تعطیل ارج و حتی تولید ناقص آن نه تنها افسوس زا که مایه شرمساری است اما نمی توان باور کرد که حامیان مصادره ها و مخالفان اقتصاد آزاد ارج دوست شده باشند.
عصر ایران – با وجود تکذیب خبر تعطیلی کارخانه ارج، رسانه های مخالف دولت با دمیدن در این تنور و تیتر«تعطیلی ارج» در صفحات اول روزنامه ها و سایت های یک جریان خاص، می کوشند نانی از آن طبخ کنند و این اتفاق را سندی برای ادعاهای خود می دانند.
مدیرعامل شرکت سرمایه گذاری گروه توسعه ملی گفته است: «۷ شرکت داخلی و خارجی متقاضی خرید این کارخانه هستند و بعد از بررسی نهایی واگذاری انجام می شود».
به گفته وی طی دو سال اخیر ۲۰ میلیارد تومان نقدینگی تزریق شده تا تولید و پرداخت حقوق بازنشسته ها متوقف نشود.
در این که «ارج» حال و روز خوابی ندارد تردیدی نیست اما چرا ناگهان این همه حساسیت و علاقه به تولید صنعتی و سرنوشت یک کارخانه و برند ایجاد شده است؟
ارج، البته کاملا تعطیل نشده اما نمی توانیم زیاد هم دل خوش داریم چرا که واگذاری آن یا تولید نصفه نیمه هم برند «ارج» را احیا نخواهد کرد و از این منظراظهار تأسف مدیران و کارشناسان صنعتی قابل درک است.
تردیدی اگر هست که هست به این خاطر است که حامیان و مدافعان مصادره ها و توجیه کنندگان تحریم ها مرثیه سرایی می کنند.
تعطیل ارج و حتی تولید ناقص آن نه تنها افسوس زا که مایه شرمساری است اما نمی توان باور کرد که حامیان مصادره ها و مخالفان اقتصاد آزاد ارج دوست شده باشند.
زیرا هنگامی می توان باور کرد که برای برندهای دیگر هم مویه کرده باشند. حال آن که در مرگ عبدالرحیم جعفری بنیانگذار انتشارات امیر کبیر نیز از پرخاش به او دست نکشیدند.
هنگامی می توان باور کرد که ۲۰ سال قبل که در ارج، اختلاسی رخ داد نیز همین احساس را بروز می دادند.
اما چرا ناگاه ارج دوست شده اند؟ پاسخ این پرسش پیچیده نیست.در حالی که دولت بر کاهش تورم تاکید می کند مخالفان و منتقدان این کاهش را ناشی از رکود می دانند و ارج را به مثابه شاهدی برای مدعای خود ارایه می کنند تا بگویند آفتاب آمد دلیل آفتاب.
سرنوشت ارج البته درس آموز است اما نه برای آن که بهره برداری سیاسی شود. برای این که بدانیم اتصاد ایران باید از انزوا درآید.
نمی توان آرزوی کره شمالی را در سر پروراند و در همین حال ارج را باسامسونگ مقایسه کرد. چرا که سامسونگ متعلق به کره جنوبی است و در بستری دیگر بالید.
با تفکر کره شمالی سرنوشت ارج همین می شود که شده است. آنان که رکود رکود می کنند تا نتیجه بگیرند تعطیلی یا نیمه تعطیلی ارج به خاطر رکود است تا همین دیروز از تحریم و انزوا دفاع می کردند.
رونق اقتصادی از آسمان به زمین نمی افتد. آنان که امروز مرثیه سرای ارج شده اند در آن هشت سال که بنجل ترین کالاهای چینی بازارها را تسخیر کرده بود کجا بودند؟
به خاطر تحریم ها هفت میلیارد دلار پول نفت ما را هندی ها بلوکه کرده و به جای آن برنج هندی می دادند و برنج کاران شمالی به خاک سیاه نشسته بودند و صدایی از جماعت منتد امروز در نمی آمد.
افسوس کسانی پذیرفتنی است که سال هاست هشدار می دهند کار دولت بنگاه داری نیست و باید واگذار کند. اما این اشک ریزی هابه کسانی که حجم دولت و هزینه های آن را زیاد کردند و بر سر راه سرمایه گذاری خارجی سنگ انداختند و می اندازند، نمی آید.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید