بهروز ستوده
شگفت انگیزاست کسانی که مدعی انحلال،سرنگونی، براندازی، گذارخشونت پرهیز، استعفا و یا هرنام دیگری که مخالفان جمهوری اسلامی برای پایان بخشیدن به عمرمنحوس این حکومت ضدبشری قائل هستند وچه بسا برسراین نام ها و اینکه چگونه میتوان ازشّرحکومت ویرانگراسلامی خلاص شد، سالها است که با یکدیگرمجادله میکنند، بجای اینکه راهکاری عملی برای برون رفت اپوزیسیون ناکارآمد وهزارپاره از بن بست خود ساخته تفرقه وتشتّت ارائه دهند با ارائه تزهای من درآوردی وردیف کردن کلماتی ازقبیل پلورالیسم وتکثرگرائی، به توجیه و تئوریزه کردن تفرقه و پراکندگی گروههای اپوزیسون میپردازند، یعنی چیزی که سودش به جیب حکومت ویرانگرولایت فقیه اسلامی میرود. و دراین میان اگر کسی سخنی ازضرورت اتحاد نیروها وهمبستگی ملی برانداختن جمهوری اسلامی بگوید، فورا گوش هایشان تیز میشود که خیرآنچه که شما میگوئید همان”همه باهم” خمینی است! واگرکسی جرأت کند واز آنان بپرسد مگرراه دیگری بجز یک اتحاد همگانی وهمبستگی ملی برای گذار ازاین حکومت نکبت بارمی شناسید؟ تلویحاً پرچم گروه وسازمان وحزب چند نفره وحداکثرچند ده نفره خود را نشان میدهند که همه باید به زیرپرچم ورهبری آن گروه و راه روشی که برای عبور از حکومت اسلامی پیشنهاد میکند جمع شوند تا امراتحاد نیروها محقق شود! بدین ترتیب راهکاری که این حضرات خودمرکزبین برای برون رفت ازبن بست تفرقه وتشتت نیروهای اپوزیسیون پیشنهاد میکنند بی شباهت به “همه با من” خمینی که آن احترازمیکنند نیست.
از یک اعتصاب کوچک با خواسته های صنفی مشخص گرفته تا یک جنبش بزرگ مدنی و نهایتاً یک انقلاب اجتماعی، همه براساس شکل گیری اراده جمعی یعنی ” همه با هم” و یک رهبری برآمده از دل اعتصاب و جنبش وانقلاب بوجود میاید. تاریخ نمونه ای بیاد ندارد که یک جنبش مدنی، یک انقلاب اجتماعی ویا حتی یک اعتصاب صنفی، درفقدان اراده جمعی و درتفرقه و پراکندگی نیروهای سندیکائی وسیاسی واجتماعی به اهداف خود رسیده باشند. واما اینکه این روزها و پس ازاقدام جسورانه ۱۴ نفرهای فعالان سیاسی ومدنی درون کشورودرخواست مکررآنان به اتحاد نیروهای اپوزیسیون برای برون رفت ازمنجلابی که حکومت خودکامه خامنه ای برای ایران وایرانیان درست کرده است وحمایت گسترده ایرانیان خارج ازکشورازآنان، یکباردیگرمخالفت با مقوله “همه باهم” درمیان برخی از افراد و گروهای اپوزیسیون ناکارآمد جمهوری اسلامی موضوع بحث روزشده است.
حرکت جسورانه ۱۴ نفرهای شیرزنان وشیرمردان جان برکف داخل کشور و نشانه رفتن علنی وبی باکانه آنان به سمت کانون فساد و رأس هرم قدرت درجمهوری اسلامی یعنی سیدعلی خامنه ای، جرقه ای ازامید را دردل جامعه مأیوس وخسته ودائماً سرکوب شده زد. اقبال عمومی و حمایت صدها تن از فرهیختگان و فعالان سیاسی وفرهنگی و هنری ورسانه ای خارج ازکشورازبیانیه تکمیلی کنشگران بی باک داخل کشورو ایجاد رنگین کمانی از طیف حمایت کنندگان ازخواسته های مطرح شده دربیانیه تکمیلی، حس مشترکی را درمیان بسیاری ازدل سوختگان ایران وایرانی ازهرطیف وگرایش فکری وسیاسی وعقیدتی، برای ایجاد صدائی واحد و توانمند درپشتیبانی ازمبازرات مدنی مردم ایران بوجود آورده است. تجربه ۴۰ ساله مبارزات پراکنده و ادامه خرده کاری های گروههای سیاسی، بیش از پیش این واقعیت را به همگان گوش زد کرده است که به زیرکشیدن حکومت پلید وخونریزولایت فقیه ازاریکه قدرت، نیاز به یک همبستگی واتحاد ملی سراسری دارد، وبراین اتحاد وهمبستگی ملی هیچ نامی بجز”همه با هم” یعنی همان نظریه ای که پاره از روشنفکران کج اندیش وگروههای سیاسی خودشیفته، سالها است علیه آن قلمفرسائی میکنند نمیتوان نهاد.
استفاده خمینی شیاد ازعبارت “همه با هم” در جریان انقلاب بد فرجام ۵۷ درپاره ای از روشنفکران و گروههای سیاسی ایران که بعضا درآن زمان خود ازشیفتگان خط “ضدامپریالیستی” خمینی بوده اند و در سه سال نخست پس ازانقلاب ۵۷ درتحکیم پایه های حکومت نوبنیاد ولایت فقیه نقش بسزائی داشته اند، به این نتیجه نادرست رسانده است که گویا علت بد فرجامی انقلاب ۵۷، نظریه و شعار “همه با هم” بوده است! با این استدلال بی منطق اگر فرد یا جریان دیگری رهبری انقلاب ۵۷ را بدست گرفته بود و فجایع پس ازآن اتفاق نمی افتاد، آنگاه شعار”همه باهم” درست می بود. بلحاظ نظری و فلسفی، منطق واستدلالی که مخالفان نظریه “همه باهم” برای نادرست بودن شعار”همه باهم” بکار میبرند، شیوه استدلال تمثلی، یا بهتر بگویم سفسطه است که برخی از فلاسفه یونان باستان، موسوم سوفسطائی ها پنج قرن قبل ازمیلاد در مباحثه با مخالفان خود بکار می بردند. دراستدلال سوفسطائی، ازصورت ظاهری چیزی یا پدیده برای اثبات چیزیا پدیده دیگری که فقط شباهت ظاهری با هم دارند استفاده میشود.درمنطق و استدلال بی اعتبار و سفسطه آمیزتمثیلی سوفسطائی های پانصد سال قبل ازمیلاد، چون گردو گِرد است و پرتقال هم گِرد است بنابراین میتوان نتیجه گرفت که پرتقال میتواند گردو باشد، چنانچه درضرب المثل فارسی که گفته میشود “هرگردی گردو نیست” اشاره به استدلال های سفسطه آمیز است که بعضی ها برای اثبات نظریات نادرست خود متوسل به سفطه بازی میشوند.
منطقی که برخی از روشنفکران و گروههای سیاسی اپوزیسیون جمهوری اسلامی برای ابراز مخالفت خود با”همه با هم” بکار میبرند همان استدلال سفسطه آمیزتمثیلی سوفسطائی است که هیچگونه پایه واساس علمی ندارد. اگر بخواهیم گفته خمینی را وارد این شیوه استدلال کنیم، نتیجه ای که بدست میاید چنین است: خمینی گفت “همه با هم” ونتیجه اش انقلاب اسلامی وویرانی ایران شد، پس هرکس بگوید “همه باهم” نتیجه اش ویرانی ایران خواهد شد! افراد وگروههای خود شیفته ای که ازهم اکنون قبای رهبری مبارزات آتی مردم ایران را برتن کرده اند، با یک چنین تمیثل سازی ساده و سفسطه آمیزی است که به ستیز با نظریه “همه با هم” یعنی در حقیقت به ستیزبا همبستگی ملی و وحدت ایرانیان برای گذار ازحکومت خون وجنون اسلامی برخاسته اند و تفرقه و تشتت درمیان اپوزیسیون خارج از کشور را توجیه میکنند! وبا چنین استدلال بی پایه و اساسی است که پاره ای روشنفکران وگروههای سیاسی اپوزیسیون، بجای مسئولیت پذیری وانتقاد ازخود بخاطر دنباله روی ازخمینی در جریان انقلاب ۵۷ ، راه ساده ای را برای توجیه خطاهای گذشه خویش پیدا کرده اند وعلت چیرگی و تثبیت رهبری خمینی را در طرح شعار “همه با هم” ارزیابی میکنند، غافل ازاینکه با این همان سازی و متوسل شدن به سفسطه استدلال تمثیلی هرگِردی گردو نمیشود وهیچ مردم استبداد زده وستمدیده ای بدون اتحاد وهمبستگی ملی که همانا “همه باهم” است به آزادی نمیرسند.
۱۲ شهریورماه ۱۳۹۸
۲ سپتامبر۲۰۱۹
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید