ونداد اولادعظیمی:
میترا پورشجری، در ششمین روز از اعتصاب غذای «محمدرضا پورشجری»، وبلاگ نویس ۵۲ ساله زندان رجایی شهر کرج، تاکید دارد که بازداشت پدرش، گروگان گیری غیرقانونی و خودسرانه ای است از سوی نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران.
محمد رضا پورشجری (سیامک مهر)، نویسنده وبلاگ «گزارش به خاک ایران» است که پس از ۴ سال تحمل زندان، و با پایان دوران محکومیت در تاریخ ۱ شهریور ۹۳، از زندان ندامتگاه مرکزی کرج آزاد، اما سه‌شنبه ۸ مهر به فاصله کمتر از چهل روز از آزادی، مجددا بازداشت، در خصوص فعالیت های حقوق بشری «دخترش در سوئد» بازجویی، و به دلیل عدم همکاری در بازجویی، ضمن پرونده سازی جدید، تهدید به مرگ شده است.
او اوایل مهر سال جاری حین مسافرت به ارومیه، بدون حکم جلب، با تهدید به تیراندازی توسط چهار مامور لباس شخصی، بازدشت و به اداره اطلاعات این شهر منتقل شد. پورشجری، پس از بازداشت، ابتدا در سلول انفرادی اداره اطلاعات ارومیه و در ادامه در انفرادی سپاه پاسداران در زندان رجایی شهر، مجموعا چهار هفته بدون امکان تماس با دنیای خارج از زندان، تحت بازجویی قرار گرفت.
محمدرضا پورشجری، پیشتر نیز حدود بیست روز پس از آزادی، در دفتر نهاد ریاست جمهوری واقع در اداره گذرنامه نیروی انتظامی، به دلیل درخواست صدور پاسپورت، مورد بازجویی قرار گرفته بود. میترا پورشجری در این خصوص می گوید: «پدرم بلافاصله بعد از آزادی، از بیم بازداشت مجدد، اقدام به گرفتن پاسپورت کرد و قصد خروج قانونی از کشور را داشت اما در واکنش به این درخواست قانونی، مورد بازجویی قرار گرفت!» میترا ادامه می دهد: «سفر پدرش به ارومیه تفریحی و برای دیدن اقوام بوده و صرفا جهت خروج از کشور نبوده، ولی البته ایشان همواره پس از آزادی، تصمیم خروج از کشور را داشتند.»
میترا در پاسخ به خواسته های بازجویان از پدرش، اینگونه توضیح داد که:
«در سه چهار روز اول، پدرم را تحت فشار گذاشته و از او خواستند تا به دخترش(من) تماس بگیرد و از او بخواهد به بهانه ای به ایران باز گردد. پس از آن در مورد فعالیت های دخترش روزها مورد بازجویی قرار گرفته و می خواستند بدانند چرا پدرم اصرار دارد، به هر نحوی شده پیش دخترش برود. به گفته پدرم ۸۰ درصد سوال ها در مورد فعالیت های من بوده است.»
گزارش های هفته اخیر در خصوص محمد رضا پورشجری، حاکی از آن است در جریان بازجویی از این زندانی بیمار در انفرادی سپاه در زندان رجایی شهر، اتهامات سنگینی نظیر «اقدام علیه امنیت کشور، تبلیغ علیه نظام، اقدام به خروج غیر قانونی، ارتباط و ارائه اطلاعات به احمد شهید»، به وی تفهیم شده است. میترا پورشجری، مقیم سوئد، در رد این اتهامات پدرش می گوید:
«مطلقا پدرم با احمد شهید (گزارشگر ویژه بررسی نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران) و هیچ نهاد دیگری در ارتباط نبوده است.» او ادامه داد: «مسلما ارتباطات من با دکتر احمد شهید و نهادهای حقوق بشری و اصولا فعالیت های من در زمینه حقوق بشر در خارج از کشور، به شخص من مربوط است و مسئولیت آن بر عهده من هست و پدرم در فعالیت های من، به عنوان یک شخص عاقل و بالغ، هیچ دخالتی نداشته است.» و توضیح داد که: «اصولا در مدت کوتاه ۳۸ روز آزادی، آن هم پس از چهار سال زندان و با وجود بیماری های متعدد، اصلا فرصت انجام این ارتباطات برای پدرم، میسر نبوده است و تمامی این اتهامات ساختگی و صرفا پرونده سازی برای توجیه گروگان گیری پدرم است که هدف از آن نیز ایجاد فشار برای بازگشت اجباری من به ایران و یا توقف فعالیت های من بوده و هست.»
بازداشت خودسرانه و بازجویی محمدرضا پورشجری در حالی صورت گرفته است که وی پیش از این نیز از وضعیت جسمانی نامناسب در رنج، و در نتیجه عدم امکانات درمانی طی مدت چهارسال زندان پیشین خود، دوبار سکته قلبی کرده بود. این وبلاگ نویس مسن که پس از بازجویی های اولیه در بازداشت اخیر، در زندان ندامتگاه مرکزی کرج در بین زندانیان با جرایم خطرناک نگهداری می‌شد، به بیماری های زیادی همچون ورم غده پروستات، قند خون بالا و سنگ کلیه نیز مبتلا است.
بیماری هایی که چه طی بازداشت چهار ساله و چه حین آزادی ۳۸ روزه، فرصتی برای مداوای آن، نداشته است.
در واکنش به همه این قانون شکنی ها، آقای پورشجری در روزهای اخیر و پس از حدود چهار ماه بلاتکلیفی در زندان، در اعتراض به بازداشت خودسرانه، گروگان گیری، عدم امکانات درمانی، از روز شنبه ۱۸ بهمن، دست به اعتصاب غذا زده است. او در قسمتی از بیانیه آغاز اعتصاب غذای خود نوشته بود که «اکنون نزدیک به چهارماه است که مرا به صورت بلاتکلیف در یکی از کثیف‌ترین زندانهای جمهوری اسلامی که هر روز آن، یک فاجعه انسانی است، در میان اشرار و جانیان و قاچاقچیان و سارقان حرفه‌ای و بیماران روانی اسیر کرده اند.»
اعتصاب و اعتراضی که یک روز پس از اعلام آغاز آن، با واکنش مقامات زندان رجایی شهر مواجه، و منجر به انتقال محمد رضا پورشجری به سلول انفرادی شد.
پنج شنبه ۲۳ بهمن ۱۳۹۳، میترا پورشجری، در شش مین روز از اعتصاب غذای این وبلاگ نویس مسن زندان رجایی شهر کرج، می گوید: » پدرم در روزهای گذشته اعتصاب غذای خود را در انفرادی گذرانده است و خبر دقیقی از ایشان نیست، اما منابع مطلع از زندان، به تازگی خبر داده اند که وضعیت ایشان وخیم است.» او ادامه داد: » با توجه به تاکید ایشان مبنی بر ادامه اعتصاب غذا تا حصول آزادی بی قید و شرط، وضعیت وی موجب نگرانی شدید خانواده است.»
گفتنی است موارد نقض حقوق بشر مشاهده شده در جریان بازداشت، بازجویی و تفهیم اتهام محمدرضا پورشجری؛ پیشتر نیز مورد توجه مجامع بین المللی قرار گرفته بود. مواردی چون:
«ناتوانی مستمر در رعایت قانون آیین دادرسی، نقض حقوق افراد بازداشت شده، از جمله متهمانی که بدون اتهام یا بدون تماس با دنیای خارج در زندان نگه داشته می‌شوند، استفاده گسترده نظام مند بازداشت خودسرانه و ناپدید شدن اجباری، عدم دسترسی متهم به وکیل منتخب خود، عدم صدور احکام وثیقه برای بازداشت شدگان، شرایط بد زندان‌ها، ممانعت از دسترسی به درمان پزشکی کافی و خطر مرگ برای زندانیان ناشی از شکنجه، تجاوز و دیگر انواع خشونت جنسی بازداشت شدگان، تکنیک‌های خشن بازجویی و استفاده از فشار روی خویشان و نزدیکان، شامل دستگیری آنها، به منظور اخذ اعترافات دروغین که در محاکمهٔ آن افراد و انتشار در تلویزیون ملی از آن استفاده می‌شود؛ تداوم دخالت‌های خودسرانه و یا غیرقانونی توسط مقامات دولتی درحریم خصوصی افراد، مخصوصا در ارتباط با منازل شخصی و مکاتبات آنها، شامل ارتباطات تلفنی و پست الکترونیکی که ناقض حقوق بین الملل می‌باشد»؛
که از جمله نگرانی های شدید مجامع بین المللی در خصوص وضعیت حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران بوده، و در متن قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل متحد، به آنها اشاره شده بود.
این قطعنامه روز سه شنبه ۲۷ آبان ۱۳۹۳، با ۷۸ رای موافق، ۳۵ رای مخالف و ۶۹ رای ممتنع، به تصویب رسید.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید