هیات داوران «سودویند» متشکل از «شیرین عبادی»، برنده جایزه «صلح نوبل»، حقوقدان، قاضی سابق دادگاه، وکیل حقوق بشر، به همراه «آرون رودز» از بنیان‌گذاران و محقق اصلی پروژه «حقوق آزادی» و مدیر اجرایی سابق «فدراسیون بین‌المللی هلسینکی برای حقوق بشر» و «کارولینا یانوزفسکی»، وکیل حقوق بشر و عضو هیات مدیره «سودویند» جایزه حقوق بشرى «رها» را به هفت فعال حقوق بشرى در ایران اعطا کردند.

جوایز حقوق بشری «ر‌ها»، از سوی نهاد غیر دولتی اتریشی «سودویند» برای نکوداشت کنش‌گران و ادای احترام و تجلیل از افرادی که سهمی در حفظ و ارتقای حقوق بشر در ایران داشته‌اند، در نظر گرفته شده است. «سودویند» از نهادهای دارای مقام مشورتی «سازمان ملل متحد» است که در حوزه توسعه و کاهش شکاف کشورهای جنوب و شمال فعالیت می‌کند.
کارولینا یانوزفسکی در این رویداد که روز جمعه ۱۸ سپتامبر، در مقر سازمان ملل متحد در شهر ژنو برگزار شد، به عنوان اولین سخنران گفت: تقدیر از فعالان حقوق بشر در ایران را به نوعی یادآوری فداکاری های این کنش گران دانست وتاکید کرد که سازمان های بین المللی و مهم مانند «اتحادیه اروپا» باید فعالانه تر از حقوق مدافعان حقوق بشر دفاع کنند و حمایت از این اشخاص بایستی از کلیدی ترین اقدامات اتحادیه اروپا باشد.

آرون رودز دیگر عضو هیئت داوران نیز در سخنان خود، به سختی انتخاب برندگان جوایز از میان ده ها تن از فعلان حقوق بشر در ایران، اشاره کرد و افزود: «وضعیت حقوق بشر در ایران وخیم تر شده و به نوعی می توان گفت حقوق اولیه مردم توسط دولت ایران پایمال می شود و در واقع نهادی که باید حمایت کننده مدافعان حقوق بشر باشد، خود ناقض حقوق بشر است.»

وی در ادامه ضمن اشاره به وضعیت ناگوار نقض حقوق زنان، عدم استقلال قوه قضاییه و نقض حقوق اقلیت ها، با نام بردن از «شاهرخ زمانی» بر لزوم توجه ویژه به وضعیت زندانیان تاکید کرد.

او در پایان خاطر نشان کرد: «متاسفانه برخلاف افزایش تعداد اعدام ها در دولت حسن روحانی، فشار جامعه بین المللی به ایران کمتر شده و برخی کشورها مانند برزیل دیگر تمایلی به حمایت از حضور گزارشگر ویژه سازمان ملل در ایران برای بررسی وضعیت حقوق بشر ندارند.»

اعطاى جایزه حقوق بشر «رها» به مریم شفیع پور

«مهناز پراکند» وکیل دادگسترى که پیش از این وکالت «مریم شفیع پور» را برعهده داشته است از طرف وى جایز «رها» را دریافت کرد و ضمن قدردانى از مدیران سازمان غیر دولتى «سودویند» و هیئت داوران براى اعطاى این جایزه در راستاى تقدیر از فعالیت هاى حقوق بشرى برگزیدگان، در معرفى سوابق و فعالیت هاى حقوق بشرى این فعال دانشجویى چنین گفت: «امروز به دو دلیل از حضور در این مراسم خشنود و خوشحالم یکى بخاطر نمایندگى مریم شفیع پور و دیگرى از اینکه در کارنامه ى خود وکالت و دفاع از حقوق وى را در دادگاه انقلاب قزوین برعهده داشتم.»

طرح هرگونه اتهامى علیه این فعال دانشجویى از ابتدا بى اساس و غیر قانونى بوده و تشکیل پرونده براى وى هیچ توجیه قانونى نداشته است، این وکیل دادگسترى با تاکید بر این نکته افزود: در واقع طرح اتهامات براى زندانى که بواسطه فعالیت هاى سیاسى و مدنى متهم شده صرفا ساخته و پرداخته ذهن بیمار و اقتدارگراى نهادهاى امنیتى و دستگاه قضایى وابسته به قدرت است، بنابراین احکام صادره علیه اینگونه متهمان ناعادلانه است.

وى ضمن یادآورى اخراج موکلش از دانشگاه بین المللى قزوین که بدلیل انجام فعالیت هاى صنفى دانشجویى صورت پذیرفته است، ادامه داد: «مریم» براى همیشه از تحصیل در ایران محروم شده است! و بازگشت به تحصیل و ادامه تحصیل در دانشگاه آرزوى این روزهاى «مریم» است.

وى دربیان سوابق و پیشینه ى «مریم شفیع پور» خاطر نشان کرد: «در دوره انتخابات ریاست جمهورى دهم سال ۱۳۸۸ در ایران عضو ستاد انتخاباتى «زنان» مهدى کروبى بود که همین امر سبب شد تا با اتهامات بى اساسى همچون اتهام «توهین به رهبرى» و «تبلیغ علیه نظام» در دادگاه انقلاب قزوین محاکمه و به یکسال حبس تعلیقى محکوم شود، اما مریم نیز همانند دیگر فعالان مدنى و دانشجویى از جریان سرکوب گر در جمهورى اسلامى ایران در امان نماند و دیگر بار در سال ۹۲ در دادگاه انقلاب تهران با اتهامات مشابه نظیر «اجتماع و تبانى به قصد برهم زدن امنیت کشور» و «عضویت در گروه و سازمان هاى غیر قانونى» به تحمل ۷ سال حبس تعزیرى محکوم شد که در نهایت در مرحله تجدید نظر این حکم به ۴ سال کاهش پیدا کرد.»

پراکند در ادامه ضمن اشاره به فشار ماموران امنیتى و بازجویان در دوران بازداشت بر موکلش و شرایط نامناسب بهداشتى و نگهدارى وى در سلول انفرادى به مدت یک ماه، افزود: «مریم شفیع پور» پس از گذشت بیش از یک ماه نگهدارى در سلول انفرداى به بند نسوان زندان اوین منتقل شد، و پس از سپرى شدن دوسال حبس ،مشمول ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامى جدید گردید و از زندان آزاد شد این درحالى است که همچنان از ادامه تحصیل محروم است.
وى در پایان با آرزوى گشایش بغض فروخفته «مریم شفیع پور» که نشان از محرومیت از تحصیل دارد اینگونه سخنان خودرا پایان داد: «به امید آنکه در آینده اى نه چندان دور شاهد تحقق آرزوى بر حق این برگزیده ى جایزه حقوق بشرى «رها» باشیم و روزى برسد که تمامى تبعیض هایى که در امر تحصیل و آموزش در ایران وجود دارد برچیده شود.»

اعطاى جایزه حقوق بشر «رها» به نرگس محمدى

رضا تاجیک به نمایندگى از نرگس محمدى جایزه حقوق بشر «رها» را دریافت کرد، وى نخست دلیل حضور نیافتن «تقى رحمانى» همسر نرگس محمدى را سرپرستى از فرزندان خردسال شان که چندى پیش به فرانسه مهاجرت کرده اند و اکنون مشغول تحصیل در پاریس هستند، دانست و از سوى «تقى رحمانى» و «نرگس محمدى» از مدیران سازمان غیر دولتى سودویند و هیئت داوران به خاطر اعطاى جایزه حقوق بشرى «رها» تشکر و قدردانى کرد.

وى در ادامه با اشاره به نامه نرگس محمدى در اعتراض به نقض حقوق خود و دیگر مادران زندانى در خصوص جلوگیرى از برقرارى تماس تلفنى و ملاقات با فرزندانشان که از سوى مقامات قضایى و امنیتى در زندان اجرا مى گردد، افزود: خانم محمدى هرگز بدنبال امتیاز گیرى از طریق فرزندانشان نبوده است وى در این نامه و نامه هاى پیشن بر حقوقى تاکید مى کند که از سوى دستگاه قضایى در خصوص خود و دیگر مادران زندانى رعایت نمى گرد، این یکى از نکات بارز این خانواده است که نه تنها به فکر مطرح کردن نام خویش نبوده بلکه بر حقوق قانونى و دشوارى هایى که در این رابطه از سوى دستگاه قضایى به دیگر زندانیان اعمال مى شود نیز تاکید مى کنند.

تاجیک یکى از ویژگى هاى این فعال حقوق بشر را صلح طلبى دانست و خاطرنشان کرد: اگر «نرگس محمدى» امروز آزاد و بیرون زندان بود در جهت تشویق مقامات ایرانى در جهت انجام توافق هسته اى که مانع بروز جنگ مى شود، فعالیت و گام بر مى داشت؛ او همواره تلاش مى کرد تا فعالیت هایش در چارچوب شناخت درست از وضعیت ایران باشد، از این رو با گفتگو با روحانیت و مهره هاى مذهبى بدنبال جلب نظر اصلاحى آنان براى تغییر قوانین نابرابر و ناعادلانه و جستجو راهى براى بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران بود و در این راستا نه تنها با مقامات حکومتى بلکه با افرادى با دیدگاه هاى متفاوت نیز وارد گفتگو مى شد.
وى نقد پذیرى را از دیگر ویژگى هاى این روزنامه نگار و فعال حقوق بشر دانست و افزود: «نرگس محمدى» از جمله مهم ترین افرادى است که همواره به نقدها توجه و تلاش دارد تا اگر در فعالیت هایش سستى وجود دارد آنرا اصلاح کند.

اما او اکنون برغم تمامى ویژگى هایش در زندان است. وى با بیان این نکته بر استقلال سازمان غیر دولتى «سودویند» تاکید کرد: «این سازمان همواره بدنبال دورى از لابى گرى براى دریافت بودجه هاى کلان و منفعت طلبى بوده است بنابراین وظیفه ى ما به هنگام اعطاى جایزه «رها» به نرگس محمدى شاخص سنجى رفتار او و اتخاذ روش هایى در راستاى بهبود وضعیت حقوق بشر در ایران، صلح طلبى و عدم وابستگى به دولت هاى خارجى، تلاش براى تغییر قوانین ناعادلانه و ناقض حقوق بشر از طریق گفتگو با همه ى طرف هاى درگیر است.»

اعطاى جایزه حقوق بشر «رها» سودویند به بهاره هدایت

زینب پیغمبر زاده دیگر شرکت کننده در این مراسم به نمایندگى از «بهاره هدایت» جایزه حقوق بشر «رها» را از سوى سازمان غیر دولتى «سودویند» و هیئت داوران دریافت کرد، نخست از فرصتى که به وى داده شده و حضور در این مراسم ابراز خشنودى کرد اما از جفا و ناعدالتى که مقامات امنیتى و قضایى در حق این فعال حقوق بشر زندانى بواسطه تمدید مدت حبسش رواداشته اند ابراز شرمسارى کرد.

وى نقش فعالیت هاى «بهاره هدایت» را در راستاى نزدیک تر کردن جنبش دانشجویى و جنبش زنان در ایران حائز اهمیت دانست و افزود: «او همانند دیگر فعالین دانشجویى از طریق انجمن اسلامى وارد فعالیت هاى دانشجویى شد در سال ۸۴ با دفتر تحکیم وحدت همراه شد و با ایجاد کمسیون زنان در این تشکل دانشجویى و دبیرى آن سعى در ساماندهى و سازماندهى جنبش زنان داشت.»

پس از سازماندهى تجمع زنان در ۲۲ خرداد سال ۱۳۸۵ براى اولین بار بازداشت و به دوسال حبس تعزیری و پنج سال حبس تعلیقی محکوم شد.

وى با اشاره به فعال تر شدن این فعال حقوق زنان در دفتر تحکیم وحدت و عضویت در شوراى مرکزى آن در فضاى مردسالارانه ایران ادامه داد: پس از این بارها در تجمعات مختلف بازداشت شد تا در نهایت در اعتراضات انتخابات سال ۸۸ همانند دیگر فعالان اجتماعى و مدنى در ایران و بر اساس اتهاماتى بى اساسى که پیش تر در مورد دیگر فعالان سیاسى عنوان شده است به ۷ سال زندان محکوم شد، سال جارىبا اعمال ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامى جدید محکومیت وى به ۵ سال و نیم کاهش یافت اما این خوشحالى دیرى نپایید چراکه با پایان یافتن دوران محکومیتش حکمى دیگر مبنى بر اجراى دوسال حبس که در پرونده ى پیشین به صورت تعلیق در آمده بود به وى ابلاغ شد.

زینب پغمبرزاده در پایان گفت: این فعال دانشجویى پیش تر از فعالین دانشجویى در اروپا در خواست کرده بود تا نسبت به نقض حقوق بشر در ایران واکنش نشان دهند و سکوت نکنند.

اعطاى جایزه حقوق بشرى «رها» به آتنا فرقدانى

کیانوش رمضانى به نمایندگى از «آتنا فرقدانى» جایزه حقوق بشرى «رها» را دریافت کرد وى در رابطه با این «کارتونیست» گفت: آتنا هم اکنون در سراسر دنیا یک سمبل برای آزادی و شهامت است. وضعیت «آتنا» و فعالیت های او باعث شد تا هنرمندان و کارتونیست های دنیا دور هم جمع شوند و پروژه ای را به خاطر وی انجام دهند تا صدایی براى او باشند.

وى در ادامه خاطرنشان کرد: هم اکنون «آتنا» به عنوان یک کارتونیست در همه جای دنیا است، از این طریق از طرف همکارانم در سراسر دنیا به «آتنا» برای شجاعتش و خالاقیتش تبریک مى گویم و از «آتنا» دعوت می کنم تا عضو انجمن بین المللی ما شود. ما از اینجا به او خیر مقدم و خوشامد مى گوییم. دنیای ما به چنین استعدادی نیازمند است. وضعیت «آتنا» یک مثال دیگر است که جهان می بایست برای تغییر رفتار به مقامات جمهوری اسلامی ایران در قبال کنش‌گران، هنرمندان و افرادی مثل «آتنا» فشار آورده شود.

اعطاى جایزه حقوق بشرى «رها» به آتنا دائمى

امجد حسین پناهى به نمایندگى از «آتنا دائمى» فعال حقوق کودکان کار جایزه حقوق بشرى «رها» را دریافت کرد. وى ضمن ابراز خرسندى از حضور در این مراسم و اعطاى این جایزه به این فعال حقوق بشر زندانى و ابراز تاسف بخاطر دربند بودن آن همچنین به بیان سوابق، دردها و رنج هایى که در طول مدت بازداشت و حبس از سوى مقامات قضایى و امنیتى بر این زندانى و فعال حقوق بشر روا داشته اند پرداخت و در نهایت به پیام این زندانى که از داخل زندان براى هیئت داوران و شرکت کنندگان در این مراسم ارسال شده است اشاره کرد.

شرح پیام ارسالى «آتنا دائمى» به هیئت داوران «سودویند» :

به نام انسان و انسانیت

اینجانب آتنا دائمى از تاریخ ۲۹ مهر ماه سال ۱۳۹۳ در زندان به سر مى برم، از حدود چند سال گذشته فعالیت هاى خود را در زمینه حقوق بشر آغاز کردم. حوزه فعالیتم در کنار مبارزات دیگر بیشتر در راستاى حق حیات و مخالفت با اعدام بود چراکه اگر حق حیات نباشد، «حقوق» دیگر بى معنى خواهد بود، اعلامیه جهانی حقوق بشر در سال ۱۹۴۸ میلادى بعد از تلاش ها و کوشش هاى فراوان تصویب شد اما نه بخاطر اینکه تبدیل به بازى و استراتژى سیاسى شود. آزادى بیان، آزادى مذهب، رهایى از فقر و ترس تنها یک کلمه نیست. بلکه پشت سر هرکدام از این کلمات زندگى شایسته هر انسانى نهفته است، اگر تک تک انسانها در هر کجاى دنیا که باشند به این حقوق آگاه بوده و آنرا بدرستى بشناسند و براى احقاق آن تلاش کنند، هرگز در هیچ کجا شاهد جنگ و بى عدالتى و نابرابرى نخواهیم بود.

معتقدم یک کودک قبل از هرچیزى مى بایست نسبت به حقوق فردى و اجتماعى خود و دیگران آگاهى یابد؛ برایم مهم است که از خود و اجتماع کوچکمان اعم از خانواده، مدرسه، محل کار و غیره آغاز کنیم و سپس بدنبال دستیابى به این حقوق باشیم.
براى مثال آزادى مذهب براى من تنها به این فعالیت که انسان هایى همچون چند تن از هم بندى هایم که بدلیل عقایدشان «بهایى» هستند در یک نظام اسلامى به ۲۰۰ سال زندان محکوم شوند و من به دفاع از آنها به پاخیزم، بلکه بیشتر به این معناست که نباید و نباید در جنین، کودک، نوزاد و جوانى کسى را مسحیى، زرتشتى یا غیر خطاب کنیم و مهر و نشان عقاید خودمان را به زندگى دیگران بزنیم.

بجاى انجام این امور مى توانیم و باید به آنها حق انتخاب دهیم و آنها را با ابتدایى ترین حقوقشان که همان حقوق بشر نام دارد آشنا کنیم؛ در همین راستا فعالیت هایى کردم که بازداشت و به ۱۴ سال زندان محکوم شدم ولى هرگز به دلیل شهرت و جایزه و تقدیر و تشکر قدم در این راه نگذاشته ام بلکه به حقوق بشر با تمام معنا اعتقاد دارم و آنرا پذیرفته ام، حال برنده جایزه حقوق بشر «رها» شده ام و از همه کسانى که مرا لایق این هدیه دانستند و از آن حمایت مى کنند، تشکر مى کنم.
همچنین از تمام کسانى که در طول این یک سال در کنارم بودند نیز تشکر مى کنم، امیدوارم روزى برسد که هرگز شاهد جنگ و بى عدالتى و نابرابرى نباشیم.

به امید آزادى و رهایى همه انسانها
آتنا دائمى – زندان اوین

اعطاى جایزه حقوق بشر «رها» به دکتر سعید مدنى

«مرتضى کاظمیان» نویسنده، روزنامه نگار وفعال ملی-مذهبی جایزه حقوق بشر «رها» را به نمایندگى از «دکتر سعید مدنى» نویسنده و جامعه شناس زندانى در ایران دریافت کرد، وى در ابتدا ضمن قدردانى و سپاس از برگزار گنندگان این مراسم و سازمان غیر دولتى «سودویند» و هئیت داوران از حضور در این مراسم ابراز خرسندى کرد و افزود: سعید مدنى کارشناسى ارشد علوم اجتماعى و دکتراى جرم شناسى است که در کارنامه ى خود فعالیت هاى سیاسى و اجتماعى عضویت و تلاش براى راه اندازى جمعیت هاى متعدد حقوق بشرى را دارد.

اقداماتى که اگر در یک رژیم دموکراتیک رخ مى داد از طرف دولت در خور تقدیر و ستایش بود ولى متاسفانه حاکمیت اقتدارگرا در جمهورى اسلامى نه تنها قدر چنین نخبه اى را ندانسته بلکه او را سزاوار بازداشت و تحمل زندان آن هم به مدت شش سال و بعد تبعید به مدت ۱۰ سال دانسته است.

وى با اشاره به دشوارهایى که بر این نویسنده از سوى مقامات امنیتى و قضایى گذشته است افزود: «دستگاه قضایى حتى از دادن یک روز مرخصى در طول مدت چهار سال حبس حتى به قید وثیقه آن هم براى یک روز اجتناب کرده است.»

این روزنامه نگار با اشاره به فشارهاى دستگاه هاى امنیتى که پیش از این در رابطه با فعالیت هاى مطبوعاتى و روزنامه نگارى در نشریه «ایران فردا» به مدیر مسئولى مرحوم عزت الله سحابى و فصلنامه پژوهشى «رفاه» اشاره کرد و گفت: پس از کودتاى انتخاباتى در سال ۸۸ فشارهاى دستگاه هاى امنیتى بر این زندانى سیاسى افزایش یافت بگونه اى که حتى مجبور به کناره گیرى از تدریس در دانشگاه شد، اما این فشارها به اینجا ختم نگردید و با اتهامات تکرارى که شامل تمامى فعالان سیاسى و کنشگران مدنى و روزنامه نگار در ایران شده است به ۶ سال زندان و ۱۰ سال تبعید محکوم شد.

سعید مدنى یکى از پژوهشگران،صاحب نظران و مولفین در حوزه هایى نظیر فقر، اعتیاد، روسپیگرى، حقوق کودکان است وى با بیان این موضوع اظهارداشت: برغم تالیفات متعددى که این نویسنده در حوزه هاى کودک آزارى، خشونت علیه کودکان، آسیب شناسى حقوق کودکان، فقر درایران و اعتیاد در کشور داشته است اما یکى از گمنام ترین و مهمترین زندانیان سیاسى در ایران است.

کاظمیان با اشاره به نام افرادى نظیر «دکتر مدنى»،«دکتر علیرضا رجایى»، «دکتر ناصرهاشمى»، «دکتر حسین رفیع» و «روئین عطوفت» از چهره هاى شاخص دانشگاهى و سیاسى ایران و احکام سنگین صادر شده براى آنان خاطرنشان کرد: متاسفانه کثرت زندانیان سیاسى در ایران سبب شده تا افرادى نظیر این افراد به حاشیه رانده شده و حکومت اقتدارگرا و دستگاه سرکوب جمهورى اسلامى بجاى قدرشناسى از نیروهاى ملى و نخبگان و پزوهشگران دانشگاهى متاسفانه آن ها را سزاوار زندان داشته است.

اعطاى جایزه حقوق بشر «رها» به بهنام ابراهیم زاده، فعال کارگرى

على مطمئن عضو سندیکاى کارگرى در کشور آلمان به نمایندگى از «بهنام ابراهیم زاده» جایزه حقوق بشر «رها» سودویند را دریافت کرد، وى ضمن تشکر و قدردانى از هئیت داوران و سازمان غیر دولتى سودویند بخاطر برگزارى این مراسم گفت: بهنام ابراهیم زاده در خانواده کارگرى متولد شد و از آغاز جوانى براى احقاق حقوق کارگران مبارزه کرد، او در سال ۸۹ بازداشت و به ۲۰ سال زندان محکوم شد که با پشتیبانى هاى داخلى و بین المللى که در راستاى اعتراض به حکمش انجام گردید، در نهایت به پنج سال کاهش پیدا کرد، اما این در حالى است که پس از پایان محکومیت پنج ساله با پرونده سازى جدیدى روبرو شد و مجددا با اتهامات بى پایه و اساس مجددا به ۷ سال و ۱۰ ماه و ۱۵ روز محکوم گشت.

وى از قول این زندانى سیاسى ابراز داشت: «من فقط از فرزندم نیما که در طول این سال ها دور از پدرش و کانون شاد خانواده با بیمارى وحشتناک سرطان دست و پنجه نرم مى کند و این که مجبور شدم بجاى در کنارش بودن، مبارزه براى نجات جان همه نیماها و کودکان کار را انتخاب کنم، عذرخواهى مى کنم».

على مطمئن با اشاره به رنج هاى بی شمار این زندانى سیاسى که بواسطه سلول انفرادى و عدم دسترسى به درمان و دارو در راستاى افزایش فشار بر وى از سوى مقامات امنیتى ایجاد مى شود گفت: «بهنام ابراهیم زاده» معتقد است که برغم فشارهایى که مقامات امنیتى بر او وارد مى دارند نه تنها از راهى که در راستاى دفاع از کودکان و حقوق کارگران خارج نمى شود بلکه امروز تبدیل به شخصى شده که علاوه بر آرمان هاى پیشین دفاع از حقوق تمامى زندانیان در بند سیاسى و عادى را در درون زندان طلب می کند.

رسیدن صداى اعتراض «بهنام» و حمایت از همه زندانیان هدفى است که براى آن مبارزه مى کند، در کنار حمایت از خانواده اش همچنین افزایش فشار بر نهاد هاى قضایى در راستاى آزادى همه زندانیان همچون خود را از جمله خواست هاى خود مى داند، على مطمئن با بیان این مطلب خاطر نشان کرد: «رژیمى که کارگر را به دلیل خواست و مطالبات اولیه و حق تشکل زندانى و تحت انواع شکنجه هاى قرون وسطایى قرار می دهد، مسئول جان زندانیان است. اتفاقى که به مرگ شاهرخ زمانى دیگر زندانى سیاسى انجامید، خطرى است که جان «بهنام ابراهیم زاده » و دیگر زندانیان سیاسى را تهدید مى کند.»

www.iranhrc.org
همه حقوق بشر برای همه در ایران

---

به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید