«ویروس کرونا» در حال تبدیل شدن به یک کابوس برای ایرانیان است. کابوسی که یکی از اصلیترین دلایل شیوع و انتشار بسیار سریع آن، قرنطینه نکردن شهرها بهویژه شهر قم بود.
درحالی که بسیاری از مردم شهرها و استانهای ایران بهخصوص استانهای شمالی مجبور به بستن ورودی شهرهای خود بهمنظور جلوگیری از انتشار ویروس کرونا هستند؛ قم همچنان قرنطینه نشده تا مسئولان ثابت کنند که مرغشان یک پا دارد، حتی به قیمت سلامتی و جان مردم!
این درحالی است که از شروع «همهگیری» این ویروس بیش از سه هفته میگذرد و با وجود وعدههای مسئولان هنوز ابزار اولیه پیشگیری یعنی ماسک، مواد ضد عفونی کننده و دستکش آنهم به اندازه کافی در اختیار مردم نیست و بازار سیاه آن در دست باندهای خاص قرار دارد که هیچکس آنان را نمیشناسد و و ارادهای هم برای شناخت آنان دیده نمیشود.
«جعفرزاده ایمن آبادی» نماینده مردم رشت در مجلس در همین خصوص به «ایرنا» گفت: «برایم جالب است که شاید روزانه ۱۰ هزار ماسک «ان۹۵» مصرف داریم و صریح بگویم که نمیتوانیم جان کادر درمانی خودمان را تامین کنیم، زیرا با کمبودهای بسیاری مواجه و شرمنده آنها هستیم و اگر بگویم که ۵۰ درصد کادر درمانی استان ما مبتلا به کرونا هستند، خلاف نگفتهام».
نماینده رشت ادامه داد: «با صراحت بگویم آمارهایی که از تعداد مبتلایان و فوتیها بر اثر کرونا داده میشود راست است، اما درست نیست. زیرا ما از همه تست نمیگیریم بنابراین افرادی که مشکوک هستند یا با علائم کرونا فوت میکنند در آمارها نیستند. قبرستانها جا ندارد و اجساد روی هم دفن میشوند. نمیخواهم وحشت و نگرانی ایجاد کنم اما باید صراحت داشته باشم و بگویم افراد زیادی با علائم کرونا در استان فوت شدند، اما چون تست ندادهاند در آمار محسوب نمیشوند. نبودن یک آمار واقعی باعث شده که عمق فاجعه مشخص نباشد و متاسفانه آمار مبتلایان و فوتیها روز به روز به صورت تصاعدی بالا میرود».
از سوی دیگر «محمد میرزابیگی»، رئیس کل سازمان نظام پرستاری، نیز روز دوشنبه ۱۹ اسفند بههمین خبرگزاری گفت: «کمبود لوازم حفاظت از پرستاران، مانند ماسک و دستکش، در استانهای شمالی نگرانکننده است. کمبود لوازم محافظ در برابر ویروس کرونا مانند ماسک، دستکش، گان و شیلد محافظ صورت در برخی مراکز درمانی همچنان ادامه دارد و پرستاران و کادر درمانی این مراکز با سختیهای زیادی کار مراقبت و درمان بیماران را انجام میدهند».
اما شگفتانگیزتر از همه اظهارات «علی شمخانی» دبیر شورایعالی امنیت ملی کشور است که در بغداد و طی دیدار با مشاور امنیت ملی عراق گفت: «ایران آماده کمک به عراق در مبارزه با ویروس کرونا است»!
دریابان «علی شمخانی» روز یکشنبه ۱۸ اسفند درگفتوگو با «فالح الفیاض» مشاور امنیت ملی عراق با اشاره به شیوع ویروس کرونا در ایران و عراق به تجربه موفق دو کشور در مبارزه با تروریسم تکفیری اشاره کرد و گفت: «امروز جنگ ادراکی به عنوان یکی از ابعاد جنگ هیبریدی، جایگزین فتنه تروریسم شده و پدیده آورندگان و پشتیبانان داعش تلاش میکنند تا از این طریق به اهداف محقق نشده و با هزینه کمتر دست یابند. «شمخانی» همچنین دیروز در دیدار با وزیر بهداشت و محیط زیست عراق گفت که آماده انتقال تجربه های خود در مسائل بهداشتی و مقابله با ویروس کرونا هستیم».
شمخانی در حالی از «انتقال تجربه» به عراق سخن بهمیان آورده که بهعنوان یک مسئول از تجربیات سایر کشورها در خصوص «قرنطینه» شهرهای آلوده استفاده نکرده است. موضوعی که اکنون در ایتالیا بهعنوان کانون شیوع کرونا در اروپا شناخته شده و بیش از ۱۴ میلیون تن در شهرهای آلوده این کشور تحت قرنطینه قرار گرفتهاند.
شمخانی در جایی دیگر از کمک به مبتلایان اندک به ویروس کرونا در عراق سخن گفته درحالی که شمار مبتلایان این ویروس در ایران چندین برابر عراق است و شمخانی بهعنوان یکی از اعضای کادر مدیریت کلان کشور هنوز نتوانسته نیازهای اولیه مبتلایان از قبیل ماسک، دستکش و مواد ضد عفونیکننده را برطرف کند. شمخانی با این سخنان مصداق این ضربالمثل است، «زین را بچسب، سواری پیشکش»!
مسئولان عراق بهتر است از تجربیات همتایان ایرانی خود استفاده نکنند و اگر هم چنین خبطی از آنان سر بزند بازهم چندان مشکلی ندارند چون به راحتی نفت خود را میفروشند و تحت تحریم قرار ندارند و از سوی دیگر بهدلیل داشتن تعاملهای غیرخصمانه با سایر کشورهای جهان میتوانند بهراحتی از کمکهای آنان بهرهمند شوند.
تاسفآورتر اینکه از سوی وزیر بهداشت بارها اعلام و بهصورت مکتوب به رئیس جمهور گزارش شده که اقلام اولیه پیشگیری از این بیماری در دست «باندهایی» است که او حریف آنان نمیشود و برای همین از سازمانها و نهادهای ذیربط، استمداد طلبید. آیا بهتر نیست سردار شمخانی نخست چراغی که به «خانه» روا است را روشن نگهدارد و بهعنوان دبیر شورایعالی امنیت ملی حریف باندهایی شود که وزیر بهداشت به آنان اشاره کرده تا از این راه بخشی از نیازهای مردم رنج دیده و خسته ایران برطرف شود؟
آیا بهتر نیست مسئولان ارشد نظام جمهوری اسلامی در این روزهای سخت، تلخ، بحرانی و غمگین که تمامی ایرانیان در گیر آن هستند بیشتر بر روی رفتار و گفتار خود دقت کنند و حواسشان متوجه داخل مرزها باشد؟ آیا وقت آن نرسیده تا «مسابقه دایه دلسوزتر از مادر بودن» توسط مسئولان نظام متوقف شود؟
بخش بسیار بزرگی از حل چنین بحرانهای همهگیری مانند سیل، زلزله، بیماری و … بیتردید برعهده حاکمیت است و اساسا مردم برای این حاکمان را انتخاب و به آنان اختیار انتصاب میدهند که در چنین روزهایی به مسئولیت و سوگندی که برای رفاه و آسایش ایرانیان یاد کردهاند، عمل کنند. اگر مسئولان فراموش کردهاند که چه سوگندی خورده و چه مسئولیتی دارند، مردم میتوانند با صدای بلند به آنان یادآوری کنند!
اگر قرار باشد مردم بدون داشتن امکاناتی که آن را به حاکمان سپردهاند، خود بهتنهایی برای رفع نیازها و نجات دادن جان خود و عزیرانشان وارد عمل شوند دیگر چه نیازی به مسئولانی است که نهتنها باری از دوش مردم برنمیدارند بلکه در شرایط سخت و تلخ، رفتاری از آنان سر میزند که مردم بهطورکل از آنان قطع امید کنند.
از: ایران امروز