طی هفته‌های اخیر مسئله انتخابات حکومت که در طول حیات جمهوری اسلامی، تنها استفاده‌ای ابزاری به منظور مشروعیت بخشیدن به جنایت‌های مختلف هیئت حاکمه داشته است، مسئله اول مورد مناقشه بین ما مردم و جمهوری اسلامی بوده و هست. مایی که مشخصا پیش از انتخابات و در جریان ده‌ها تریبون آزاد برگزار شده در خیابان‌های سطح شهر و هزاران تریبون آزاد در شبکه‌های اجتماعی، گفتیم که این وضعیت ضد انسانی زندگی و این حاکمیت را نمی‌خواهیم.
ادامه این روند “نه” گفتن‌ها نسبت به حاکمیت، آنجا به‌طور روشنی نمایان می‌شود که صحنه انتخابات که حکومت همیشه سعی کرده از آن برای تبلیغ سیستم سیاسی خودش استفاده کند، با حضور پرشور و حداکثری جامعه و فعالین در کنار یکدیگر، طی فراخوان‌های مستمر، تمام بخش‌ها و اکثریت جامعه، بدل به وضعیت بحرانی جدی برای حاکمیت شد.
در جریان همین شرایط دو قطبی که مردم و حکومت را برابر یکدیگر قرار می‌داد، هر شکلی از گفتمان سیاسی که جمهوری اسلامی یک سر آن بود، توسط عموم جامعه تماما مردود اعلام شد. البته کار به اینجا ختم نشد و در جریان روزهای منتهی به انتخابات و همینطور روز برگزاری انتخابات، به حاکمیت یورش بردیم و انتخابات فرمایشی‌اش را مورد حمله وسیع قرار دادیم؛ تا یک بار دیگر ضمن برملا ساختن دروغ‌ها و تقلب‌های این حکومت، اعلام کنیم که: “خودمان می‌توانیم جامعه را اداره کنیم و نیازی به دزد و غارتگر و مفتخور نداریم”
حضور معترضانه ذکر شده، آنچنان پررنگ و سراسری بوده که هر انسان منصف مطلع از فضای سیاسی ایران، به درستی این ادعا مهر تایید می‌زند: «ما اکثریت ده‌ها میلیونی به جمهوری اسلامی “نه” گفتیم.» این “نه” گفتن اینبار به صورت علنی بود و نه در قالب تجمعات خیابانی اعتراضی که حاکمیت در اوج وقاحت بر آن مهر اغتشاش و کینه دشمنان خیالی‌اش را بزند؛ آنچه که این گزاره را از سوی حاکمیت هم تایید می‌کند، بخشا صحبت‌های رهبر جمهوری اسلامی پیش از انتخابات است. صحبت‌هایی که نسبت به سخنرانی‌ها و گفته‌های پیشین او در چنین شرایطی، تفاوت آشکار دارد و واضحا در موضع ضعف قرار دارد. علاوه بر این مورد، تک تک مسئولین و پادوهای حکومت نیز برای حضور مردم در انتخابات التماس کردند و البته، با سیلی به گوشه‌ای پرتاب شدند.
بیان صریح و سراسری “نه به جمهوری اسلامی” و فشار توده‌ای و میلیونی افراد خواهان تغییر ریشه‌ای، که حالا دیگر موجودیت و تاثیرگذاری‌شان توسط خود حکومت هم قابل کتمان نیست، اوضاع و شرایط سیاسی را بیشتر از هر دوران دیگری به نفع توده معترض مردم، تغییر داده و می‌دهد. این تغییر، حالا و پس از حاکم شدن یه اتمسفر جدید سیاسی، به درجات بالایی تضمین شده است. در ادامه عوامل تشکیل دهنده این فضا را باهم مرور می‌کنیم:
– ما مردم در تریبون‌های آزاد به صورت صریح و بی‌پرده از حقوق زنان صحبت کردیم و گفتیم تنها حکومتی مورد قبول ماست که حق زنان را به صورت تمام و کمال برابر با سایر بخش‌های جامعه به رسمیت بشناسد و برای رفع تبعیض موجود، برنامه مدون و دقیق داشته باشد.
– ما مردم در تریبون‌های آزاد مشخصا گفتیم که اعدام‌های فعالین و معترضین و شهروندان این جامعه به دلایل واهی محکوم است و دیگر نباید اتفاق بیافتد، به همین خاطر یک سر اصلی مبارزه علیه وضع موجود، اعتراض و مبارزه حول حکم وحشیانه اعدام است.
– ما مردم در تریبون‌های آزاد گفتیم این حکومت را نمی‌خواهیم و سوت و کف زدیم و اجازه ندادیم این تریبون‌ها آنگونه که حکومت انتظار دارد، جلو برده شود. خیابان دوباره تریبون ما شد و ما در تریبون گفتیم؛ زندانیان سیاسی و کسانی که علیه این وضعیت ایستاده‌اند، از ما هستند و جای آنان در زندان نیست.
_ ما مردم در تریبون‌های آزاد گفتیم که معیشت‌مان توسط حکومت غارت شده و اعتراض کردیم نسبت به این همه ناآرامی و هزینه‌های گزاف نظامی که حکومت بر مردم تحمیل کرده. ما گفتیم که معیشت‌مان باید متناسب با آنچه که منزلت ما هست تامین شود. ما حکومتی که رفاه‌مان را فدای گسترش قدرت در منطقه و پر کردن جیب “برادران” دزد و مفتخور هیئت حاکمه می‌کند، نمی‌خواهیم.ما مردم در تریبون‌های آزاد به صورت صریح و بی‌پرده از حقوق زنان صحبت کردیم و گفتیم تنها حکومتی مورد قبول ماست که حق زنان را به صورت تمام و کمال برابر با سایر بخش‌های جامعه به رسمیت بشناسد و برای رفع تبعیض موجود، برنامه مدون و دقیق داشته باشد.
این موقعیت جدید ما را وا می‌دارد تا بر بستر این اوضاع و احوال، هرچه بیشتر این تحلیل و تبیین را در خود تقویت کنیم که وضع کنونی نیازمند مبارزه متشکل و گروهی و جمعی مردم علیه حکومت است. جمع‌ها، گروه‌ها و تشکل‌ها می‌توانند با ایجاد تمرکز حول مسائل مهم سیاسی جامعه و ایجاد فضای قطبی مداوم و متحدانه علیه حکومت، بخش‌های وسیعی از جامعه را سازمان دهند تا برگزاری اعتراضات وسیع در قالب اعتصاب سراسری و تجمع سراسری امکان پذیر باشد و قطع به یقین ما را برای برخورد قدرتمندانه‌تر با حکومت آماده و پرتوان می‌سازد.
دانشجویان پیشرو دانشگاه اصفهان
۱ تیر ۱۴۰۰
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید