طبیعی است کسانی که در ۸ سال گذشته فضای دانشگاه ها را به نفی آزاد اندیشی، اختناق، جمود، تحجر، ورانت خواری وباند بازی تبدیل کرده اند و نشاط و پویایی علمی را از بین برده اند ، از وزارت دکتر منفرد بترسند.
همانطور که حدس می زدم در جریان بررسی صلاحیت آقای دکتر جعفر میلی منفرد در مجلس حملاتی به بنده شد. محمد دهقان از اعضاء سابق بسیج دانشجویی تهران و مسئولین سازمان بسیج سپاه با زدن حرف های بی اساسی کوشید تا جلوی وزارت میلی منفرد را بگیرد.
دهقان از اصول گرایان افراطی و عضو هیات رئیسه مجلس نهم است. او طبیعی است که به میلی منفرد، انجمن اسلامی امیرکبیر، دفتر تحکیم وحدت و بنده حمله کند چون وجه مشترک ما مخالفت با پادگانی کردن دانشگاه ها ،ایستادگی در برابر ایجاد رانت تحصیلی برای نیرو های حکومتی ، دفاع از استقلال دانشگاه ، ترویج حق طلبی و علم بنیانی در دانشگاه ،پویای و رشد جنبش دانشجویی ، نقادی دانشجو و رعایت آزادی های آکادمیک بود.
طبیعی است کسانی که در ۸ سال گذشته فضای دانشگاه ها را به نفی آزاد اندیشی ، اختناق، جمود ، تحجر، ورانت خواری وباند بازی تبدیل کرده اند و نشاط و پویایی علمی را از بین برده اند ، از وزارت دکتر منفرد بترسند.
البته من برای دورانی که دهقان در اسارت در زندان های رژیم صدام بسر برد احترام قائل هستم. ولی در دوره حضور او در بسیج دانشجویی در برابر زیاده خواهی ها و مشی فاشیستی آنها ایستاده بودم . ازاینرو حقد و کینه او برای من قابل درک است.
دهقان قیاس به نفس کرده و فکر نموده است دفتر تحکیم وحدت و انجمن های اسلامی دانشجویان مانند بسیج دانشجویی یک سازمان شبه نظامی هستند که استقلالی از خود نداشته و صرفا مجری اوامری هستند که از سوی مقامات ما فوق به آنها ابلاغ می شود!
دفتر تحکیم وحدت در آن دوران محل فعالیت دانشجویان مستقل بود که همفکری ، تعامل و رقابت های آنها تصمیمات مجموعه را شکل می داد و تحت تاثیر هیچ فرد و جریان بیرونی نبود. تحکیم انتخابی و ساختار تصمیم گیری آن از پایین به بالا بود. مانند دبسیج دانشجویی انتصابی نبود تا کسی را حذف و یا تعدیل نماید بلکه رای دانشجویان بود که معلوم می کرد چه کساتی در مرکزیت انجمن های اسلامی قرار بگیرند. طبیعی بود برخی که رای نمی اوردند. در دهه هفتاد دفتر تحکیم وحدت تحولاتی پیدا کرد. پیشگامان این تحول و افرادی که بعدا پیوستند مذهبی بوده واصل انقلاب و آرمان های آن را قبول داشتند. ولی رویکرد مدرنی را نسبت به سیاست ، دین و مسائل نظری اتخاذ کرده وبا نگاهی اصلاح طلبانه با نظام تعامل می نمودند .
او فکر می کند همانطور که خودش مدیریت می شود ، دیگران نیز باید مدیریت شوند ؟ و عنصری بی اراده و بدون تصمیم در دستان مجموعه های قیم ماب و هدایت گر باشند.
خروج من از کشور برای ادامه تحصیل بود وبازگشتم به دست میلی منفرد نیست بلکه جریانی که دهقان عضو آن است، باید دست از انحصار طلبی و تمامیت خواهی بردارد تا کشور از لجنزار دست پخت عمله ولایت استبداد رهایی یابد.
آقای دکتر میلی منفرد هیچ نقشی در سیر تحولات انجمن اسلامی امیرکبیر و دفتر تحکیم وحدت نداشت. بلکه به عنوان یک استاد آزاد اندیش از حقوق دانشجویان دفاع می کردند و در هنگام مسئولیت در معاونت دانشجویی وزارت علوم حقوق و کیان تشکیلاتی دفتر تحکیم وحدت را رعایت می کردند. این مساله خار چشم کسانی بود که می خواستند دفتر تحکیم وحدت ماهیت دانشجویی و مستقل از حاکمیت نداشته باشد.
میلی منفرد اصل تعلق دفتر تحکیم وحدت به جامعه مدنی و جنبش دانشجویی را قبول داشت و بر اساس تکالیف قانونی و الزامات پایبندی به اصول دانشگاهی با تحکیم تعامل داشت نه از باب دلایل سیاسی و یا طرفداری از مواضع و رابطه خوب فردی. او وزات علوم در دوره اصلاحات حق دفتر تحکیم وحدت به عنوان بزرگترین و فراگیر ترین سازمان دانشجویی کشور را می دادند. در عین حال تحکیم منتقد دولت اصلاحات و وزارت علوم نیز بود. اگرچه وزارت علوم از موفق ترین بخش های دولت از مظنر تحقق مطالبات مردم و منشور اصلاح طلبی دوم خرداد بود.
دیدگاه های سیاسی واعتقادی بنده از بدو ورود به دانشگاه تا دوران انتهایی فعالیتم در جنبش دانشجویی با مواضع دکتر میلی منفرد متفاوت بوده است. رابطه خاصی بین ما برقرار نبود و طبیعتا از ناحیه فعالیت های بنده مسئولیتی متوجه وی نیست.
البته من برای مرام والای اخلاقی و شخصیت فرهیخته او همیشه احترام قائل بوده و هستم.
آنهایی که به دهقان خط داده بودند نکرده بودند حداقل یکی دو مورد حرف مطابق با واقعیت در مجموعه اظهارات کذب وی بگذارند تا با ترکیب راست و دروغ ، حرف هایش بتواند فضای غبار آلودی برای تشخیص حق درست کند. اما وی ناشیانه مشت خود را باز کرد.
در بهمن ماه سال ۱۳۷۵ بعد از آزادی اعضاء وقت انجمن اسلامی از بازداشتگاه توحید وزارت اطلاعات ، کمیته انضباطی مرکزی وزارت علوم حکم اخراج ، تعلیق وتبعید برای آقایان جواد علایی، سید علی هاشمی نسب، علیرضا سیاسی راد و بهداد محمدی صادر کرد. صدور این حکم ربطی به دانشگاه امیرکبیر نداشت و مسئولین دانشگاه نقشی در این احکام نداشتند. علت این حکم کاملا سیاسی بود وبر اساس خواست وزارت اطلاعات در دوره وزیری فلاحیان صورت گرفت. در آن زمان آقای دکتر منفرد معاون پژوهشی دانشگاه امیرکبیر بود.
سرانجام با پیروزی خاتمی در دوم خرداد ۷۶ وحضور دکتر معین در وزارت علوم این احکام که جنبه سیاسی و غیر قانونی داشتند لغو شد ولی متاسفانه حکم نا عادلانه و غیر قانونی اخراج جواد علایی تغییر نیافت و او از تحصیل محروم گشت.
موارد کذب و خلاف واقع ادعای دهقان در این مور دبشرح زیر است:
۱- در ان زمان بنده دبیر انجمن اسلامی نبودم .بلکه عضو شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت بودم . آقای هاشمی نسب این سمت را بر عهده داشتند.
۲- هیچ یک از اعضاء انجمن سابقه ۹ ترم مشروطی نداشت.
۳- وضعیت خوب اموزشی و تحصیلی من در دانشگاه پلی تکنیک روشن است . کلا دوره تحصیل من در مقطع کارشناسی در دانشگاه امیرکبیر ۹ ترم طول کشید ( بهمن ۱۳۷۰ تا تیر ۱۳۷۵، من در دوران تحصیلم حیت در یک درس نمره مردودی نگرفتم چه برسد به مشروطی در ترم.
۴- معاونت آموزشی مسئول رسیدگی به امور مشروطی و تخلفات آموزشی دانشجویان بود و آقای میلی منفرد هیچگاه در این مسئولیت نبودند.
مدت ها است که کوس رسوایی کسانی که اتهام نخ نمای وابستگی به سرویس های جاسوسی و رسانه ای بیگانه را به بنده و امثال من نسبت می دهند در آمده است. این افراد به جای تکرار مکررات بی حاصل ، سندی بیاورند تا سیه روی شود هر که در او غش باشد.
در مجموع حرف های ضعیف وخلاف واقع دهقان، سند خوبی برای درستی انتخاب میلی منفرد در چارچوب شرایط کنونی کشور است. او گزینه ای حد اقلی است اما به نظر من از انتخاب های خوب روحانی است.
میلی منفرد از آن دسته معدودی اساتید دانشگاه است که هم از لحاظ ملاک های جمهوری اسلامی امتیازات خوبی دارد وهم از منظر شاخص های علمی و پرنسیب های دانشگاهی. بنابراین چه بسا وی فرزند انقلاب، نظام و دانشگاه است. او نیرویی معتقد به نظام است اما در حوزه ای فعالیت هایش را تنظیم می کند که با خواست مردم تعارض نداشته باشد. او از ابتدا به جناح چپ تعلق داشت و در پس از سال ۱۳۷۶ گرایش اصلاح طلبی دفاع می کرد. جایگاه او در بین اصلاح طلبان میانه است که می پندارد در چارچوب قانون اساسی و عدم رویارویی در برابر رهبری باید برنامه را جلو برد.
شخصیت ممتاز اخلاقی وعلمی میلی منفرد، طبع محتاط و انعطاف وی با گفتمان اعتدالی روحانی تطابق داشت. انتخاب او در شرایط کنونی برای جامعه دانشگاهی و جنبش دانشجویی مثبت بود. اما اصول گرایان تندرو کار خو دشان را کردند و نگذاشتند میلی منفرد لباس وزارت را تن کند.
رد صلاحیت وی به خاطر پای بندیش به استقلال دانشگاه ،دفاع از حقوق دانشجویان و تن ندادن به خواست های اقتدار گرایان در مدیریت مراکز دانشگاهی بود.
اظهارات وی در دفاع از خود در چارچوب شرایط کنونی و با نگاه حداقلی قابل قبول بود. در مقایسه با دیگر وزیران اصلاح طلب و کسانی که حامی موسوی و کروبی در انتخابات ۸۸ بودند ، بهتر عمل کرد. حاضر نشد مرزبندی صریحی انجام دهد و بخش افراطی اصول گرایان را برای شنیدن سخنی بر علیه جنبش سبز و حرکت اعتراضی دانشجویان در سال ۷۸ ناکام گذاشت. البته تاکید وی بر توجه به رهنمود های خامنه ای جالب نبود اما با توجه به جو مجلس و الزامات وزیر شدن در شرایط فعلی قابل درک است.
این رای عدم اعتماد سند افتخاری برای دکتر میلی منفرد است و بر وجاهت وی در فضای دانشگاهی و دانشجویی کشور می افزاید. این سال ها می گذرد و روسیاهی ابدی بر چهره امثال دهقان خواهد نشست که در تلاشی نا فرجام می کوشند دانشگاه را به قامت سترون و کوتاه خود و تک صدایی اصحاب ولایت تنزل دهند.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید