تاریخ ایران مشحون از ابر مردانی است که با از جان گذشتگی بر پایه خرد و میهن پرستی توانسته اند برگی زرین در تاریخ کشور از خود بر جای گذارند.
انسانهایی که اندیشیدن به میهن را پیشه خویش ساخته تا ملتی را بر قله های نیک روزی و سرفرازی رهنمون سازند.
امروز چهاردهم اسپند ماه چهل وششمین سالروز درگذشت دکتر محمد مصدق است. روزی که یکی از بزرگمردان تاریخ ایران چشم از جهان فرو بست تا در آغوش خاک میهن به آرامش برسد. مردی که در دوران زندگی پر بارش،آسایش و آرامش را بر خود حرام دانست تا تحقق دهنده آرزوهای ملتش باشد.
سخن از دکترمصدق پیشوای ملی ایران است. مردی که نامش یادآور ایستادگی بر آرمان های ملی و دفاع از حقوق بایسته ایرانیان و استقلال این مرز و بوم در همه دوران زندگی پر بارش بود.
مصدق آن پیر خردمند آمد تا با ایمان به همگرایی ملی و تکیه براراده ملت، بتواند ابر قدرت زمانه و استبداد داخلی را به زانو درآورده،وملتی رااز بند رهایی بخشد. بازآفرینی غرور مردمانی که سالها بوددشمنان همه داشته های میهنی اشان را به تارج برده بوداند کاری بس گران و دشوار بود که جز با پشتکار و ایمان و تکیه بر اراده ملی میسر نمی توانست باشد.
افسوس که عمراین دولت مردم سالار و ملی،همچو بهارزودگذربودوناشکیبان بیدادگر عرصه رابراو ویارانش تنگ کردند تا شیرنی آن پیروزی ملی بر کام ملت تلخ گردد. اگر چه به ظاهرپیروز شدند اما پیروزی راستین ازآن او و ملتش بود.ملتی که یاد آوری نام مصدق هرآیینه توانی دیگر در گامهایشان پدید می آورد،برای تحقق حاکیمت ملی.
دریغا که در این سالهای اخیر دوستداران و مشتاقان اوبرای حضور بر آرامگاه موقتش محرومند.یاد و نامش را گرامی می داریم و پر رهرو بودن راهش را آرزومندیم.
خسرو سیف
14اسپند ۱۳۹۱