تجمع اعتراضی دانشجویان در دانشگاه الزهرا، زمستان ۱۴۰۱
تازه‌ترین گزارش مجمع جهانی دانشجویی که به تازگی منتشر شده نشان می‌دهد در طول پاییز ۱۴۰۱ بیش از ۷۰ هزار دانشجوی معترض در جنبش «زن، زندگی، آزادی» مشارکت داشتند که از این میان چیزی حدود چهار هزار دانشجو به شیوه‌های مختلف مورد آزار، ایذا و سرکوب قرار گرفتند.
این گزارش که روز چهارشنبه ۱۶ خرداد منتشر شده حاکی از آن است که به دنبال قتل حکومتی مهسا امینی، دختر جوان ۲۱ ساله‌ای که ۲۲ شهریور ۱۴۰۱ پس از دستگیری از سوی گشت ارشاد در تهران در اثر ضربات مأموران گشت ارشاد دچار شکستگی جمجمه و مرگ مغزی شد، جرقه اعتراضات دانشجویی با برگزاری اولین تجمع در ۲۷ شهریور ۱۴۰۱ و در دانشگاه تهران زده شد.
مجمع جهانی دانشجویی (GSF) که یک نهاد چتری جهانی و متشکل از اتحادیه‌های دانشجویی، مستقل و دموکراتیک دانشجویان مدارس و دانشگاه‌ها است، می‌نویسد بسآمد بالای این اعتراضات به گونه‌ای باعث نگرانی رژیم جمهوری اسلامی از اعتراضات گسترده دانشجویی شد که وزارت علوم، تحقیقات و فن‌آوری به تمام دانشگاه‌های ایران دستور داد هفته اول کلاس‌ها را به صورت مجازی برگزار کنند. سرکوب ۱۰ مهر دانشجویان در دانشگاه صنعتی شریف، نقطه عطف شدت عمل پلیسی در محیط آکادمیک بود که در آن، نیروهای امنیتی با تفنگ‌های ساچمه و پینت‌بال به دانشجویان شلیک کردند.
گزارش مجمع جهانی دانشجویی، از مشارکت ۷۰ هزار دانشجو در خیزش مهسا؛
— ایران اینترنشنال (@IranIntl) June 5, 2024
در بخشی از این گزارش، به سرکوب بیش از ۵۸ استاد دانشگاه‌های ایران، به روش‌های مختلف از جمله تعلیق، اخراج و دستگیری اشاره شده است
لیلا سعادتی، ایران اینترنشنال از جزییات این گزارش می‌گوید pic.twitter.com/NjWqFjzCvv
این گزارش با استناد به داده‌های درز کرده از مرکز امنیتی وزارت علوم، تحقیقات و فن‌آوری و همچنین خبرنامه امیرکبیر، برآورد کرده که در مجموع ۵۷۰ اعتراض برگزار شد.
دانشگاه علامه طباطبایی با برگزاری ۲۸ تجمع اعتراضی سردمدار اعتراضات دانشجویی بود و به دنبال آن دانشگاه شهید بهشتی با ۲۶ مورد تجمع اعتراضی و همچنین دانشگاه تهران و دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی با ۲۰ اعتراض در جایگاه‌های بعدی قرار گرفتند.
این گزارش با اشاره به همان اسناد درز کرده، تعداد شرکت‌کنندگان در تمام اعتراضات در پاییز ۱۴۰۱ را بیش از ۷۰ هزار دانشجو برآورد کرده که از این تعداد ۹۶ درصد دانشجویان دانشگاه‌های دولتی بودند و تنها چهار درصد از دانشگاه‌های خصوصی بودند.
در این گزارش آمده است که از شهریور ۱۴۰۱ تا اسفند ۱۴۰۲، بیش از ۸۰۴ دانشجو دستگیر و بازداشت شدند که از این میان ۵۹۸ دانشجویان پسر و ۲۰۶ دانشجوی دختر بودند.
دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر (پلی‌تکنیک تهران) و دانشگاه علامه طباطبایی بیشترین تعداد دانشجویان بازداشتی و دستگیرشده را داشتند.
با توجه به اسنادی که این نهاد منتشر کرده بیش از دو هزار و ۸۴۳ دانشجو به کمیته‌های انضباطی دانشگاهی ارجاع داده شدند. از میان دانشگاه‌ها، دانشگاه علوم و فنون ایران با ۳۲۴ دانشجو بیشترین ارجاع به کمیته‌های انضباطی را داشت و بعد از آن دانشگاه شهید باهنر کرمان با ۲۸۲ دانشجو و دانشگاه صنعتی امیرکبیر با ۱۵۷ دانشجو در جایگاه بعدی قرار گرفتند.
بر اساس این گزارش حداقل ۲۸۱ دانشجو تعلیق شدند که دانشگاه تهران با ۸۸ دانشجو پرچمدار تعلیق دانشجویان بود. همچنین دست‌کم ۲۲ دانشجوی معترض دانشگاه مازندران ممنوع‌الخروج شدند.
در این گزارش آمده است که بیش از ۵۸ استاد دانشگاه‌های ایران به شیوه‌های مختلف از جمله تعلیق، اخراج و دستگیری نیز در جریان این کشمکش‌ها سرکوب شده‌اند.
در طی جنبش «زن، زندگی، آزادی» بیش از ۳۰۰ بیانیه مختلف توسط گروه‌های دانشجویی در ایران صادر شده که تقریبا ۸۳ درصد از این بیانیه‌ها را دانشجویان معترض تهیه کرده بودند. تحریم کلاس‌ها و امتحانات موضوع اکثر این بیانیه‌ها بودند درحالی‌که در بیش از ۲۰۰ بیانیه به سرکوب و خشونت علیه زنان اعتراض شده، در بیش از ۲۰۰ بیانیه قتل مهسا امینی مورد نکوهش قرار گرفته، در بیش از ۱۵۰ بیانیه با حجاب اجباری مخالفت شده و در بیش از ۱۵۰ بیانیه به بازداشت دانشجویان اعتراض شده است.
در بخش پایانی این گزارش به افراد و نهادهای سرکوب‌گر اشاره شده و آمده است که بیش از ۱۱۶ نهاد امنیتی مستقر در دانشگاه‌ها به همراه کمیته‌های انضباطی و نهادهای امنیتی در همراهی با وزارت اطلاعات و اطلاعات سپاه شیوه‌های مختلف کنترل و سرکوب دانشجویان را اعمال کرده‌اند.
از: ایران اینترنشنال
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید