اخلاق، اپوزیسیون و اعترافات ۴۷ سال پیش من در زندان «اوین» | ۳۱ مرداد ۱۴۰۲

🔹️جناب آقای «کیوان عباسی» در تلویزیون «من‌وتو»، سخنگوی غیررسمی اپوزیسیون بالأخص طیف سلطنت‌طلب، فیلمی از اعترافات من در زندان «اوین» مربوط به سال ۱۳۵۵، یعنی ۴۷ سال پیش را پخش کرده‌اند که بسیار در فضای مجازی به‌اصطلاح «وایرال» شده. من در لباس زندان هستم و اعترافاتی که قبلاً ساواک از من خواسته بوده را دارم برای خبرنگاران خارجی، که به ایران آمده بودند، به‌زبان انگلیسی بیان می‌کنم. اصل مطالبی که دارم به‌اصطلاح «اعتراف» می‌کنم، آن است که من از یک سازمان فلسطینی مارکسیست، پول می‌گرفته‌ام و آن را در اختیار گروه‌های تروریستی، که با رژیم شاه مبارزه می‌کردند، قرار می‌داده‌ام. در سال ۵۳، وقتی برای هماهنگی با بمب‌گذاران و خرابکاران به‌ایران می‌آیم، ساواک، که من را در انگلستان، که آنجا درس می‌خواندم، شناسایی کرده بوده، دستگیر می‌سازد و من به سه‌سال زندان محکوم می‌شوم. این ماحصل اعترافاتم می‌بوده.

🔹️هرکس که کوچک‌ترین علم و اطلاعی از ایران قبل از انقلاب داشته باشد، می‌داند که تمام مطالب آن مصاحبه، چقدر ساختگی و مضحک می‌بوده. در بی‌پایه‌ و اساس بودن مطالب آن مصاحبه، همین بس که امروز اگر یک‌نفر زندانی در «اوین» مصاحبه کرده و بگوید که من از «جیش‌العدل»، «داعش»، یا «سلطنت‌طلب‌ها» پول می‌گرفته‌ام برای انجام عملیات تروریستی در ایران، و بعد که دستگیر شدم، من را به سه‌سال زندان محکوم نمودند، چقدر ما اعترافاتش را قبول می‌کنیم؟ آیا واقعاً چنین فردی را فقط به «سه‌سال زندان» محکوم می‌نمایند؟ در زمان شاه هم دقیقاً همینگونه بود. اگر کسی از یک گروه فلسطینی برای انجام اقدامات تروریستی پول دریافت کرده و به‌ایران می‌آمد و ساواک او را دستگیر می‌ساخت، اگر اعدام نمی‌شد، حداقل به حبس ابد محکوم می‌شد؛ نه به «سه‌سال زندان». واضح بود که جرم یک زندانی سیاسی که سه‌سال محکومیت داشت، نمی‌توانسته همکاری با گروه‌های مسلح و جمع‌آوری پول برای آنان بوده باشد؛ صرف‌نظر از آنکه خودش در برابر خبرنگاران در زندان اوین چه اعترافاتی کرده باشد. اما چرا ساواک آن نمایش اعترافات ساختگی را به‌راه انداخته بود؟