گفتوگوی حسن اعتمادی با کاظم کردوانی (سهشنبه ۳۱ تیرماه ۱۴۰۴ برابربا ۲۲ ژوئیه ۲۰۲۵) دربارهی سه بیانیهای که در این روزها درخصوص وضعیت ایران منتشر شده است؛ و پیشنهادهای امضاکنندگان آنها برای برونرفت از وضعیت فاجعهبار کنونی.
ازجمله دربارهی بیانیهای که من آن را امضا کرده ام به این مشخصهها اشاره شده است:
یک، بهدنبال همبستگی بزرگ ملی و مدنی ملت ایران دربرابر تجاوز دو دولت اسرائیل و آمریکا، حکومت اسلامی ایران نباید این سرمایهی بزرگ اجتماعی را به حساب خود واریز و آن را مصادره به مطلوب کند. بلکه این همبستگی و همدلی تنهاوتنها متعلق به مردم ایران است و بذر رهایی فردای ایران در چنین کشتزار حاصلخیزی بارور خواهد شد.
دو، دفاع ملی در برابر تجاوز خارجی نمیتواند بهانهای برای تداوم سیاستهای غلط داخلی باشد. اتحاد در برابر تجاوز خارجی تنها در صورتی پایدار و مؤثر خواهد بود که ساکنان ایرانزمین در سرزمین خود احساس امنیت، کرامت و مشارکت واقعی در تعیین سرنوشتشان را داشته باشند.
در دفاع از ایران، هیچچیز ضروریتر و اخلاقیتر از بازگرداندن قدرت به مردم نیست.
سه، آزادی فوری و بیقیدوشرط همهی زندانیان سیاسی و عقیدتی؛ و رفع فوری حصر از میرحسین موسوی و زهرا رهنورد.
چهار، پایان سانسور و انحصار رسانهای، و به رسمیت شناختن سیاستورزی و جامعهی مدنی مستقل.
پنج، لزوم احترام به حق تعیین سرنوشت مردم ایران و ضرورت بازنگری بنیادین در ساختار سیاسی کشور.
شش، گام نخستین و ضروری برای عبور از شرایط بحرانی کنونی، برگزاری همهپرسی آزاد جهت تشکیل مجلس مؤسسان برای تدوین قانون اساسی جدید؛ قانونی که بر مبنای دموکراسی، حاکمیت ملی و موازین حقوق بشری تنظیم شده باشد.
بر مبنای چنین قانونی و در هنگامهی همهپرسی آزاد، همهی ایرانیان — با هر عقیده، گرایش سیاسی، و سبک زندگی — باید خود را دارای نماینده و شریک در تنظیم امور حاکمیت جدید بدانند.