الهام مدرسی، شهروند معترض به جمهوری اسلامی که یازدهم آبان‌ سال گذشته در جریان خیزش سراسری مردم ایران در منزل شخصی‌اش در فردیس کرج بازداشت شده بود، به‌تازگی در شبکه ایکس (توییتر سابق) شکنجه‌های فراوانی را توصیف کرد که برای اعتراف‌گیری اجباری متحمل شده است.

این فعال سیاسی ۳۲ ساله، که پس از آزادی از زندان از ایران خارج شده است، پس از بازداشت با اتهام‌هایی همچون خرابکاری در تاسیسات و تبلیغ علیه نظام روبه‌رو شد و پس از بازجویی‌های طولانی و شکنجه، روز دوم بهمن‌ ۱۴۰۱ با گذاشتن وثیقه به‌طور موقت از زندان کچویی در کرج آزاد شد.

به گفته این هنرمند و نقاش ایرانی، که اکنون در کشور ترکیه و در بلاتکلیفی به‌ سر می‌برد، بیماری کبدش به‌دلیل تحمل حبس و شکنجه وخیم‌تر شده و از آنجا که به پیوند فوری کبد نیاز دارد، از سازمان‌ها و نهادهای حقوق بشری تقاضای کمک کرده است.

الهام مدرسی‌ روز ۱۲ دی‌ پارسال و در میانه بازداشت، همراه با ۱۴ زن معترض دیگر، در اعتراض به شرایط وخیم زندان و آزارهای ماموران، در زندان کچویی کرج دست به اعتصاب غذا زده بود.

او اکنون در توییتر نوشته است: «من، الهام مدرسی، در جنبش زن، زندگی، آزادی حضوری فعال داشتم و به همراه هم‌رزمانمان دستگیر شدیم. در تاریخ ۱۱ آبان سال ۱۴۰۱ دوازده نفر از ماموران سرکوب به منزلمان یورش آوردند، مادرم را با خشونت هل دادند، روی سر مادر و برادرم اسلحه (کلت) گذاشتند، به من چشم‌بند زدند و بردند. تلفن و لپ‌تاپ اعضای خانواده را نیز ضبط کردند. همان روز، به‌علت نداشتن جا در بازداشتگاه اطلاعات، به زندان کچویی منتقل شدم. خانواده‌ام یک هفته کامل در بی‌خبری کامل بودند و هر بار که به اطلاعات و ارگان‌های مختلف مراجعه ‌کردند، پاسخ می‌گرفتند که اینجا نیست!»

او در ادامه درباره سه ماه حبس خود در این زندان نوشت: «تمام مدت تحت شدیدترین شکنجه‌های جسمی بودم و ضرب‌ و شتم شدید در نهایت منجر به خون‌ریزی داخلی من شد. ماموران اطلاعات نیز برگه سونوگرافی من را از بیمارستان گرفتند و پاره کردند. به‌دروغ می‌گفتند که برادرم در اتاق مجاور تحت شکنجه ماموران است یا مدام من را تهدید به تجاوز می‌کردند و تلاش برای گرفتن اعتراف اجباری، که بگویم اسلحه داشته‌ام و عضو حزب کومله کردستان هستم. در حالی‌ که من فقط به اوضاع ایران اعتراض داشتم و در مقابل ظلمی که به مردم می‌شد ایستاده بودم.»

خانم مدرسی همچنین نوشته است که ماموران سرکوبگر جمهوری اسلامی هر روز از ساعت ۷ صبح تا ۱۱ شب و در مجموع ۱۴۰ ساعت او را مورد بازجویی‌های خشن و ضرب‌ و شتم قرار دادند تا زیر شکنجه جسمی و روانی به عضویت در حزب کومله اعتراف کند.

این جوان، که اصالتا سنندجی است، می‌گوید:‌ «چون زیر بار نمی‌رفتم، هر بار متحمل شکنجه‌های بیشتر و شدیدتری می‌شدم. بارها خانواده‌ام را تهدید کردند و شکنجه روحی من و خانواده‌ام برایشان لذت‌بخش بود.»

الهام مدرسی، که در کیفرخواست دادسرا با اتهام سنگین محاربه مواجه شده بود، از ممانعت ماموران و مسئولان زندان کچویی برای دسترسی او به درمان و دارو خبر داد و نوشت: «از ترس اینکه مبادا در زندان بمیرم، در رسانه‌های داخلی اعلام کردند که من در تاریخ ۲ بهمن ۱۴۰۱ با قید وثیقه پنج میلیاردی از زندان آزاد شدم، هرچند که باز هم خودم و خانواده‌ام توسط شماره‌های ناشناس تهدید به مرگ می‌شدیم و مدام به وزارت اطلاعات احضار و بازجویی می‌شدیم.»

ماموران نظامی و امنیتی جمهوری اسلامی در جریان خیزش سراسری سال گذشته بارها دست به ضرب‌ و جرح شدید و شکنجه فعالان سیاسی بازداشتی زدند تا آن‌ها را به اعتراف‌ و قبول اتهام‌های واهی مجبور کنند. این آزار و شکنجه‌ها از ابتدای سال ۲۰۲۳ تا کنون منجر به فوت یا کشته‌ شدن دست‌کم شش زندانی سیاسی در زندان‌های سراسر ایران شده است.

از آن جمله است جواد روحی، شهروند معترض به جمهوری اسلامی و اهل آمل، که بر اساس گفته‌های اعضای خانواده‌اش به ایندیپندنت فارسی، روز ۹ شهریور بر اثر «وخامت جسمانی ناشی از شکنجه‌های وحشتناک در زندان نوشهر کشته شد.»