سردرگمی معلمان، شاگردان و خانوادهها. معاون نظام پزشکی کلاسهای حضوری را مخاطرهآمیز می داند. آموزش و پرورش میگوید فناوری جای کلاس و تعامل عینی را نمیگیرد، اما همزمان اختیار تصمیمگیری را به خانوادهها سپرده است.
![Iran I Wiedereröffnung der Schulen (picture-alliance/AP/V. Salemi) Iran I Wiedereröffnung der Schulen (picture-alliance/AP/V. Salemi)](https://www.dw.com/image/54826984_303.jpg)
علیرضا سلیمی، معاون آموزش و پژوهش سازمان نظام پزشکی از برگزاری کلاسهای حضوری انتقاد کرده واین تصمیم را حرکتی مخاطرهآمیز نامیده است. او میگوید شناسایی کودک مبتلا به کرونا در مدرسه ممکن نیست و خطرقرار گرفتن دانشآموزان در کنار همکلاسیهای آلوده به ویروس بالاست.
سلیمی از متولیان امر خواسته که در این “تصمیم شتابزده” بازنگری کنند، زیرا تبعات بسیاری خواهد داشت. خبرگزاری ایلنا به نقل از او مینویسد: «با توجه به وضعیت مدارس کشور، اعتقاد ما این است که امکان اجرای پروتکلها و دستورالعملها در بیشتر مدارس نمیتواند انجام شود و طولانی بودن دوره کمون این بیماری باعث میشود تا قبل از تشخیص این بیماری کودکان در مدت طولانی در معرض خطر همکلاسیهای مبتلای خود قرار بگیرند و این چیزی نیست که ما بتوانیم در مدارس تشخیص دهیم و یا کنترل کنیم.»
او باز شدن مدارس به صورت حضوری را موجب تشدید ترافیک و رفت و آمد شهری نیز دانسته است: «بازگشایی مدارس کل چهره شهر را تغییر میدهد و این مقدار تغییر را کشور در شرایط فعلی نمیتواند تحمل کند. پیشنهاد، توصیه و درخواست موکد ما این است که تجدیدنظری صورت گیرد چون سلامت و جان فرزندان ما و همین طور کنترل این اپیدمی در کشور، اولویت بالاتری است.»
یک روز قبل، رئیس کل سازمان نظام پزشکی ایران در نامهای به وزیر آموزش و پرورش گفته بود که بازگشایی حضوری مدارس، تصمیمی غیرمنتظره و ناسازگار با سلامت دانشاموزان و خانوادههای انهاست و بیماران بیشتری به جامعه پزشکی و کادر درمان تحمیل میکند.
اما معاون آموزش ابتدایی وزیر آموزش و پرورش در توضیح این تصمیم گفته است: «در خانه ماندن طولانیمدت بچهها باعث مشکلاتی برای آنها خواهد شد و فناوری نیز اگر جای آموزش را پر کند، نمیتواند جای تربیت و پرورش را بگیرد و رشد اجتماعی از طریق فناوری اتفاق نمیافتد.»
رضوان حکیمزاده افزوده که آموزش ابتدایی باید حتما حضوری باشد زیرا سرنوشت کلاس اولیها را نمیتوان به گوشی هوشمند سپرد.
همزمان، معاون آموزش متوسطه وزارت آموزش و پرورش اعلام کرده که دایر بودن مدارس ضروری است اما خانوادههایی که نگران هستند، اختیار دارند برای عدم حضور فرزند خود در مدرسه تصمیم بگیرند. علیرضا کمرئی گفته است: «ستاد ملی مبارزه با کرونا مجوز بازگشایی مدارس را از دو ماه پیش صادر کرده بود و قوانینی اتخاذ شده که دانش آموزان در تمام گروههای سنی از لحظه ورود به مدرسه تا برگشت به خانه تحت نظر خواهند بود، اما اگر خانوادهای نگران بود و تصمیم گرفت فرزندش در کلاس حاضر نشود، مدیران مدارس آنها را با سایر روشهای آموزشی راهنمایی خواهند کرد.»
آشفتگی موجود در مواضع مقامات تصمیمگیرنده، خانوادهها، معلمان و دانشآموزان را نیز دچار سردرگمی و بلاتکلیفی کرده است. عجالتا قرار شده که حضور دانشآموزان اختیاری باشد، شاگردان در دو گروه روزهای زوج و فرد به مدرسه بروند، کلاسها ۳۵ دقیقهای باشند و همه ماسک بزنند. با این همه، مدیران بسیاری از مدارس از غیبت شاگردان در کلاسها خبر میدهند و تکرار دروس برای افراد غایب را دشوار و سنگین میدانند.
مهدی احمدی، دبیر آموزش و پرورش به ایسنا گفته است: «نه میدانیم چه کاری انجام میدهیم ونه میدانیم چه کاری باید انجام دهیم، همه چیز برایمان مبهم، مبهم، مبهم است. آموزش مجازی به مراتب سختتر از آموزش حضوری است چون بچهها وقت و بیوقت پیام میدهند و باید جواب همه دانشآموزان را داد؛ از این جهت به نفع معلم است ولی حضور اجباری برای معلم میتواند پیامدهای ناخوشایندی را به دنبال داشته باشد.»
در تازهترین موضعگیری، نماینده اراک گفته که مجلس افرادی را به مدارس اعزام کرده تا وضعیت را از نزدیک ارزیابی کنند. محمدحسن آصفری در جلسه علنی مجلس در روز یکشنبه ۱۶ شهریور، عنوان کرد که مدارس در شرایطی بازگشایی شدند که حتی برخی از معلمان و دبیران از موضوع بیخبر بودند و در برخی مناطق مدرسهها حتی ضدعفونی نشده بودند.
دولت برای آموزش مجازی با مشکلاتی عمده چون ناکارایی ساختاری در تکنولوژی ارتباطات، نقص در شبکه “شاد”، عدم دسترسی خانوادههای فقیر و ساکنان مناطق محروم به گوشی هوشمند یا اینترنت، بیتجربگی معلمان در تدریس مجازی روبروست. بسیاری از رسانهها از روحانی انتقاد کردهاند که چرا سال تحصیلی را حضوری افتتاح نکرد، اما از دانشآموزان و معلمان میخواهد حضوری سر کلاس بروند.
از: دویچه وله
*****
علیرضا سلیمی، معاون سازمان نظام پزشکی ایران، با هشدار درباره «تبعات بسیار وسیع» بازگشایی مدارس اعلام کرد تشخیص و کنترل ابتلای کرونا در مدارس ممکن نیست.
سلیمی یکشنبه ۱۶ شهریور در گفتوگو با خبرگزاری ایلنا گفت: «طولانی بودن دوره کمون این بیماری موجب میشود تا قبل از تشخیص این بیماری، کودکان مدتی طولانی در معرض خطر همکلاسیهای مبتلای خود قرار بگیرند و این چیزی نیست که ما بتوانیم در مدارس تشخیص دهیم و یا کنترل کنیم.»
او با انتقاد از این تصمیم، درباره «تبعات بسیار وسیع» آن هشدار داد.
روز شنبه حسن روحانی، رییسجمهوری، از طریق ارتباط تصویری و غیرحضوری مراسم بازگشایی سال تحصیلی جدید را برگزار کرد. محسن حاجیمیرزایی، وزیر آموزش و پرورش، ضمن تاکید بر آموزش حضوری از دانشآموزان خواسته بود در مدارس حاضر شوند.
این تصمیم دولت با هشدار برخی کارشناسان و سازمان نظام پزشکی مواجه شد.
سلیمی در ادامه گفتوگوی خود اشاره کرد «میدانیم که باز شدن مدارس کل چهره شهر را تغییر میدهد و به نظر میرسد که این مقدار تغییر در شرایط فعلی کشور نمیتواند تحمل کند.»
معاون سازمان نظام پزشکی خواستار «تجدیدنظر» در این تصمیم دولت شد.
سلیمی همچنین اضافه کرد: «اعتقاد ما این است که اجرای پروتکلها و دستورالعملها در بیشتر مدارس نمیتواند انجام شود.»
همزمان با نخستین روز بازگشایی مدارس، ویدیوهایی در رسانههای اجتماعی منتشر شد که نشان میدهد فاصلهگذاری مناسب میان دانشآموزان در مراسم بازگشایی و کلاسهای درس رعایت نشده است.
معاون سازمان نظام پزشکی در ادامه تصمیم بازگشایی مدارس را «شتابزده» خواند و افزود: «تا چند روز پیش برآوردها و برداشتهای ما چیز دیگری بود که به ناگاه تغییر موضعی رخ داده است که نمیدانم این تصمیمگیری چرا به اینجا ختم شد.»
پیشتر رییس مجمع عمومی سازمان نظام پزشکی در نامهای به ستاد ملی مدیریت کرونا، با بیان اینکه دستور «بازگشایی حضوری مدارس» با شرایط همهگیری کرونا و وضعیت قرمز بسیاری از مناطق کشور همخوانی ندارد، نسبت به وقوع «فاجعه انسانی» هشدار داده بود.
از: ایران اینترنشنال
*****
سیاست زرد در شرایط قرمز؛ رضایت به مرگ فرزندانمان بدهیم؟
بین کودکان نمیشود انتظار داشت پروتکلها رعایت شود
میلیونها ایرانی که در یکی، دو روز گذشته با نگرانی اخبار آغاز سال تحصیلی را دنبال میکردند، دیروز با خبری نگرانکنندهتر روبهرو شدند؛ در همه استانهای حتی با وضعیت قرمز کرونایی، مدارس باید باز شوند و دانشآموزان سر کلاس درس حاضر شوند. این خبر البته در چند روز گذشته بارها با تکذیب و تأیید و تغییرات همراه بود؛ بهطوریکه این نحوه تصمیمگیری و اطلاعرسانی با انتقادات فراوانی هم همراه شده اما این انتقادات تاکنون راه به جایی نبرده است.
اگرچه در وزارت آموزش و پرورش ایران و در بین مدیران ارشد، اصرار بر آغاز سال تحصیلی آن هم با حضور دانشآموزان، تصمیم نهایی است اما در خانوادههای ایرانی تصمیم قطعی درباره وضعیت تحصیل فرزندانشان به این راحتی نیست؛ آنها نگراناند که در مدارس چندصدنفری تنها یک نفر به ویروس کرونا مبتلا باشد و دهها و حتی صدها نفر دیگر را مبتلا کند. این نگرانیها البته تنها به یک دلیل خاص خلاصه نمیشود و به نظر میآید در خانوادههای مختلف و در طبقات متفاوت جنس نگرانیها هم متفاوت است. پدر و مادر چندین دانشآموز، یک روز پیش از بازگشایی مدارس، از نگرانیهای خود میگویند و خواستههای مشخصی را مطرح میکنند؛ خواستههایی که بخش مشترک آنها توجه به سلامت فرزندان است.
جان بچهام را از سر راه نیاوردهام
خودش معلم است و یک دختر دانشآموز هم دارد. «فاطمه» اما نگرانی اصلی را سلامت فرزند ۹ساله خود میداند و نگران است که این تصمیم تازه برای همه دانشآموزان خطرآفرین شود: «واقعا نمیدونم چی بگم. بیبرنامگی هم حدی داره. الان ظهر جمعه است و هنوز تکلیف فردای ما و بچهمان مشخص نیست. تازه من خودم معلمم و از طریق مدرسه اخبار بهتر به دستم میرسه ولی دیگه ببینید بقیه خانوادهها چه شرایطی دارن». او میگوید مخالف شدید برگزاری مدارس در تهران آن هم در شراط قرمز کروناست: «جان بچهام را که از سر راه نیاوردهام. نه فقط من که همه مردم را میگویم. یعنی همان مسئولان و وزرا هم حاضرند فردا بچهشان را مدرسه بفرستند؟ من مشکلی ندارم که خودم بهعنوان معلم بروم مدرسه ولی نباید برای دانشآموزان اجباری در نظر بگیرند». این معلم که در منطقه ۱۵ تهران مشغول به تدریس است، از نگرانی والدین دانشآموزان میگوید: «همینطور که خود من نگرانم حتما بقیه هم نگرانن ولی مسئولان را نمیدانم. ما یک گروه داریم با والدین بچهها و خدا میدونه چقدر هم نگرانن و این دو روز استرس و فشار تحمل کردن».
رضایت به مرگ فرزندانمان بدهیم؟
به نوشته روزنامه شرق؛ مشابه اظهارات بالا را پدر دو دانشآموز منطقه ۱۲ تهران هم مطرح میکند و میگوید حاضر نیست رضایتنامه امضا کند. «علی» که کارمند یک وزارتخانه و پدر دو دانشآموز است، دراینباره میگوید: «من یک دختر و یک پسر دارم که هر دو دانشآموزند. به ما گفتن که فردا باید بچهها را ببریم و همانجا هم یک رضایتنامه امضا کنیم که اگه اتفاقی افتاد مسئولیت با خودمان باشد. چرا باید چنین چیزی رو امضا کنم؟ من که امضا نمیکنم. خود مسئولان و وزرا امضا میکنن که ما امضا کنیم؟». او میگوید که از مدیر مدرسه شنیده که فردا مدارس حضوری است ولی میگوید هنوز خبر قطعی را به آنها نداده است: «الان عصر جمعه است ولی والدین هنوز نمیدونن فردا مدرسه چی میشه و چهجوریه. من که تکلیف خودم را مشخص کردم و حاضر نیستم بچههایم را در این شرایط تهران به مدرسه با هزار دانشآموز بفرستم و امیدوارم بقیه هم تصمیم درستی بگیرن».
در بسیاری از مناطق محروم ایران البته شرایط دانشآموزان سختتر است. در مناطق محروم دانشآموزان و والدین از یک طرف نگران آموزش حضوری و گسترش ویروس کرونا هستند و از طرفی دیگر برای آموزش مجازی هم مشکل اینترنت و هزینه موبایل و تبلت دارند. «مصطفی» پدر سه دانشآموز در استان کهگیلویهوبویراحمد است که درباره نگرانی خود میگوید: «الان به ما گفتن که بچهها حضوری بیان ولی اخبار اعلام کرده که رئیس علوم پزشکی گفته مدارس مجازی باشه. اگر حضوری باشه یک بدبختی است و اگر مجازی باشد هم یک بدبختی دیگر». او در توضیح این شرایط میگوید: «من هم نگران کرونا و سلامت بچههایم هستم و هم اینکه خدا میداند پول خرید سه تا موبایل ندارم. پول یکی هم ندارم ولی بچهها به یکی هم راضی نیستند. میگویند هرکی باید برای خودش موبایل داشته باشه اما من نمیدانم از کجا بیارم. حالا اگر با یک موبایل هم درست بشه، میگویند اینجا اینترنت مشکل داره و نمیشه مدارس رو غیرحضوری برگزار کرد. خدا میداند چه بشود. در هر صورت برای ما سخت است».
خوشحالی غیرانتفاعیها
نسترن طاهریان، مادر دانشآموزش کلاسپنجمی، مدرسه غیرانتفاعی/تهران
«اساس آموزش در مدرسه دختر من آنلاین است. دیروز، مدیر مدرسه در گروه مادران اعلام کرد که گفتهاند مدارس باید حضوری باشه و ما در حال ایجاد شرایطی برای حضور امن دانشآموزان هستیم. اما اصراری به حضور نیست. برای همین از شما میخوایم حداقل روز شنبه که روز بازگشایی است برای ایجاد حالوهوای مدرسه بچهها را به مدرسه بفرستید. اما خانوادهها موافقت نکردند. البته مدیر خوشحال بود و با هیجان میگفت خیلی از خانوادهها به امید آنکه مدارس آنلاینه بچهها را به مدارس دولتی فرستادند و حالا معلوم شده مدارس حضوری است و سیل خواهشها برای ثبتنام شکل گرفته و ما هم ثبتنام نمیکنیم. در هر صورت من دخترم را مدرسه نمیفرستم و دیدم که از کل گروه ۵۰نفره والدین فقط دو نفر اعلام کردند فردا فرزندانشان را برای آشنایی به مدرسه میفرستن».
بین کودکان نمیشود انتظار داشت پروتکلها رعایت شود
نوری، مدیر مدرسه ابتدایی منطقه ۱۲
«راستش تا ساعت هشت شب روز پنجشنبه من دقیقا مطمئن نبودم چه باید بکنم. ساعت هشت شب اعلام کردند که بچهها باید در مدرسه حضور داشته باشند. ما هم برنامهریزی و کلاسبندی کردیم که هر کلاس نیمساعت تا ساعت ۱۲ برگزار بشه. بچهها با مادراشون بیان تا مادرها مراقب رعایت پروتکل بهداشتی باشن. چون چطور میشه به بچه هشتساله فهماند پروتکل بهداشتی رعایت کنه. بچه بعد از یک سال دوستش رو میبیند، یا او را به آغوش میکشه، یا میبوسه. بین کودکان نمیشه انتظار داشت پروتکلها رعایت بشه. از طرفی در منطقه ۱۲ که بیشتر خانوادهها محروم و کارگر هستند، شاید چندان براشون حضور بچه در مدرسه مهم نباشه. بچه محرومی که نه تفریح داشته و شش ماه تو خانه بوده، بهتره مدرسه بره. اما همه اینها برای یک ماه است. تا مدارس غیرانتفاعی دوباره بچهها را ثبتنام کنن. با احتمالا آنلاینشدن مدارس، خیلی از خانوادهها که فرزندانشان مدرسه غیرانتفاعی میرفتن، آنها را به مدرسه عادی بردن و درآمد آموزش و پرورش کم شد، حالا در دو هفته پیشرو دوباره ثبتنام در مدارس غیرانتفاعی شروع میشه و همه چیز آنلاین میشه».
همه ابعاد را ببینیم
محمدرضا، پدر سامیار و مهرناز، دانشآموزان مقطع ابتدایی / اصفهان
مسئله مدارس واقعا از همان روز اولی که کرونا آمد ذهن من را درگیر کرده که باید برای آن چه کاری کرد. حتی من تا جایی که اخبار دیگر کشورها را دنبال کردم، هنوز هیچ کشوری که مشکل کرونا دارد، بهصورت قطعی نتونسته برای این مسئله راهحلی پیدا کنه. هر دو حالت آن مشکلسازه. بچهها به مدرسه برن خطر ابتلا و شیوع کرونا رو داره و کنترلکردنشون واقعا سخت و نشدنی است. از آن طرفی اگر قرار باشه مدرسه نباشه و بچهها سر کلاس حاضر نشن باز این هم مشکلات زیادی دارد چون مثلا خیلی از والدین شاغل هستن و نمیتونن بچههای کم سن و سال را ساعتها توی خانه تنها بذارن. اگر بگیم آموزش آنلاین و با گوشی و اپلیکیشنها انجام بشه نباید فراموش کرد؛ بههرحال خیلی از خانوادهها در شهر و روستاهای مختلف مشکل مالی دارن و اینترنت یا گوشی هوشمند در اختیارشون نیست و راهی که بتونن از طریق اون درس بخونن وجود نداره. حتی یک خانواده را در نظر بگیرید که مثلا سه یا چهار فرزند دانشآموز داره، بهخصوص در مناطق روستایی و مناطق محروم که تعداد فرزندان به نسبت بیشتره. باید به ازای هر دانشآموز یک گوشی هوشمند وجود داشته باشه. واقعا این خانواده و این دانشآموزان چه باید بکنن؟ خلاصه اینکه از هر زاویهای من به این موضوع نگاه میکنم مسئله پیچیده است. این وسط سردرگمی و بیبرنامگی مسئولان و اینکه نتوانستن یک تصمیم مشخص بگیرن هم کار رو بدتر کرده».