خیزش دی ماه سرفصل و بزنگاهی شد که ضرورت بدیل جمهوری اسلامی بطور جدی به میان آید. زیرا خیزش فوق نشان داد که گذر از جمهوری اسلامی تنها راه ممکن است. برخی بدیل ملی در مقابل حاکمیت ضدملی، برخی به بدیل سوسیالیستی و جریاناتی هم دمکراسی در مقابل اقتدارگرائی را مورد تاکید قرار میدهند در عین حال وقتی که شعارهای عمده و اصلی معترضین در کف خیابان را مدنظر قراردهیم مسئله نان,کار، آزادی و اداره شورایی هم بعنوان یک بدیل خود را آشکار می کند. بگمانم می توان نکات اشتراک موارد فوق را بعنوان وجوه ملی، دمکراتیک و سوسیالیستی بدیل جمهوری اسلامی به حساب آورد. تا به امروز برخی از روشنفکران بویژه در خارج از کشور تقلا کرده اند تا بدیل سیاسی جمهوری اسلامی به برگ و بار نشیند و جبهه ای فراگیر از مخالفین استبداد مذهبی بتوانند با طرح برنامه های مدون و روشن به پراکندگی مخالفین فائق آیند. تا در پرتو آن فعالین اجتماعی و مدنی و حامیان گذر از جمهوری اسلامی را متحد و یک پارچه کنند. برغم تمامی کوشش ها و تلاش ها در این عرصه تا کنون موفقیتی چشم گیر حاصل نشده است. در حالیکه مبارزات در داخل کشور گسترده تر شده، تجمعات و اعتراضات و اعتصابات بی وقفه ادامه دارد و بحرانهای جمهوری اسلامی چه در عرصه داخلی و چه حوزه خارجی عمیق تر و مزمن تر شده است. لذا طرح چند پرسش در این عرصه لازم است؛
یکم – آیا نیروهای باسابقه سیاسی دارای وزن اجتماعی در ایران هستند یا خیر؟ که با اتحاد آنها مبارزات در داخل کشور سراسری تر شود؟
دوم – آیا فعالین اجتماعی و مدنی که تنها گروه مرجع اعتراضات داخل کشور هستند، هم اکنون گذر از جمهوری اسلامی را واقعی و ممکن می دانند؟
سوم – آیا به اندازه کافی در باره مسائل حیاتی چون؛ نوع حکومت و مراحل تکوین اولیه آن لااقل بخش بزرگی از روشنفکران سیاسی به اجماع رسیده اند یا خیر؟
چهارم – آیا به نظر نمی رسد که طی خیزش همگانی و ادامه آن امکان هم گرایی واقعی جهت طرح و تحکیم بدیل جمهوری اسلامی به برگ و بار نشیند؟ یا نه می توان بدون توجه به فراز و فرود جنبش اجتماعی بدیل جمهوری اسلامی را مطرح کرد؟
پنجم – مهمتراز همه موارد فوق این پرسش کلیدی ست که نیروی اجتماعی بدیل جمهوری اسلامی کدام گروه ها و طبقات اجتماعی هستند؟ به تعبیری روشن تر طبقه متوسط ایران بویژه لایه های میانی و تحتانی آن هم اکنون با طبقه فرودست در ایران – کارگران معلمان بازنشستگان کشاورزان – در اعتراضات مدنی و اجتماعی همراهی نشان میدهد؟
بگمانم همه تلاش ها و کوششها را همچون این چند سال اخیر باید معطوف به مبارزات اجتماعی مدنی و صنفی کرد تا نیروهای بیشتری از اقشار متنوع جامعه به تغییر امیدوار و در پراتیک و عمل اجتماعی دوشادوش مخالفین وضع موجود، حاکمیت را محاصره کنند و در این روند است که بدیل جمهوری اسلامی بطور طبیعی از بطن و متن مبارزات زاده خواهد شد و ما خواهیم دید که جبهه نهادهای مدنی باعث خواهد شد جبهه سیاسی بطور واقعی و در داخل کشور شکل گیرد و گذر از جمهوری اسلامی را مدیریت خواهند کرد.
@rezashirazy »
از کانال رضا شیرازی»
@Shahrvandyar
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید