چند وقت پیش در یکی از روزنامه‌های دار الخرافه اسلامی عکسی چاپ شده بود از یکی از همین غربتی‌ها که خیال کردیم آمده است ایران گدایی.
پرسیدیم: این غربتی دیگر کیست که عکس‌اش را صفحه اول گذاشته‌اند؟ غربتی کم داشتیم یکی هم از غوغه آمد؟
گفتند: آقای آپی سالی کاکی مایا است
گفتیم: اوه مای گاد! کی باید برود اینهمه راه را؟ خب، ایشان چیکاره‌اند؟ آمده‌اند توی خیابان خواجه نصیر گدایی کنند؟
گفتند: نه آقا جان! ایشان وزیر خارجه «توالو» است، آمده‌اند با وزیر خارجوی امام خامنه‌ای دیدار و گفتگو کنند.
گفتیم: توالو؟ توالو دیگر کجاست؟ نکند همان توالت خودمان باشد؟ این یارو بیشتر به گداهای شاه عبدالعظیم میماند، صد دانه ارزن رویش بریزی یکی پایین نمیآید.
گفتند: شما کجای کاری آقا جان؟ توالو شاه دارد، نخست وزیر دارد، پارلمان پانزده نفره دارد، وسعتش هم اندازه همین علی آباد سفلی است، گیرم جمعیتش نصف جمعیت علی آباد سفلی است! پایتخت‌اش هم فونا فوتی است! همسایگانش هم کیر‌ی باتی! نائورو، فوجی و ساموآ است، شما چطور چنین کشور قدرتمندی را نمی‌شناسی؟ عجبا؟ حیرتا؟
آنوقت یک ذره بین و یک نقشه جغرافیایی دست مان دادندو گفتند: بفرما! بگرد «توالو» را روی نقشه جغرافیایی پیداش کن!
آقا! ما که چشم مان درست حسابی نمی‌بیند. بابا قوری ماما قوری نگرفته‌ایم‌ها! اما همینطور بی عینک روز را شب و شب را روز می‌بینیم! ناچار رفتیم این عباس آقا را پیدا کردیم و گفتیم: عباس آقا جان! قربان آن چشمان ازرق شامی‌تان بشویم ما، میشود یک‌نوک پا تشریف بیاورید اینجا یک کمکی بما بفرمایید بلکه بتوانیم این کشور «توالو» را روی کره زمین پیدا کنیم؟
عباس آقا با کلی ناز و افاده آمدند و پس از یکساعت و نیم اکتشاف! خدا را هزار مرتبه شکر بالاخره این کشور توالو را کشف فرمودند و خیالمان راحت شد که همین روزها می‌توانیم در ظل توجهات ولی عصر عجل الله تعالی فرجه چهار تا عکس امام خامنه‌ای نائب امام زمان را در کوچه پسکوچه‌های توالو آویزان بکنیم و از همانجا چند تا مشت محکم توی ملاج امریکا و اسراییل و ایضا استکبار جهانی بکوبیم تا دیگر جرات نکنند به ما بگویند بالای چشم‌مان ابروست. (قبلنا مشت محکم توی «دهان» امریکا و اسراییل می‌کوبیدیم اما اخیرا تصمیم گرفته‌ایم مشت محکم توی «ملاج‌شان» بکوبیم بلکه کمی گیجی ویجی بروندکله پا بشوند دست از سر مان بردارند!)
در عوض چند میلیون دلاری هم به آقای «سی سی سیمو چی چی جیمو» میدهیم بزند به زخم‌شان و برود خوش باشد و کلاهش را هم هفتصد بار بسلامتی امام خامنه‌ای بیندازد بالا!
حالا اگر منباب کنجکاوی میخواهید بدانید این کشور توالو کجاست کافی است قبول زحمت بفرمایید سری به اداره جلیله گوگل بزنید تا بدانید این کشور توالو چند نفر جمعیت دارد و صادراتش چیست و در عالم سیاست چه وزنه‌ای است و دیدار وزیر خارجوی مان با آقای «آپی سالی کاکی مایا» از نظر سیاست بین المللی چه اهمیتی دارد و چگونه چهار ستون بدن امریکا و انگلیس و اسراییل را به لرزه در آورده است. فقط محض اطلاع‌تان عرض میکنیم کشور توالو ده هزار و پانصد و یازده نفر و نصفی جمعیت دارد (لابد خواهید پرسید آن نصفی دیگر چیست؟ به عرض عالی میرسانیم یکی از اهالی محترم توالو نصفه نیمه بدنیا آمده بودندو در سر شماری اخیر نصفه نیمه حساب شده‌اند) و اگر خدا نکرده زبانم لال یک روز یک اتوبوسی آنجا چپ بشود و مثل اتوبوس‌های راهیان نور خودمان سی چهل نفر راهی گور بشوند در واقع این کشور کمی خلوت تر میشود!
از رفیق مان پرسیدیم: خب آقاجان! شما که هم از علم کیمیا و هم از علم سیمیا سر رشته داری میشود بما بفرمایی روابط حسنه با کشور قدرتمند و پر نفوذ «توالو» چه منفعتی برای ما دارد جز اینکه چند صد میلیون دلاری باید بابت همان چهار تا عکسی که در کوچه بازارشان آویخته‌ایم به عالیجناب لاکوبا ایتالیلی فرماندار کل و ایضا چند صد میلیون دلاری به آقای کاوسیا ناتانو نخست وزیر قدرتمندش بسلفیم؟
گفت: آقا جان! اینجور کشور‌ها را برای روز مبادا احتیاج دارند.
می‌پرسیم: کدام روز مبادا؟
میگوید: همین فردا پس فردا این گدا گشنه‌های سامره که چهل سال است ایران را صاحب شده و چاپیده‌اند باید بزنند بچاک و جان‌شان را بر دارند در بروند، کجا بهتر از توالو؟ آقاجان! همه که نمی‌توانند مثل مرحوم! بشار اسد دست زن و‌بچه‌شان را بگیرند بروند روسیه، زبان روسی خیلی سخت است آقا! سامره هم که دیگر جای امنی نیست. پس کجا بهتر از توالو؟
خصوصا اینکه پادشاه توالو همان عالیجناب چارلز سوم پادشاه انگلستان باشد
دو زاری‌ات افتاد؟
گیله مرد
از: گویا
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید