پنجشنبه ۱۳ مرداد ۱۳۹۰ ساعت ۰۱:۰۵
پس از قیام دلاورانهی ملت قهرمان ایران، در سیام تیرماه ۱۳۳۱، که منتهی به استعفای احمد قوام و تجدید زمامداری دکتر محمد مصدق گردید این قصیده در ۳۱ تیرماه سروده و منتشر گردید. در رادیو نیز خوانده شد.
استاد ادیب برومند
بهخاک پاک شهیدان درودباد، درود!
که روحشان همه اندر جوار حق آسود!
بهویژه خاک شهیدان روزِ سییم تیر
که تیر دشمن از آنان به قهر خون پالود!
بهسوگ قامت دلجویشان که شد در خاک
روا بود که من از دیده برگشایم رود!
روان شدند به نزهتسرای خلد برین
جماعتی که خداشان بهرخ دریچه گشود!
بهداغ مرگ عزیزان و زادگان دلیر
فسرده مامِ وطن اشک غم به خون آلود!
بهپاس رایت فرخنده فرّ آزادی
بسا جوان که عَلَم کرد قد و جد فرمود!
بسا کسا که به دنبال این، برداشت
جراحتی که ندارد نشانهی بهبود!
بسا کسا که در آن گیرودار هولانگیز
ز بیم کاست، ولی بر مقاومت افزود!
چه سینهها که هدف شد گلولهباران را
به تیر آن که دلش تیرهابرِ قیراندود!
چه مغزها که فروریخت تیرِ خونپالای
چه پوستها که ز تن کند تیغ خونآلود!
چه جامهها که کفن شد بهقامت احرار
چه جثهها که نگون شد، گسسته تار از پود!
بهدست دستهای از دوستانِ خصمآیین
شدند کشته گروهی و دشمنان خشنود!
به دفع نهضت ملی بهپای کبر و ریا
حریف زخمی ایران، رهی دگر پیمود!
بدینخیال که آزادگی شود در بند
بدین امید که مردانگی شود نابود!
و لیک غافل از آن کز قیام خلق رشید
رقیب غائلهپرور ز پا درآید زود!
برآید از صف ملت، خروش فتح و سپس
نوای شوق برآید به نالهی دف و رود!
دلاوران وطن خوش به خاک و خون غلتند
که رو سیه نروند از جهان گَهِ بدرود!
دهند یکسره سر بر فراز نیزه ولیک
به پیش خصم دغل، سر نیاورند فرود!
درودباد بر آن یکهتاز عرصهی حق
که جاودان به برّ عز و افتخار غنود!
درودباد بهروح شهید آزادی
که گوی فخر و مباهات از میانه ربود!
به خون سرخ هر آن کو نگاشت نام وطن
بهنامه ثبت کند نام وی، سپهرِ کبود!
بههوش باش که سودای جنگ با مردم
برای هیچ کس اندر جهان ندارد سود!
کنون به شکر تنعم بهپاس فتح و ظفر
بر آسمان رسد آوای زندهباد و سرود
روان پاک شهیدان ز غرفههای بهشت
بهاشتیاق نیوشد همی خجسته درود!
درین دیار ادیبا هماره تا به ابد
به قلب پیر و جوان بیخلاف و گفتوشنود!
خجسته آتش مهر وطن فروزان باد
وزو به دیدهی دشمن فلک رساند دود!
برگرفته از کتاب سرود رهایی