به گزارش ایسنا، گروهی بین‌المللی از کارشناسان طی یک دوره ۱۰ ساله به بررسی اقداماتی از جمله پرورش تخم ماهی شینوک (نوعی سالمون) برای رهاسازی تا ریشه‌کنی جلبک‌های مهاجم پرداختند.

نویسندگان گفتند یافته‌های آنها یک «روزنه امید» برای کسانی است که در زمینه حافظت از گونه‌های جانوری و گیاهیِ در معرض خطر می‌کوشند.

در حال حاضر یک سوم کل گونه‌هایی که تحت نظر هستند به دلیل فعالیت‌های انسانی در خطر انقراض قرار دارند.

در این مطالعه که در ژورنال «ساینس» منتشر شده، دانشمندان از ده‌ها موسسه پژوهشی، ۶۶۵ برنامه حفاظت از محیط زیست را بررسی کردند که قدمت برخی از آنها به سال ۱۸۹۰ می‌رسید.

اینها در کشورها، اقیانوس‌ها و به روی انواع مختلف گونه‌ها انجام شده بودند و نتایج نشان داد که دو مورد از هر سه مورد کار حفاظتی اثر مثبت داشته است.

دکتر «پنی لانگهامر»، معاون اجرایی موسسه خیریه محیط زیست «ری:‌وایلد»، یکی از نویسندگان این مقاله گفت: اگر این روزها سرفصل های مربوط به انقراض را بخوانید، ممکن است راحت دچار این تصور شوید که ما در تنوع زیستی شکست خورده‌ایم – اما باید تصویر جامع‌تر را در نظر داشت.

این مطالعه قوی‌ترین شواهد تا به امروز را ارائه می‌کند دایر بر اینکه «حفاظت» نه فقط وضعیت تنوع زیستی را بهبود می‌بخشد و از سرعت افت تنوع زیستی می کاهد، بلکه زمانی که موثر می‌افتد، واقعا اثرگذار است.

روایات موفقیت:

* کاهش ۷۴ درصدی روند نابودی جنگل‌ها در حوضه کنگو پس از معرفی برنامه‌های مدیریتی

* به دلیل مدیریت گونه‌های صیاد در جزایر حائل فلوریدا، شمار جمعیت یک نوع پرستوی دریایی به نام «لیست ترن» دو برابر شد

با این حال، در یک مورد از هر پنج مورد، اقدامات حفاظتی باعث کاهش جمعیت گونه‌های هدف شده بود.

دکتر لانگهامر گفت: یکی از جالب‌ترین یافته‌ها این بود حتی زمانی که یک مداخله حفاظتی برای گونه‌ای که در نظر گرفته شده بود کارساز نبود، گونه‌های دیگر ناخواسته سود بردند.

برای مثال، ایجاد مناطق حفاظت‌شده برای اسب‌های دریایی استرالیایی به این معنی بود که تعداد بیشتری از آنها طعمه می‌شدند زیرا جمعیت گونه‌های شکارکننده آنها افزایش یافته بود.

اینکه تنوع گونه‌ها و جمعیت آنها دچار نوسان شود طبیعی است – اما سرعت انقراض اکنون ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ برابر سریعتر از آن است که دانشمندان انتظار دارند.

به گزارش بی بی سی، دانشمندان بر این باورند که تغییر اقلیم، نابودی زیستگاه و گسترش گونه‌های مهاجم از عوامل این وضع است.

در سال ۲۰۲۲ تقریبا ۲۰۰ کشور «چارچوب جهانی تنوع زیستی» را امضا و توافق کردند که روند افت طبیعت را تا پایان دهه متوقف کنند.