سیاست خارجی و دیپلماسی دولت آینده را مهم‌ترین کار آن می‌دانم. دلیلش بسیار ساده است. زیرا بزرگ‌ترین مسایلی که در راه توسعه و پیشرفت و رفاه و آرامش ما پدید آمده است در نتیجه شعارهای جنجالی و رفتارهای سیاسی دولت خدمت منقضی رخ داده است.
به عبارت دیگر توصیه به دولت آینده این است که در سیاست خارجی رفتاری مانند «لقمان حکیم» در پیش بگیرد، که گفتند سیاست خارجی از که آموختی، گفت از بی‌سیاستان! یعنی آنچه آنان کردند نکردم و آنچه باید می‌کردند و نکردند کردم!
مقایسه روابط خارجی ایران میان پیش از واگذاری آن به دولت قبلی، با آنچه این دولت به دولت منادی عقلانیت و اعتدال تحویل می‌دهد بهترین ملاک‌ها را به دست می‌دهد. روابط خارجی کشوری مانند ایران را باید با دولت‌های هم‌تراز آن جست! یعنی همان دولت‌هایی که با اغلب آنها رابطه نداریم. برای ایران اینان عبارتند از همسایگان به علاوه روسیه، آمریکا، چین، هند، برزیل، فرانسه، آلمان، انگلیس، ایتالیا، هند، ژاپن، ترکیه، مصر، آفریقای‌جنوبی، کانادا، استرالیا و این قبیل! روابط با بسیاری کشورهای دیگر خصوصا کشورهای کم‌اهمیت بین‌المللی باید درحد معاونان وزارت خارجه و ارتباطی کنسولی در قواره آنها باشد، نه بیشتر!
روابط خارجی سازمان اعانه ملی نیست. در «شرق» شنبه خبر کوچکی درباره واکنش آقای صالحی به موضع تند و خشن کانادا خواندم قبلا نیز چنین واکنش‌های متمدنانه و دوراندیشانه از ایشان دیده بودم. راستش سال‌ها بود اینگونه رفتاری در دیپلماسی جمهوری اسلامی ندیده بودم! انتظار دارم اداره دیپلماسی ایران در اختیار چنین فردی قرار گیرد که در مشکل‌ترین مساله سالیان گذشته یعنی انرژی هستهای نیز صاحب نظر است! اما تا زمانی که رییس‌جمهور آینده قفلی را که رییس‌جمهور رونده بر قابلیت عملی سیاست خارجی ایران زده است نگشاید کاری از او ساخته نخواهد بود!
می‌دانید این قفل چیست؟ موضوعِ تهدید و اعلام مکرر حذف اسرائیل از صحنه روزگار جام زهری بود که آقای احمدی نژاد در جام هالوکاست به خورد ایران داد، و اگر آقای روحانی بخواهد موفق شود باید جام پادزهر را، که آن نیز بسیار تلخ است بنوشد و بنوشاند!
اگر آقای روحانی بخواهد موفق شود باید با دوری‌جستن از هرگونه شعار بی‌حاصل، واقعیت ناحق و تجاوزگر و سرطانی اسراییل را به‌عنوان دشمن و طرف قبول کند. با قبول واقعیت دشمن است که با چانه‌زنی و غرامت‌خواهی برای خساراتی که به مردم بی‌پناه فلسطین وارد کرده است می‌توان کاری کرد که آسوده نخوابد! و خدمتی هم به ملت فلسطین است که راه‌حل دیگری هم ندارد!
انرژی اتمی بهانه است! اگر بدون حل مساله اصلی در مورد انرژی هستهای کوتاه بیایند آن وقت موضوع موشک‌ها را مطرح می‌کند! اکنون که این سطور را می‌نویسم صدای آقای رییس‌جمهور کنونی را از رادیوی خارجی در سخنرانی هشت سال پیش می‌شنوم که می‌گوید «رژیم چنین و چنان اسراییل به بن‌بست کامل رسیده است و باید از صحنه روزگار محو شود و انشاءالله به زودی چنین خواهد شد!» به زودی چنان نشد بلکه این گفتار و تهدید بهانه‌ای برای تلاش هدفمند بیگانگان شد تا ایران را به حاشیه مناسبات جهانی بکشانند.
پیش‌قراولان مدعی نیز برخی کشورهای عرب هستند. رئیس جمهور منتخب در مذاکرات هسته ای فقط زمانی می تواند اندکی کوتاه بیاید و نتیجه بگیرد که قبلاً آن غده سرطانی نامشروع را به عنوان طرف موجود قبول کند!هرغده سرطانی هم به هر حال واقعیتی تلخ و بسیار هم دردناک است! اکنون زمانی داراز است که دیگران پیش می روند و ما گروگان و اسیر همان غده سرطانی هستیم! تا این جام تلخ پادزهر را ننوشد کاری از پیش نخواهد برد! شعار و فریاد توده های عوام عرب و تشویق و تأیید و هلهله های آنان و دولت هایشان را به تحریم و تهدید بیشتر ما واداشتن مسائل ما را حل نمی کند! بفرمایید در مصر اخوان المسلمین بر سر کار است، آن رفتار شیخ الازهرشان با رئیس جمهور ایران، و آن رفتار متکبرانه آنان با ما، که دشمن اصلی اش را ایران می داند!
هگا رام استاد دانشگاه تل آویو در کتاب ایران هراسی می نویسد: در نظر بسیاری از اسرائیلیانی که در مسند قدرت بودند، [سخنان] احمدی نژاد]مانند موهبتی الهی از آسمان نازل شد. و «طنز آمیز است که دستگاه اطلاعاتی اسرائیل از “پدیده‌‌‌‌‌ی احمدی نژاد” بسیار خشنود بود.» با تاکید بر اینکه ایران هرگز به دنبال جنگ‌افروزی نیست بلکه مخالف جنگ‌افروزان است، باید گفت شعار و دشنام دادن و زیان کشور را به جان‌خریدن هنر نیست. وظیفه دیپلماسی نیز چنین چیزی نیست!
سازمان‌های اطلاعاتی و رهبری اسراییل سال‌ها کوشیده بودند تا توجه جامعه بین‌المللی را به پیشرفت شتابان ایران در راه دستیابی به سلاح هستهای جلب کنند، اما دستاوردی نداشتند. احساس غالب حاکی از این بود که اسراییل بدون دلیل، تنش‌آفرینی می‌کند. پس از حمله‌های افراطی [زبانی] احمدی‌نژاد، کار را بر اسراییلیان آسان‌‌‌‌‌تر کرد که جهان را متقاعد کنند تا ایران نه‌فقط بقای کشور یهود بلکه ثبات خاورمیانه و کل جهان را به مخاطره انداخته است.» با این توضیح به نظر می‌رسد انتخاب رییس‌جمهور جدید عزای اسراییل باشد! نگذارند این عزا نیز به جشن آنان بدل شود!
فریدون مجلسی
از: شرق
لینک خبر : http://sharghdaily.ir/?News_Id=12855
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید