صدف خادم ورزشکاری تمام عیار است. او پیش از آنکه در رینگ توانائی خود را به نمایش بگذارد، بی آنکه بخواهد، در رفتار و بیان از روحیۀ ورزشکاری خود پرده برمی‌دارد. می‌گوید «من هنوز در اول راهم. باید فراوان بیاموزم. در ایران دختران و زنان بوکس باز بسیاری هستند که همه شایستگی‌های فراوان دارند» و می‌افزاید «هنوز خود را بوکس باز نمی‌دانم و در هر رویاروئی می‌توانم از حریف بسیار بیاموزم».

این دختر ٢۴ ساله نگاهی پخته به جهان و ورزش مورد علاقۀ خود دارد و می‌گوید «رینگ بوکس، برای من میدان زندگی است. ضرباتی که بسوی من می‌آید، همانند دشواری‌های روزمرۀ زندگی است، باید از فرود آمدن آنها جلوگیری کنم. اما اگر هم ضربه‌ای خوردم، نباید کنار بکشم، نباید رها کنم».

او در آستانۀ نبرد روز شنبه، خود را «هیجان زده و خوشحال» می‌بیند زیرا «پس از اینهمه مدت در اولین مسابقۀ خود» شرکت می‌کند. می‌گوید «این مسابقه ایست که خیلی سال است در انتظار آن هستم، حتی شب‌ها خواب آن را می‌دیدم. امیدوارم این مسابقه سدی را بشکند و آغازی باشد برای آنچه بسیاری از زنان در ایران از سال‌ها پیش در انتظار آن هستند». او تاکید می‌کند که یک ورزشکار بدون شرکت در مسابقه و رویاروئی با حریف پیشرفت نمی‌کند و «از همین رو هنگامی که چنین فرصتی برای من پیش آمد، در قبول آن تردید نکردم».

از: ار اف ای