پیشنهادات ما برای همکاری دموکرات های جمهوریخواه ایران

بدون تردید تمامی کوشش ها برای اصلاح جمهوری اسلامی به شکست انجامیده و مبارزه برای جایگزینی جمهوری اسلامی با یک نظام دموکراتیک، قانونمدار و حافظ و ضامن حقوق ملت که به تلاش برای بقاء ملت و کشور تبدیل شده است، جز با مبارزات مدنی، سیاسی، هدفمند، گسترده و سراسری میسر نمیباشد. میدان اصلی این مبارزه که رهبران خود را بوجود آورده و خواهد آورد، ایران است. جنبش همچنان در حال کسب تجربه و تطبیق خود با شرایط است. هر بار که رژیم حرکتهای اعتراضی مردم را سرکوب میکند، مبارزات مدنی در پهنا گسترش می یابد، اشکال جدیدی را آزمایش میکند و بعد با عمق و گستردگی بیشتر به میدان می آید تا جمهوری اسلامی را به زباله دان تاریخ بفرستد و آزادی و دموکراسی را بر کشور حاکم سازد.

در این شرایط نقش فعالیت های خارج از کشور در درجه اول پشتیبانی از مبارزات درون کشور است. این فعالیت ها میتواند باعث کاهش فشار بر مبارزان درون کشور و تقویت ایشان شود. امری که میتواند در شرایطی حتی تعیین کننده باشد. متاسفانه فعالیت های خارج از کشور گرچه بطور گسترده صورت میگیرد، اما هنوز پراکنده، فاقد تداوم، انعکاس و تاثیر لازم است. مهمترین علت پائین بودن راندمان این کوشش ها فقدان همکاری و ارتباط موثر دموکراتهای ایران در خارج از کشور و این واقعیت است که ما هنوز از الگوی دموکرات های جهان پیشرفته نیاموخته ایم که همزمان با برخوردهای انتقادی به یکدیگر، بر سر اصول مشترک خود همکاری میکنند و به این ترتیب میدان را برای مخالفان آزادی و دموکراسی خالی نمیگذارند.

 متاسفانه تا مدتها پس از انقلاب همکاری گروههای اپوزیسیون مشکل بود زیرا تفاهم بر سر دموکراسی و اصول آن وجود نداشت. به مرور اما شاهدیم که بخش مهمی از اپوزیسیون جمهوریخواه به دموکراسی، جدایی دین از حکومت، رد هرگونه دیکتاتوری، لزوم کنترل قدرت، اداره امور روستا تا استان توسط منتخبان مردم، حفظ تمامیت ارضی کشور، رد هرگونه وابستگی به این یا آن قدرت جهانی ضمن رد هرگونه دشمنی با این یا آن کشور خاص و خواست برقراری روابط عادی مبتنی بر دوستی و احترام متقابل با همه کشورها در حرف و عمل پایبند است. در این شرایط است که همکاری بر سر اصول مشترک ممکن به نظر میرسد. دموکرات های جمهوریخواه موروثی بودن مقامات کشور را مردود میدانند و خواهان نظامی هستند که کلیه مقامات مسئول آن پاسخگو و برای مدتی معین و محدود توسط مردم یا نمایندگان ایشان انتخاب شوند.

متاسفانه آن بخش از اپوزیسیون که خود را دموکرات و طرفدار پادشاهی میداند، جدا از اینکه موروثی بودن مقام پادشاه، منافی اصل تساوی کلیه شهروندان در مقابل قانون میباشد، هنوز الگویش دیکتاتوری های گذشته است. این طیف به اینکه پهلوی ها دو بار علیه قانون اساسی مشروطه کودتا کرده و پس از آن استبداد فردی را بر کشور حاکم ساخته و مشروطه را تعطیل نموده اند برخورد انتقادی ندارد و وابستگی به خارجی را نیز به تصور اینکه میتواند بار دیگر توسط آن به قدرت برسد، موجه میداند.

در سال های اخیر همکاری هایی میان گروههای دموکرات های جمهوریخواه صورت گرفته است. ما علاوه بر آن پیشبرد همکاری هواداران این طیف به صورت فردی را نیز مناسب میدانیم. زیرا که این نوع همکاری مانع ائتلاف یا همکاری یا برخورد منقدانه گروهها به یکدیگر که لازمه یک جنبش زنده است، نمیباشد. تلاش برای تحقق این نوع همکاری چند بار صورت گرفته و ضروری است که کوشش هایی که در این جهت در جریان است تا موفقیت کامل ادامه یابد.

تجربه نشان میدهد که کوشش برای تدوین مبانی همکاری برای به صرف وقت زیاد، فرسودگی و پراکندگی و اغلب شکست پروژه های همکاری انجامیده است. بنابراین شاید درست این باشد که همکاری بر سر اصول کلی آغاز شود و در ادامه کار، ضمن عملی ساختن همکاری ها، هر جا که لازم دیده شد، اصول مورد نظر تدقیق شوند یا زمینه های جدیدی را نیز در بر گیرند.

ایجاد آمادگی در مورد مسائل دوران گذار از جمهوری اسلامی، دقیقتر نمودن اقدامات لازم در زمینه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی و بویژه انتخابات آزاد برای تشکیل مجلس موسسان در این همکاری ها حائز اهمیت است. تشکیل کمیسیونهای کارشناسی از کارشناسان برای تهیه طرح وبرنامه برای دوران گذار، تهیه پیش نویس یک قانون اساسی، طرح های مبرم اقتصادی و حقوقی و برای بهبود وضعیت مردم و کشور، گروههای اجتماعی (زنان، کارگران، هنر و هنرمندان، ورزشکاران، وکلا، دانشجویان، گروههای صنفی، اقلیت های مذهبی، اهل سنت، مسیحیان، یهودیان، بهائیان، زرتشتیان و.. ) از اقدامات ضروری است. کمیسیونهای مربوطه نتیجه کار خود را به نشست های عمومی همکاری برای تصمیم گیری ارائه میدهند.

همکاری و سازماندهی اقدامات نیازمند بحث و بررسی مسائل سیاسی و تشکیلاتی متعدد است. در این مسیر ضروری است توجه شود که همکاری ها به “دیکتاتوری اکثریت علیه اقلیت” تبدیل نشود و برای نمونه هر تصمیم هنگامی به عنوان نظر جمعی تلقی گردد که درصد بالایی (مثلا ۷۵ درصد) موافق آن باشند و مضافا نظرات اقلیت نیز در کنار نظرات اکثریت انعکاس یابد.

سازمانهای جبهه ملی ایران در خارج از کشور
۶ آبان ۱۳۹۹ برابر ۲۷ اکتبر ۲۰۲۰
info@iranazad.info
http://www.iranazad.info

به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید