز جهانی وارد رقابت های زیر ۲۳ سال می شود، باید پررنگ ترین امید کشورش برای رفتن روی سکو باشد. البته به این شرط که مربی او از کنار تشک فریاد نزند:«علیرضا بباز، باید ببازی، علیرضا نبر!»
در تاریخ کم سابقه است که یک مربی این چنین شاگردش را به شکست خوردن تهییج و تشویق کند. حالا در ایران هشتگ های «#علیرضا_بباز» و «#باید_ببازی» برای حمایت از او استفاده می شود؛ حمایتی که البته شاید مثل بسیاری از موج های دیگر زود فروکش کند.
داستان به کشتی علیرضا با حریف روسیه ای مربوط می شود. مربی مطلع شده بود که در صورت پیروزی کریمی مقابل حریف روس، باید در مرحله بعد مقابل «یوری کالاشتیکوف» اسراییلی روی تشک برود؛ اتفاقی که تقریبا در ورزش ایران غیرممکن و ممنوع است.
در سال های پس از انقلاب در ایران، رقابت کشتی گیران ایرانی و اسراییلی تبدیل به تابویی غیرقابل شکستن شد. درحالی که بازیکنان فلسطینی در لیگ فوتبال اسراییل به میدان می روند و تیم ملی فلسطین در جام ملت های سال ۲۰۱۵ با بازیکنان اسراییلی وارد استرالیا شد، هیچ ورزشکار ایرانی به دلیل آن چه سیاستمداران ایران «دفاع از مردم مطلوم فلسطین» می خوانند، حق مبارزه با ورزشکاران اسراییلی را ندارند.
پس یک مربی مجبور می شود کنار زمین فریاد بزند و از کشتی گیری که طی شش ماه اخیر، در تمرین و رژیم غذایی غیرقابل باور بوده است، بخواهد که به حریف روس خود ببازد. فیلمی از این صحنه در فضای مجازی منتشر شده است. یکی از مربیان تیم امید ایران از لحظات پایانی کشتی و فریادهایی که کنار زمین زده می شود، تصویربرداری کرده است. آن چه در این فیلم می شنوید، صدای «علیرضا رضایی»، کشتی گیر، مربی و مدیر پیشین تیم ملی کشتی آزاد ایران است. او تیرماه سال ۹۵ و در راهپیمایی روز «قدس» به خبرنگاران گفت: «من خودم در کمپین “اسراییل را بر می چینیم” عضو هستم و برنامه ای داریم تا تمام اعضای تیم ملی کشتی ایران هم عضو همین کمپین شوند.»
رضایی می خواست با مغلوب شدن علیرضا کریمی، شانس او را برای رسیدن به مدال برنز زنده نگه دارد. اگر کریمی مقابل حریف اسراییلی کشتی نمی گرفت، نه تنها به مدال نمی رسید که حتی امکان حذف تمام تیم ایران نیز وجود داشت. با این حساب، کریمی باید می باخت. اما وقتی کشتی گیر روسیه موفق شد در بازی بعد، حریف اسراییلی را شکست دهد و به فینال برسد، علیرضا باید برای سکوی سوم، باز هم مقابل کشتی گیر اسراییل قرار می گرفت.
کادر فنی کشتی آزاد ایران به هیات برگزاری مسابقات اعلام کردند علیرضا کریمی در دیدار مقابل حریف روس، مصدوم شده و قادر به مبارزه با «یوری کالاشتیکوف» اسراییلی نیست. اما خبرگزاری «ایسنا» به صراحت نوشته است: «کریمی در حالی که شایستگی پیروزی مقابل حریف روس را داشت، به این خاطر که در دور دوم به حریف اسراییلی نخورد، در حالی که از حریف روس پیش بود، در ثانیه‌های پایانی شکست خورد تا مقابل این حریف به روی تشک نرود. اما با راه‌یابی کشتی گیر روس به فینال، کریمی باید در شانس مجدد با رژیم صهیونیستی مبارزه می‌کرد که با انصراف کریمی این مسابقه برگزار نشد.»
دردناک ترین واکنش پس از این اتفاق، پستی است که علیرضا در صفحه اینستاگرام خود منتشر کرده است. او درحالی که نیمه شب به تنهایی در خیابان های شهر «بیدگوشج» لهستان قدم می زند، آهنگی از «داریوش اقبالی» را با صدای بلند گوش می کند. زیر پست نوشته است: «آخرین سنگر سکوته، حق ما هم هیچ وقت گرفتنی نیست.»
توییتر و اینستاگرام لبریز شده است از دل نوشته ها و واکنش های تند به ممنوعیت مبارزه ورزشکاران ایران با نماینده های ورزشی اسراییل. علیرضا رضایی که روزی می خواست تمام کشتی گیران ایران را به کمپین «اسراییل را بر می چینیم» ملحق کند، امیدهای جوان ۲۳ ساله ایران را با فریادهایش به باد داد.
«مسعود شجاعی»، دیگر آخرین قربانی نیست. شاید باید امیدوار بود که علیرضا آخرین یا یکی از آخرین قربانی های دخالت های سیاسی در ورزش ایران باشد.
از: ایران وایر
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید