خبرنامه گویا
۱. شگفتی این نبود که بیشترین شمار مردم ایران در درون و بیرون از ایران در مرگ رییسی و عبداللهی شادمانی کردند، شگفتی آنجا بود که در سوریه و غزه شماری شادی کرده و شیرینی پخشکنند و در غزه بر رییسی”لعنت الله علیه” بفرستند و فیلمِ آن در هر دو جا را منتشر کنند!
۲. شگفتی آنجا بود که این حکومت کودککش با همه ادعاها در یافتن محل سقوط درمانده بود و ازهمه حتا آمریکایی که پرچماش را لگدمال میکنند و اتحادیه اروپا نیز یاری خواسته بود.
۳. شگفتی آنجا بود که این پهپاد پیشرفته ترکیه بود که تنها پس از دو ساعت محل سقوط را یافت و حکومت ایران را از محل آن باخبر ساخت.
۴. شگفتتر ولی نفی این حقیقتِ روشن که یابنده محل ترکیه بوده است و پافشاری بر این دروغ بود تا آنجا که ترکیه با پخش فیلم و نشان دادنِ گزارش خبرنگار خود در محل سقوط پیش از رسیدن نیروهای حکومت، قدرتنمایی کرده و دروغ گویان حرفهای و بیآبرو را رسواتر ساخت.
۵. شگفتی از تسلیت سازمان ملل و اتحادیه اروپا و حتا ناتو در مرگِ یک قاتل و تبهکار بود که اعتراضهای گستردهای هم در پارلمان آمریکا و هم در پارلمان اتحادیه اروپا در پی آورد و شماری آن را “شرمآور” خواندند. تصور کنید آیشمن روزی در سقوط کشته میشد آیا سازمان ملل و اروپای در خون خفته آن روزگار مرگِ او را تسلیت میگفتند؟ نتیجه این نابخردی سازمانِ ملل و شماری سیاستمداران بُزدل ولی افشا و تاکید هر چه بیشتر بر تبهکاری رییسی و حکومت وابسته او بود. روزنامه خوشنام شارلی ابدو فرانسه با کاریکاتورهای جالبی شرافتمندی در کار روزنامهنگاری را به نمایش گذاشت و کاریکاتورهای تاریخیای از خود به یادگار نهاد که ایرانیان هرگز فراموش نخواهندکرد.
۶. شگفتی در این بود که حکومت یکبار دیگر نشان داد که ناممکن است در باره رُخدادی چشمداشت خبر راست ودرستی از این حکومت داشت. دقتکنیم در باره هیئتهای شرکتکننده از کشورها در نمایش خاکسپاری. یکی نوشت ۵۰ هیئت شرکت کردهاند، دیگری تخفیف داد و نوشت ۴۰ هیئت و سومی که چنین دروغ آشکاری را خیلیبزرگ دید به شرکت ۱۵ هیئت از کشورهایی رضایت داد. در باره کیفیت، چگونگی و چرایی شرکت این کشورها نیز داوری بر عهده خود خوانندگان.
چند پرسش شاید در ذهن همه ما باشد:
اگر هوا بد بوده است، چگونه دو هلیکوپتر دیگر سالم رسیدهاند؟ آن دو هلیکوپتر مگر قرار نبوده همراه با این سومی باشند؟ چرا هیچ پیام و نشان خطر و سیگنالی از سوی هلیکوپتر ارسال نشده است؟ آیا امکان خرابکاری برنامهریزی شده در کار نیست و حکومت در چنین کشتارها پیشینه بلندی ندارد؟ آقازاده آخوند خامنهای، آخوند مجتبا در این ماجرا کجا قرارگرفته است؟
***
باید هُشیار بود. با شناختی که از حکومت کودککُش اسلامی هست، حکومت در برابر موج شادیِ مردم چون همیشه دست به انتقامجویی خواهدزد و هیجگاه درسِ عبرت نمیگیرد که هرچه فشار و زورگویی را افزایش دهد حتا ریزش در درون همین اندک نیروهای خودی نیز بیشتر خواهدشد. خامنهای روزی را تصور کند که خود و فرزند تبهکارش که پشت بسیاری از جنایتها هستند، به زیرکشیده و یا کشته شوند. آن روز جشن بزرگ ملی ایرانیان خواهد بود. البته من به عنوان یک ایرانی امیدوارم آنان را با سری افکنده و لرزان در دادگاه ببینم تا جسد متلاشی شده آنان به سبک قذافی به دستِ مردم را.
کوروش گلنام