دومین نشست «بررسی واقعیت‌های گذار به فردای ایران؛ آسیب شناسی جنبش زن زندگی آزادی»، روز شنبه، ۲۴تیر۱۴۰۲ در پاریس در حال برگزاری است. 

«هادی زمانی»، اقتصاددان ایرانی که یکی از سخنرانان این نشست است، با ارسال ویدیویی در این نشست حاضر شده است.

زمانی با تاکید بر اینکه جمهوری اسلامی شیرازه اجتماعی ایران را تحت فشار مجموعه‌ای از ابربحران‌های اقتصادی و اجتماعی، از هم پاشیده، عامل عدم فروپاشی این نظام سیاسی را چنین بر می‌شمرد: «اول، سرکوب وحشیانه و هزینه بالای اعتراض، تشتت نیروهای سیاسی و نبود اپوزیسیون متمرکز که بتواند هزینه مبارزه را کاهش دهد و چشم‌انداز گذار از جمهوری اسلامی را در برابر جامعه قرار دهد.»

او همچنین «ضعف نهادهای جامعه مدنی و بی‌‌اعتمادی جامعه به تشکل‌های سیاسی و بی‌اعتمادی تشکل‌های سیاسی به یکدیگر» را، عامل «انسداد پرهزینه و خطرناک» کنونی در ایران دانسته و می‌گوید: «خروج از این وضعیت نیازمند یک استراتژی مناسب برای غلبه بر تشتت و بی‌اعتمادی و بسیج بیشترین نیرو در گذار از جمهوری اسلامی است.»

به باور این اقتصاددان و نظریه‌پرداز توسعه، ایران برای گذار از جمهوری اسلامی و بازگشت به مسیر توسعه اقتصادی و سیاسی هم‌زمان، نیازمند استراتژی‌هایی است که با پاردایم فناوری و اقتصادی و سیاسی جهان همگام باشد.

او با اشاره به فعالیت‌های ایدئولوژیک، واپس‌گرایانه و ضدتوسعه جمهوری اسلامی، «غرب‌ستیزی»، سیاست خارجه ماجراجویانه و «اسلامی‌سازی آمرانه» حکومت را، عامل دور افتادن ایران از مسیر توسعه می‌داند.

آقای زمانی همچنین در ادامه، به خطر برگشت‌ناپذیر بودن صدمه‌های ناشی از حکمرانی  جمهوری اسلامی در ایران، در صورت عدم سقوط این نظام سیاسی نیز اشاره کرده و می‌گوید: «چنانچه گذار از جمهوری اسلامی در آینده نزدیک رخ ندهد و به شکل غیرسامان‌مند انجام شود، به گونه‌ای که نابسامانی‌های اقتصادی و اجتماعی ایران گسترده‌تر و عمیق‌تر شود، جبران این وضعیت نشدنی است.»

به گفته او، «اگر نیروهای اپوزیسیون بر یک پایه و استراتژی توافق کنند و یک اپوزیسیون فراگیر و نیرومند را ساماندهی کنند، گذار سامان‌مند از جمهوری

با تکیه بر جنبش‌های اجتماعی سناریویی ممکن و واقع‌‌بینانه‌ است.»

توسعه پایدار؛ نیاز جامعه ایران بعد از جمهوری اسلامی

هادی زمانی، اقتصاددان، در ادامه سخنرانی خود به لزوم وجود یک ارتباط ارگانیک بین استراتژی‌های دوران گذار و پساگذار در جمهوری اسلامی اشاره کرده و می‌گوید که برخلاف روندهای پیشین توسعه در ایران که توسعه اقتصادی بر توسعه سیاسی مقدم بوده، در دوران گذار از جمهوری اسلامی باید به‌دنبال «ایجاد تعادل بین توسعه اقتصادی و سیاسی» بود.

او در پایان نیز با تاکید بر این‌که «توسعه پایدار ایران مستلزم دولت رفاه است» و با «توسعه نامتوازنی که اقشار فرودست از آن بی‌بهره باشند، شدنی نیست»، برقراری یک دموکراسی کارآمد و دولت رفاه را ضروری می‌داند.

از: ایران وایر