سران جمهوری اسلامی ایران و بدنه ایدئولوژیک آن در طی سالیان حکمرانیشان بر ایران تلاش بسیار زیادی به خرج داده-اند که علوم انسانی را از دانشگاه ها و جامعه حذف و یا کمرنگ نمایند و بجای آن طبق نامگذاری غیر علمی خودشان، “علوم انسانی اسلامی” را جایگزین نمایند. زیرا از علوم انسانی و تاثیر آن بر رشد آگاهی نسل جدید و به تبع آن دوری نسل جدید و مردم از اسلام و آموزه های واپسگرای آن در هراسند. علوم انسانی دروازهای به سوی خردورزی، سعادت و پیشرفت برای بشر میگشاید و انسان را تشویق به اندیشیدن، پرسشگری و کنجکاوی میکند، که این خصوصیات برای حاکمیت استبداد دینی به مانند زهر عمل میکند.
حال میخواهیم به چرایی این موضوع بپردازیم که چرا حاکمان، مبلغان و کاسبان دین دست به چنین تغییر تعریفی زدهاند بدین معنی که تعبیر “معارف دینی” را به ” علوم انسانی اسلامی” تغییر نام دادهاند، علت این تغییر نامگذاری به فشار مدرنیسم بر ماهیت واپسگرا و تخریب کننده قوانین شرع مربوط میشود. قوانین شرعی در دنیای مدرن امروز برای اداره جامعه کاملا ناکارآمد و بیکفایت میباشند و متولیان دینی که بر امور کشور حاکمند، بجای اینکه به شکست مدیریت و اداره جامعه بر اساس معارف دینی اعتراف و آن شکست را بپذیرند و تن به مدیریت علمی و علوم انسانی بدهند، با حیله گری قصد دارند تا تنها با تغییر نام “معارف اسلامی” به “علوم انسانی اسلامی” در حفظ قدرت و استیلای ایدئوژیک خویش کوشا باشند. بطور مبسوط تر باید گفت که چون منافع مالی افراد معروف به متولیان دینی از طریق تحمیق و استثمار مردمان ساده و ناآگاه تامین میشود و همزمان سطح آگاهیها در حال رشد است این کاسبان و راهزنان دین مجبور به انجام اصلاحاتی ظاهری و نه ماهوی شدهاند. اداره امور یک کشور در قرن بیست و یکم با این معارف اسلامی امری پر تناقض و ناممکن میباشد و تنها با علوم انسانی حقیقی میتوان پاسخگوی مردم و اداره جامعه بود.
ایران دارای حاکمانی است که ادعای علوم انسانی اسلامی دارند اما برای حفظ حکومتشان، به شیوه علوم انسانی مدرن کشور را اداره میکنند، اما در مواجهه با مردم سعی در تحمیق ایشان دارند و علوم انسانی اسلامی را رو نمایی میکنند. در یک دست جام ادار شتر بدست میگیرند و به مردم توصیه به نوشیدن میکنند و در دستی دیگر داروهای درمانی طب مدرن را در دست گرفته و مصرف مینمایند. نوشیدن ادرار شتر به حفظ حکومت استبدادیشان کمک میکند و مردم را خرافی و جاهل نگاه میدارد و خوردن داروهای طب مدرن به حفظ جانشان یاری میرساند. نوشیدن ادرار شتر بخشی از علوم انسانی اسلامی است که به نقل از خودشان توسط معصومین برای درمان سفارش شده است و حتی خود متولیان اسلام شیعی به آن عمل نمیکنند و برای درمان بیماریهایشان از مدرن ترین امکانات پزشکی داخل و خارج کشور بهره میبرند.
بنابراین میتوان نتیجه گرفت که تمام تلاشهای حاکمیت دینی حاضر در ایران، برای استقرار احکام و دستورات دینی در جامعه و نام گذاریهای بیهوده، جهت تثبیت این روش ها در جامعه، هرگز به بار ننشسته و از این به بعد هم نتیجهای به بار نخواهد آورد. سخن پایانی اینکه؛ علوم انسانی اسلامی همانقدر در جامعه ایران کاربردی و مستقر خواهد شد، که نوشیدن ادرار شتر جهت درمان بیماری کرونا در میان مردم و حتی خود روحانیون مرسوم شده است.
از: گویا