مشاهدات نگارنده در مازندران در تعطیلات نوروز، بدون رعایت تقدم و تأخر مطالب بشرح زیر منعکس میشود تا دستاندرکاران و متولیان امور جامعه و آنان که در مناصب مختلف با خیل عظیم کارکنان و بودجههای مناسب، تشکیلات، امکانات و پستهای سازمانی متعدد مسئول نظارت و ساماندهی ادارهی امور نقاط مختلف کشور عزیزمان میباشند، وظایف خود را از یاد نبرند… و همزمان با اعلام نظریات مسئولین و دستورات داده شده در این را بطه، در برنامهریزیهای خود تجدید نظر اساسی به عمل آورند.
ـ افزایش قارچگونهی ویلاسازی در زمینهای کشاورزی و پُربازده این مناطق و جانشین شدن بلوک، سنگ و سیمان با هماهنگی نهادهای مربوط که راهکارهای قانونی را به قصد توسعه گردشگری، جلب سرمایه و شغل آفرینی فراهم ساختهاند… زمینهساز نابودی کشت و زرع، طمعورزی جوانان روستایی، توسعهی کم کاری و گران فروشی، نابودی صداقت و صمیمتها، رواج فرهنگ غیر بومی و روزافزون شدن نگاه مادی، افزایش فرهنگ مصرف، افت ارزشها، اشاعهی تجمل در روستاها به دلیل دسترسی کوتاه مدت به درآمدهای کاذب، آلودگی محیط زیست و رودخانهها، سر و صداهای مضاعف، تولید انبوه زباله و مسائلی از این قبیل شده است که، به جد بایستی مورد توجه وزارتخانههای مربوط و سازمان حفاظت محیط زیست، استانداریهای این مناطق و… قرار گیرد.
ـ مسئولان محلی از ارائهی امکانات حداقلی: بهداشتی، فرهنگی و رفاهی در ایامی که خیل عظیم مسافران خسته از شهرها به دیارشان راهی شدهاند خودداری و خود را ناتوان میدانند، در حالی که پیشبینی و برنامهریزی این یورشهای خود ساخته در وظایف آنان است.
ـ خود اشتغالی، کارآفرینی، توسعه تولید و خدمات ساختمانی در محدودههای مشخص و تحت کنترل قابل تأمل میباشد، لکن افزایش بیرویه و منطق این ساخت و سازهای فاقد کیفیت از ابعاد مختلف که نمونههایی از آن بیان شد، نگرانیهایی را ایجاد نموده و به گرانی روز افزون قیمت زمین، مصالح ساختمانی، ارائهی خدمات، ارزاق و نبود خدمات، خستگی و برخوردهای جمعی افراد… که دستاورد طبیعی این جابهجاییهاست، منجر و اوقات فراغت را به نوعی دغدغه تبدیل کرده است.
انعکاس مطلب از این طریق جایگاه خود را دارد و زنگ خطری را که به دفعات نواختهایم به گوش و هوش میرسانیم تا به این معضل بسیار بزرگ ایجاد شده حد فاصل آمل تا رامسر تا آنجا که نگارنده مشاهده کرده است توجه ویژه و سریع و کارساز مبذول گردد.
بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم این مهم مورد بررسی مدیران استانهای شمالی (گیلان و مازندران) قرار گرفت و دستورهائی در این مسیر برای جلوگیر ی از نابودی محیط زیست و کشاورزی و… صادر شد.
در این زمان به مراتب بیش از ۲۰۰ هزار واحد که مسئولین این دو استان اعلام کرده اند در این منطقه ساخته شده و با آنچه در دست ساخت و ساز است براساس امار مطلعین به بیش از ۵۰۰ هزار واحد بالغ میشود،و بسیاری نا بسامانی ها در انتظار ساکنین محلی و خریداران که از منظر روستائیان اصیل و دلسوز … ورود غریبه ها و اسرائیلی ها بشمار میروند.
اما بدلایل بسیار منجمله: عدم پیگیری برآمده از ویژگی های این مناطق در شرایطی که کشاورزی به جهات مختلف با صرفه اقتصادی همراه نیست، سود سرشار ویلاسازی در زمین هائی که محلی ها و طبقات معمولی در متراژ وسیع دارند، وجود انگیزه در جوانان محلی و اشنائی بالنسبه کافی آنان با امر ساخت و ساز و تجربه فراوان بساز و بفروشی، تنوع واحدهای در دست ساخت که سلایق مختلف خریداران را در بر میگیرد، حق و حقوقی که دهیاری ها از این ممر میگیرند، تغییر نما و ظاهر روستاها که در جای حود برآمده از علاقه به محل تولد و زیست.. انگیزه قوی همراه آورده، رقابت بین جوانان این مناطق در مسیر عمران و آبادی بهتر، رونق کسب وکار و مغازه داری و… نتوانست این مناطق زرخیز را از این تغییر بنیان کن (در میان مدت حتی) محافظت نماید… که بقول حافظ وظیفه من گفتن است و بس…
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید