براساس بیانیه‌ای که روز جمعه ۱۴ خرداد ۱۴۰۰، به دست «ایران وایر» رسیده، دادخواهان خاوران نسبت تخریب آگاهانه و با هدف زدودن تیرگی از چهره حاکمیت جمهوری اسلامی، اعتراض کردند.

در بیانیه دادخواهان خاوران که با هشتگ «#خاوران_حافظه_تاریخی» در شبکه‌های اجتماعی فعالیت دارند، با اشاره به قتل عام زندانیان سیاسی در دهه ۶۰ توسط حکومت جمهوری اسلامی آمده است: «زندانیان سیاسی که پیشتر توسط دادگاه‌های ناعادلانه حکم زندان گرفته و مشغول سپری کردن احکام خود بودند یا محکومیت‌شان پایان یافته و منتظر آزادی بودند را پشت درهای بسته توسط “هیئت‌های مرگ“ مورد تفتیش عقاید قرار دادند و بدون اطلاع زندانیان و خانواده‌هایشان، اعدام و سر به نیست کردند. ما خانواده‌های خاوران تا به حال نمی‌دانیم که این جنایت‌ها را چرا و چگونه انجام داده و عزیزان ما را در کدام گور بی‌نام و نشان به خاک سپرده‌اند و سال هاست که به دنبال کشف حقیقت و دادخواهی هستیم».

دادخواهان خاوران در این بیانیه خواستار پاسخ‌گویی حکومت به چرایی و چگونگی کشتار زندانیان سیاسی در دهه شصت، چرایی تخریب گورهای فردی و جمعی خاوران و دیگر گورستان‌های بی‌نام و نشان توسط حکومت، چرایی عدم ثبت اسامی بسیاری از فعالان سیاسی اعدام شده در زندان یا کشته شده خارج از زندان در سامانه جستجوی متوفی سازمان بهشت زهرای تهران و شهرستان‌ها، چرایی تلاش جمعی مسئولان نظام در زمان وقوع جنایت برای تحریف و پرده‌پوشی آن، و در آخر چرایی سکوت سازمان ملل، گزارش‌گران ویژه سازمان ملل در ایران و دیگر گزارش‌گران ویژه شکنجه درباره جنایت‌های حکومت در دهه شصت، شدند.

در این بیانیه خاوران، سند سرکوب، خشونت، بازداشت، شکنجه و قتل دولتی زندانیان سیاسی دگراندیش، به ویژه فعالان سیاسی چپ گرا عنوان شده است.

در بخش پایانی این بیانیه نیز آمده است: «خاوران سند مقاومت و پایداری مادران و خانواده‌های خاوران برای کشف حقیقت، یادآوری و همچنین برای دادخواهی است. خاوران سند همراهی مادران و خانواده‌های خاوران و جامعه بهایی در برابر سرکوب و ستم حکومتی را در دل خود دارد. خاوران باید حفظ شود تا روزی که ما خانواده‌ها و تمامی دادخواهان بدانیم که بر سر عزیزان ما چه آوردند».

پیش از این در تاریخ ۵ اردیبهشت ۱۴۰۰، بیش از ۸۰ نفر از خانواده‌های دادخواه خاوران ساکن ایران، با انتشار نامه‌ای سرگشاده خطاب به شهرداری و شورای شهر تهران، تخریب خاوران را مغایر حرمت انسانی عنوان کردند. در بخشی از این نامه آمده بود: «خاوران یادمان عزیزان از دست رفته ماست. روز جمعه سوم اردیبهشت در دیدار از خاک بی‌نام و نشان عزیزانمان، آنچه را که باورش تکان دهنده بود، دیدیم. قبرهایی در قطعه گورهای دست جمعی عزیزانمان حفر و دو متوفی بهایی نیز در آن قبرها به خاک سپرده شده بودند».