چند روز پیش در میدان شهر، مردی با شعار “زنده باد آزادی” از هر گونه شکل استبداد اعلام برائت کرد. او نسخه ولایت و سلطنت را با هم پیچید. نمی دانم انگیزه اش چه بوده اما حدس میزنم او هم صدایی باشد از میلیونها نفری که از گفتمان شاه و شیخ عبور کرده اند و فرقی برایشان ندارد چه کسی حکومت کند، مهم شیوه صحیح حکومتداری است که نه شاه دیروز و نه شیخ امروز اصولش را نمی دانستند و نمی دانند.
مبارزه برای شناسایی شهروند صاحب حق، شکلهای مختلفی دارد و یک شکلش را شهروندانی خشمگین و شجاع انتخاب کرده اند که علنی میگویند از سیستم های استبدادی خسته شده اند و خواستار به رسمیت شناخته شدنشان به عنوان شهروندی آزاد هستند.
حالا که به آستانه انقلاب پنجاه و هفت نزدیک میشویم مرتجعین ولایتی و سلطنتی با رسانه هایی پر پولشان گوشمان را از تکرار مهملات پر میکنند. یکی سیستم استبدادی امروز را جشن میگیرد و دیگری حسرت سیستم استبدادی دیروز را می خورد. همه اینها ، صدای این تیپ شهروند را که گفت آزادی می خواهم نه استبداد را سانسور میکنند. مرتجعین ولایتی سرکوب جامعه متنوع، انسداد سیاسی ، فساد و غارت منابع ملی را جشن میگیرند و مرتجعین سلطنتی به پادشاه ضد مشروطه ای مباهات میکنند که وقتی صدای انقلاب ایرانی ها را شنید که خشم عمومی کشور را فراگرفته بود و حاصل کودتای ننگین، سرکوب تنوع جامعه ایرانی ، انتخابات های صوری و نمایشی را به چشم خود دید.
مرتجعین ولایتی و سلطنتی اشتراکات فراوانی دارند. از درک تحولات نو ، ضرورت توسعه متوازن، تحقیر شهروند ایرانی به عنوان عاملی از جنبش های اجتماعی عاجزند. یکی به تداوم ساختار ستم غِرّه شده و یکی در نوستالژی حکومتی ضد مشروطه غرق شده. اولی می خواهد نان ناامیدی و یاس مردم را بخورد دومی نان خستگی روحی روانی شهروندان را. اولی با صدا و سیما، قوه قضاییه و چکمه نظامی ها میخواهد جامعه مطالبه محور را کنترل و سرکوب کند و دومی با عکس های گزینشی از استبداد قدیم سفیدنمایی میکند و از کارشناسان آشپزی تحلیلگر سیاسی میسازد. تنها راه مقابله با این دو فرم استبداد یکی در قالب پوزیسیون و دیگری اپوزیسیون، خواندن، پژوهش، کنشگری در عرصه عمومی و توسعه افق دید است.
گاهی هم لازم است در فضای خستگی روانی با خودمان زمزمه کنیم زنده باد آزادی تا فراموش نشود مشکل ما با شکل استبداد نیست با خود استبداد است. وقتی اسم آزادی بیاید، اسم مشروطه بیاید تن هر دو میلرزد چه مرتجعین ولایتی چه مرتجعین سلطنتی: زنده باد آزادی. نه به هر شکلی از استبداد. آری به حکومت قانون، ایران یکپارچه و متکثره.