عیسی سحرخیز، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی در نامه‌ای به جعفری دولت‌آبادی، دادستان تهران اعتراض کرده است که هزینه درمان و نگهداری او در “مرکز قلب تهران” ۵ برابر حقوق بازنشستگی اوست.
عیسی سحرخیز، روزنامه‌نگار و فعال سیاسی زندانی بیش از ۴ ماه است که به دلیل بیماری‌های گوناگون ناشی از زندان بلند مدت در سلول‌های انفرادی و زندان‌های غیر استاندارد در “مرکز قلب تهران” بستری شده و تحت مداوای شبانه‌روزی است.
او در نامه‌ای اعتراضی به دادستان تهران نوشته است که وضع وخیم جسمی او محصول شرایطی است که در آن “نه فضای کافی و مناسب، نه تغذیه و بهداشت لازم، نه حتی امکان هواخوری و دسترسی به فضای آزاد” برای او وجود داشته است.
علت نامه عیسی سحرخیز ولی فقط اعتراض به وضع وخیم زندان‌ها نیست. او باید هزینه “حصر بیمارستانی” را هم تقبل کند که از جمله شامل اجبار وی به تامین مالی محل اقامت و غذای ماموران حفاظت به نرخ آزاد هم شده است.
عیسی سحرخیز نوشته است: «متاسفانه در این مدت شدت بیماری و خطر‌های جانی احتمالی موجب شد که به اکراه بپذیرم تا روشن شدن نظر کمیسیون پزشکی اداره پزشک قانونی، و صدور حکم قضایی و دستور دادستان تهران «متقبل هزینه‌های ماموران مراقب در کنار هزینه‌های بیمارستانی شخصی شوم».
برای تأمین مخارج “حصر بیمارستانی” عیسی سحرخیز مجبور است ماهیانه حدود ۳۰ میلیون ریال بابت هزینه‌های اقامت٬ استراحت و تغذیه ماموران مراقب، مشتمل بر روزانه یک پاسیار رسمی و دو سرباز وظیفه را بپردازد.
این درحالی است که دوران محکومیت وی از تاریخ ۲۷ خرداد امسال به پایان رسیده است. حکمی که او “ظالمانه” نامیده است. عیسی سحرخیز در نامه‌اش اعتراض کرده که او را به بهانه حکم قضایی دیگری که به علت گذشتن ده سال از تشکیل پرونده شامل مرور زمان شده، به «گروگان» گرفته‌اند و بابت هزینه‌های بیمارستانی در عمل باج خواهی می‌شود.
عیسی سحرخیز در پایان هشدار داده است که از این پس برای احقاق حقوق خود “به هیچ وجه حاضر به پرداخت پول زور” نیست، حتی در شرایط به خطر افتادن جان‌اش بر اثر “ایست قلبی” یا “مرگ قلبی”. از این رو در شرایطی که حقوق بازنشستگی‌ام تنها تکاپوی پرداخت یک پنجم هزینه‌های بیمارستان ماموران مراقب را می‌کند، از این به بعد فقط متقبل و متعهد پرداخت مخارج درمانی خود در بیمارستان خواهم بود.
عیسی سحرخیز مدیرکل مطبوعات داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دولت خاتمی بود که تیرماه ۸۸ به اتهام “توهین به رهبری و تبلیغ علیه نظام” به ۳ سال حبس محکوم شد.
رفتاری “غیرانسانی” چه در بیمارستان و چه در سلول زندان
هفته گذشته نیز نامه نرگس محمدی به دادستان تهران خبرساز شد که به انتقال خود به زندان زنجان اعتراض کرده بود. نرگس محمدی رگس محمدی، نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر، که از بیماری حاد عصبی رنج می‌برد، در نامه ای به دادستان تهران بر غیرقانونی بودن حبس خود در زندان زنجان تاکید کرد و مسئولیت هر گونه اتفاق ناگوار در زندان را کاملا عامدانه و متوجه مسئولان دانست.
او در نامه خود با اشاره به شرایط موجود در زندان زنجان و نگهداری او در بند جرائم عادی (قتل، اعدام، موادمخدر…) نوشت که: « چنین رفتار و اقدامی با من درواقع مرگ تدریجی من است که مسئولیت آن با مسئولین است.»
نرگس محمدی ضمن “غیرانسانی” خواندن رفتاری که با او شده، تاکید کرده بود که منزل مسکونی و پزشکان معالج او در تهران هستند و “انتقال غیرقانونی” وی به زنجان خسارت و عوارض غیرقابل جبرانی برای وی دارد.
البته این‌ها مواردی هستند که زندانی دست‌کم به بیمارستان منتقل شده است. در بسیاری موارد حتی این حد از رسیدگی نیز شامل حال زندانی سیاسی نمی‌شود. زندانیانی که برخی‌شان وضعی خطرناک دارند.
جعفر اقدامی یکی از این زندانیان است که بنا به گزارش “هرانا”، از یک سندرم عصبی نادر رنج می‌برد و تا مرحله فلج کامل پیش رفته اما به دلیل مخالفت مسئولین زندان به بیمارستان اعزام نشده است.
از: دویچه وله
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید