در بین تجار و کسبه، رسمی وجود دارد که در پایان هر سال به محاسبه سود و زیان کسب و کار خود می نشینند که ای کاش این رسم، همگانی می شد، نه تنها برای محاسبه سود و زیان مالی بلکه برای سنجش اعمال و کردارهر دوره از طول عمر خود که همچون رد پا ازما باقی می ماند .
با این بهار که تازه از راه رسیده است عمر جمهوری اسلامی هم به ۳۵ سال می رسد، و تو باور نمی کنی که گذشت ایام چه زود می گذرد گویی همین دیروز بود که با اولین نشانه های میل حکومت بی سوال حاکمان، در خود شکستیم ودر صدد چاره برآمدیم اما در اولین گام برای رهایی از شری که خود ساخته ایم با این پرسش تاریخی سینه به سینه می شویم که به واقع «چه باید کرد؟» و ماجرا از همین جا آغاز می شود .
می گویند یکی از دلایل سخت جانی جمهوری اسلامی، و به سکوت کشاندن ملت، همین آیه های یاس خواندن به گوش مردم درمانده از ظلم است ، که قلم بدستان حقیقت گو در مظان این اتهام قرار دارند و از سر چنین باوری است که سیاست بازان قدرت طلب ، نوشتن از اینده روشن ، و نشان دادن درب باغ سبز را بر اهل قلم حکم می کنند ،غافل که تنها راه سعادت، اقتدا به حقیقت است خاصه برای ملتی گرفتار که آگاهی تنها چراغ راه رهایی او ست هر چند اگر تاوان این چراغداری برای اهل قلم ، اتهاماتی چون خائن ، مزدوربیگانه ، جنگ طلب و چه و چه باشد که این قبای مندرس را از دیر باز برای حذف حقیقت ، قصد پوشاندن برقامت آزادی داشتند اما چه باک که:
در ره منزل لیلی که خطر هاست به جان
شرط اول قدم آن است که مجنون باشی
در تمام سال های مبارزه اپوریسیون بر علیه نظام ، یک اصل مشترک دربین مخالفان جمهوری اسلامی وجود دارکه آن هم همین پرسش تاریخی « چه باید کرد؟» است که از قضا این پرسش نه تنها بهانه نشست های مربوط به ایجاد اتحاد در بین اپوزیسیون بوده بلکه نقطه اشتراک بین دول خارجی درگیر با جمهوری اسلامی هم محسوب می شود، چرا که آن ها هم به این درد گرفتارند که با این زنگی مست چه کنند ، بعبارتی روشنتر طرح این پرسش در بین مخالفان جمهوری اسلامی صرف نظر از درماندگی ، نشان از عدم آگاهی و شناخت این گروه مخالفان از رژیمی است که خود در سی پنج سال پیش ازاین ، از دل اتحاد و پیوستن گروه های مخالف نظام گذشته بیرون آمده و از همه چم و خم ها و راه های ایجاد اتحاد آگاه بوده وطبعا به رموز مانع تراشی در اتحاد بر علیه خود نیز واقف است واز همین رو با رخنه در بین مخالفان خود ، برای اولین بار در فرهنگ مبارزاتی ، گروه هایی با نام اپوزیسیون جا انداز ، شگل می گیرد که بر خلاف معنای لغوی این واژه که ضدیت ، مخالفت ، و مقابله است ، معنای حمایت ، طرفداری ، می دهد و امروز پس از ۳۵ سال که همه در پی یافتن پاسخ چه باید کرد هستند ، امروز این اپوزیسیون جا انداز است که با اعلام و فراخوان حضور در انتخابات « بازگشت به نظام » را القا می کنند و یا با مطرح کردن موضوعیت « سازش با استبداد » مدعی یافتن پاسخ این معمای ۳۵ ساله است .
تا نگوئید به کدام نشانه؟ نگاه کنید به توصیه های مکتوب یکی از اسطوره های مقاومت پانزده سال گذشته در مبارزه با رژیم که در نوشته اخیر خود تحت عنوان «سازش با حکومت استبدادی»(۱) توصیه بر بازگشت به نظام می کند و یا تغیر مواضع آن دسته از گروه های مخالفی که بعد از ناکامی در تعین و تکلیف برای مردم، آن هم با صدور فرامینی چون راهپیمایی سکوت و یا قدم زدن با یک شاخه گل در خیابان ها، امروز با پوست اندازی ، شیوه مبارزاتی خود را بر علیه رژیم تغیر داده و به این صرافت افتادند که مثلا دیگر نباید در بیانیه ها و نوشته های خود حرفی از تغیر نظام زده شود بلکه باید گفت “گذار ” ، چرا که بنا بر قوانین موجود در اکثرمجامع بین المللی مروج دمکراسی درکشور های جهان ، واژه براندازی و طرفداری از چنین شیوه ای حتی برای تغیریک نظام مبتنی بر دیکتاتوری ، ممنوع و نا پسند است خاصه که طرفداران این شیوه از مبارزه ، هرگزشامل حمایت های مالی این نهاد های بین المللی نمی شوند در حالیکه یکی از رایج ترین کسب درآمد و ارتزاق برخی از خارج نشینان به اصطلاح مخالف نظام از همین منابع مالی است که جدا از چند تشکل و رسانه ی پویا و باسابقه و مورد اعتماد ملت در خارج از کشور ،به تعداد انگشتان دست هم نمی رسد بسیاری هم با ایجاد چند سایت و برگذاری یکی دو نشست دوستانه در سال از این امکانات نهاد های بین المللی سوء استفاده های کلان می کنند.
چنین نگرشی از این دسته از گروه های اپوزیسیون که از قضا در میان آنها از افراد بریده از نظام هم دیده می شوند بیش از دیگر گروه های مخالف نظام زیر نگاه تیز بین مردم هستند چرا که تعدادی ازاعضای این گروه طی ۳۵ سال حاکمیت جمهوری اسلامی ، بر اثر وقایع و یا شرایط خاص و گاه اتفاقی مبدل به قهرمان ملی شدند و مورد توجه ملت بودند اما این قهر مانان گمان می کنند که هنوز هر حرف و سخن آنها در نزد مردم باید وحی منزل گرفته می شود اما واقعیت امر این است که یکی از دلایل سکو ت و سرخوردگی و ناباوری به چنین مخالفانی از نظام چه در داخل و چه در خارج از کشور وجود تناقضات درحرف عمل گذشته و امروز این قهرمانان است که منجر به سوختن خشک و تر اپوزیسیون از سوی مردم گردید زیرا وقتی پس از سال ها ادعای مخالفت با نظامی که میل حکومت بی سو ال را دارد و در این سال ها ضمن تن دادن به زندان و شکنجه ، صد ها تن از هواداران خود را به زندان رژیم فرستادند ، امروز آخرین راه کار مقابله با رژیم اصلاح ناشدنی را بر پایه این استدلال قرار داده اند که « برای تغیر شرایط استبدادی الزاما نباید رو در رو با نظام بود و درگیر شد بلکه می توان از سازگار های موجود در قدرت برای تغیر شرایط بهره برد ، و حضور در انتخابات را یکی از سازگار های مناسب میدانند ، غافل که در ذهن مخاطب هم بی درنگ این پرسش ایجاد می گردد ” چه تغیری درنوع تفکر سردمداران نظام مبنی بر برگذاری انتخابات ازاد ایجاد گردیده که می توان با تکیه بر آن به چنین امیدواری دست یافت و در این شعبده شرکت کرد و حتی کاندیدا معرفی کرد؟ ایا مثلا گروه هیات نظارت از سیکل و فرایند برگزاری انتخابات حذف گردید؟ و یا چراغ سبزی از سوی حاکمان و یا از طرف همین هیات استصوابی به افرادی که منتقد نظام هستند نشان داده شد ه است ؟ ایا به صرف گفته های رهبری نظام درهمین چند روز پیش که به مناسبت آغاز سال نوبیان داشته اند ، همه دل و دین این طرز تفکر بر باد رفت ؟آن هم فقط به این دلیل که حضرت اقا در ارتباط با مذاکره با آمریکا فرمودند « «من به مذاکرات خوشبین نیستم ولی با آن هم مخالفتی ندارم»؟ و یا چون اصلاح طلبان خواهان بازگشت به سیکل قدرت ، گمان می برند چون کاندیدا شدن اقای خاتمی در انتخابات پیش رو از سوی “اقا” چراغ سبز داده شد، می توان با استبداد سازش کرد؟
می گویند یکی از جماعت معروف به ۵۳ نفر که بعد از شهریور ۲۰ دیگر به گرد فعالیت های سیاسی نگشت ، نقل میکرد که روزی در زندان مخوف رضاخان این سخن را از مردی پیر شنیده است که می کفت یادتان باشد که ملت دعوتنامه ای برای وارد شدن شما به عالم سیاست نفرستاده اما از شما توقع دارد که صادق باشید و به فریب دادن مردم و خود فروشی و ننک آلوده نشوید و از همین رو کسی را به اتهام مبارزه نکردن محاکمه نمی کنند اما مردم این آب و خاک در طول تاریخ خود هرگز کسی را که آنها را فریب داده است و یا به خود فروشی و ننک آلوده شده است، با همه ی رحمت و بخشایشی که دارند هرگز نبخشیده اند.
بیژن صف سری
از: گویا
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید