هوشمند علیپور را در مدت بازداشت بمدت چهار ماه در مخوف ترین دخمه ها و شکنجه گاه های شهرهای بانه ،سقز و سنندج، بدور از دسترسی به داشتن وکیل و ملاقات یا تماس با دنیای بیرون، زیر شکنجه و فشارهای روحی و جسمی وادار به اقرار و گرفتن مستند سازی و اعترافگیری و حکم اعدامش را صادر کردند.
چه کسی حاضر است حکم اعدام خودش را امضاء کند در حالیکه میداند این رژیم جای هیچگونه اعتماد و باوری نیست ولی در بدترین شرایط مجبور میشود علیه خودش اقرار کند تا بلکه برای چند دقیقهای هم که شده، از زیر شکنجه و تهدیدات وحشیانه ای که بر وی صورت گرفته خلاصی شود و نفسی بکشد.
مستند سازی و اعترافگیری در جمهوری اسلامی نه تنها هیچ خریداری ندارد، بلکه بلعکس بر علیه خود آن سیستم پر از خفقان و شکنجه اش به چالشی در بین جناحهای خود حکومت تبدیل میشود و این را اعترافاتی که بارها و قبلاها از زندانیان سیاسی گرفته اند ثابت کرد که این ترفند ها هم نمیتواند زمینه اعدام و یا حبسهای طولانی مدت علیه زندانیان را به اجرا بگذارند.
جمهوری اسلامی از بدو سرکار آمدنش با راه انداختن ماشین ارعاب، سرکوب و آدمکشی برای بقای عُمرش از هیچ جنایتی دریغ نکرده است. چهل سال گذشته برای مردم ایران به جز فقر و محرومیت، سرکوب و فلاکت و ترویج فرهنگ خرافه پرستی و تروریسم در منطقه و جهان بهمراه نداشته است.
در دورههای معینی در گذشته و تا به امروز جواب صدای هر اعتراض و عدالتخواهی و حقوق اجتماعی مردم را با گلوله و باتوم، زندان و شکنجه یا اعدام داده است.
مردم آزادیخواه در ایران، تودههایی که هر دوره علیه جنایات این رژیم و علیه کلیه معضلات اجتماعی به خیابانها آمده اند و فریاد می زنند :
«این رژیم باید برود»
«این رژیم را نمیخواهیم، نمیخواهیم»
«اصلاح طلب، اصولگرا، دیگر تمامه ماجرا»
و دهها شعار رادیکال دیگر، پیام کاملا روشن و واضح علیه کل نظام با تمام جناح و دسته هایش است. مردم ایران «دشمن» خودشان را کاملا میشناسند و باید هرچه زودتر شر این حکومت را از جامعه و منطقه پاکسازی کرد.
جمهوری اسلامی باید به جرم کشتار و جنایات علیه بشریت محاکمه ،سران و رهبران آدمکش و شکنجه گرانش تحت تعقیب دادگاه های بین المللی حقوق بشری قرار و تاوان کلیه جنایاتی را که مرتکب شدهاند پس بدهند.
هه ژار علی پور
۱۶ ژانویه ۲۰۲۰