خبرگزاری هرانا – یک زندانی سیاسی محبوس در زندان زاهدان که از حدود ۶ سال پیش در حال تحمل حبس در این زندان است از یک سال گذشته به دلیل فشار ناشی از بلاتکلیفی طولانی مدت دچار اختلالات روانی شدید شده است با این حال مسئولین زندان از رسیدگی به وضعیت سلامتی یا حقوقی او خودداری می کنند.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، یک زندانی سیاسی محبوس در زندان زاهدان از یک سال گذشته به دلیل فشار ناشی از شرایط زندان و بلاتکلیفی طولانی مدت دچار مشکلات روانی شدید شده است با این مسئولین زندان اقدامی جهت رسیدگی به وضعیت و بیماری او صورت نداده اند.
هویت این زندانی “میثم چندانی” ۲۸ ساله، محبوس در بند ۴ زندان زاهدان توسط هرانا احراز شده است که با اتهاماتی از جمله “اقدام علیه امنیت کشور”، “محاربه از طریق اقدام مسلحانه” و “عضویت در گروه‌های مخالف نظام” در این محل زندانی است.
یک منبع مطلع در این خصوص به گزارشگر هرانا گفت: “میثم چندانی در سن ۲۲ سالگی در شهرستان سراوان توسط نیروهای وزارت اطلاعات دستگیر شده است و از حدود شش سال پیش در زندان زاهدان درحال تحمل حبس است. در سال ۹۳ برای این زندانی وثیقه ۵ میلیارد تومانی صادر شده که ایشان به دلیل عدم توانایی در تامین وثیقه کماکان در زندان است. وی به دلیل فشار ناشی از تحمل حبس، شرایط زندان و بلاتکلیفی دچار بیماری شدید روانی شده است و شب و روز با ایجاد صدا و رفتارهای عجیب باعث بروز مشکل برای همبندیان خود در بند ۴ این زندان نیز شده است. با وجود این وضعیت نه در مورد پرونده وی و نه در خصوص وضعیت بیماری‌اش اقدامی از طرف مسئولان صورت نگرفته است.”
هرانا پیشتر در گزارشی تحت عنوان وضعیت بغرنج زندان مرکزی زاهدان به روایت شاهدین به صورت اجمالی به فقدان رسیدگی پزشکی در این زندان پرداخته بود.
هر چند بلاتکلیفی حقوقی زندانیان بطور مستقیم به مدیریت زندان مرتبط نمی شود اما نبود یک مرکز مددکاری و فقدان مکانیزم موثر ارتباط زندانیان با دستگاه قضایی از جمله مواردی تلقی می شود که ناشی از ضعف مدیریت زندان است.
این در حالی است که بر اساس ماده ۹ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی سازمان ملل متحد که جمهوری اسلامی نیز یکی از امضاکنندگان این میثاق است آمده “هر کس که براثر دستگیری یا بازداشت (زندانی) میشود باید او را در اسرع وقت در محضر دادرس یا هر مقام دیگری که به موجب قانون، مجاز به اعمال اختیارات قضایی باشد حاضر نمود و باید در مدت معقولی دادرسی یا آزاد شود.”
عدم توجه مسئولان این زندان نسبت به مواردی که در رسته حبس زدایی تلقی می شود مانند درخواست محکومان برای انتقال به رأی باز(حبس نیمه وقت)، مرخصی و عفو مشروط و سایر اقدامات ازیک‌طرف و برگزاری با تاخیر و نامرتب شورای طبقه‌بندی زندان که به درخواست های این چنینی زندانیان رسیدگی کند باعث شده تا حجم غیرلازمی از زندانیان در حالت حبس طولانی بمانند و جمعیت ساکن زندان به افزایش غیرضروری منتهی شود.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید