ایران اینترنشنال
در بیست و ششمین هفته از کارزار «سهشنبههای نه به اعدام»، شماری از زندانیان محبوس در ۱۶ زندان ایران دست به اعتصاب غذا زدند. آنها بار دیگر تاکید کردند حکومت با کشتار و اعدام زندانیان، به دنبال ایجاد رعب و وحشت در جامعه است.
روز دوم مرداد و در آستانه ششمین ماه از آغاز این کارزار، شماری از زندانیان پنج زندان ارومیه، مریوان، کامیاران، بانه و سلماس به آن پیوستند و با اعتصاب غذای اعتراضی زندانیان همراه شدند.
زندانیان محبوس در بندهای زنان، چهار، شش و هشت زندان اوین، واحدهای سه و چهار زندان قزلحصار، زندان مرکزی کرج، زندان خرمآباد، بند زنان زندان تبریز، زندان اردبیل، زندان قائمشهر، زندان خوی، زندان نقده، زندان مشهد و زندان سقز نیز مانند هفته گذشته اعتصاب غذا کردند و خواهان لغو کامل اعدام و اعمال شکنجه در ایران شدند.
زندانیان زندانهای ارومیه، مریوان، کامیاران، بانه و سلماس در بیستوششمین هفته سهشنبههای نه به اعدام، با اعتصاب غذا به این کارزار پیوستند.
— ایران اینترنشنال (@IranIntl) July 23, 2024
جزییات بیشتر در گفتوگو با رضا اکوانیان، روزنامهنگار و فعال حقوق بشر pic.twitter.com/aX8WraLvOE
کارزار اعتصاب غذای زندانیان هر سهشنبه برای مقابله با حکم اعدام و در راستای جلب توجه افکار عمومی در داخل ایران و نهادهای بینالمللی به صدور و اجرای این «مجازات غیرانسانی» انجام میگیرد.
بر اساس گزارشها، در یک هفته گذشته دستکم ۱۰ زندانی از جمله دو متهم «سیاسی» به دار آویخته شدهاند.
ادریس جمشیدزهی، زندانی بلوچ در زندان مرکزی زاهدان به اتهام «قتل یک بسیجی» در روز ۲۸ تیر اعدام شد.
دانیال کاظمینژاد نیز روز ۳۱ تیر در زندان دیزلآباد کرمانشاه به اتهام قتل یک عضو سپاه پاسداران به دار آویخته شد.
اعدام این افراد در شرایطی انجام گرفت که هر دو، بارها اتهامات وارد شده به خود را رد کرده بودند.
اعتصابکنندگان تاکید کردند حکومت در فقدان توانایی پاسخگویی به خواستههای بر حق مردم، زندانیان را با اتهامهای مختلف میکشد و اعدام میکند تا در جامعه رعب و وحشت بیندازد و راه اعتراضات و قیام آتی مردم را سد کند.
آنان در هفته گذشته از مای ساتو، گزارشگر ویژه جدید حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران و دیگر نهادهای بینالمللی خواستند تا اقدامات موثری را برای مقابله با نقض حق حیات و حقوق بشر از سوی جمهوری اسلامی در دستور کار قرار دهند.
پیش از آن نیز این کارزار، صدور حکم اعدام برای شریفه محمدی، فعال کارگری را «بیشرمانه و ننگین» خوانده و خواستار حمایت سراسری برای توقف «ماشین اعدام» در کشور شده بود.
کارزار اعتصاب غذای زندانیان سیاسی روزهای نهم و دهم بهمن ۱۴۰۲ و در اعتراض به اعدام وفا آذربار، محمد فرامرزی، پژمان فاتحی و محسن مظلوم، زندانیان سیاسی کُرد شکل گرفت.
این کارزار برای توقف اعدامها، از سوی زندانیان سیاسی محبوس در زندان قزلحصار کرج آغاز شد و سپس زندانیانی از سایر زندانها به آن پیوستند.
چهاردهم تیر سازمان حقوق بشر ایران با انتشار گزارشی از ۲۴۹ مورد اعدام طی شش ماه گذشته خبر داد و در مورد تشدید اجرای احکام اعدام در روزهای پس از انتخابات ریاستجمهوری در ایران هشدار داد.