برچسب: جنگ

ایران سال ۱۳۵۹ به دلیل از دست دادن قدرت بازدارندگی، با تجاوز عراق روبه‌رو شد و اکنون ممکن است به دلیل توهم قدرت فرماندهان سپاه و علی خامنه‌ای به یک جنگ جدید وارد شود

موقعیت عمومی ایران به نقطه ی جوش خود نزدیک می شود. در این نقطه یکی از این دو سناریو می تواند رخ دهد: جنگ، به دلیل گره ی بازنشدنی پرونده ی اتمی و یا، جنبش مردمی، به دلیل فقر و خشم و اعتراض

تجاوز پوتین خودکامه به اوکراین و پشتیبانی ضمنی و عملی کشورهای چین و ایران به اشکال گوناگون این واقعیت را نمایان ساخت که جبهه یکپارچه‌ای با هدف پیکار با دمکراسی و به حاشیه راندن ارزش‌های منشور جهانی حقوق بشر از سوی این دیکتاتورها با گرایش و ایدئولوژی‌های گوناگون شکل گرفته است

آمریکا تقاضای لاوروف مبنی بر دریافت تضمین مکتوب را رد کرد، اروپا هم از روسیه خواست که از این خواست صرفنظر کند. حال با توقف مذاکرات به نظر می‌رسد که روسیه کوتاه نیامده و به «عامل خارجی» بازدارنده بدل شده است.

امروز جنبش فمینیستی می تواند به سهم خود با مشارکت در جنبش جهانی صلح دربرابر جنگ افروزی و میلتاریسم صدای سوم را در این فضای هردم هولناک تر رقم زند

ازنظر حقوقی آذربایجان اقدامی انجام نداده که به ایران ارتباط داشته باشد. تنها اقدامی که صورت گرفته این است که مانور نظامی در کنار تصمیمات اخیر تحریک‌کننده به نظر می‌رسد. در چنین شرایطی شلیک ایران به جمهوری آذربایجان به معنای جنگ سراسری با ناتو خواهد بود

این فرهنگ که همه جا فریاد بی آبی و فقر و اشتغال باشد به آن معناست که ما نه تنها تا رسیدن به توسعه پایدار فاصله زیادی داریم بلکه تنش های بیش تری در راه است

این حادثه بار دیگر فروپاشی ساختار امنیتی- اطلاعاتی جمهوری اسلامی را بر همگان کاملا عیان کرد و نشان داد جمهوری اسلامی حکومتی فروپاشیده است. اسرائیل تا بالاترین سطح حکومتی نفوذ دارد و اختیار جمهوری اسلامی در دست موساد است

آیا سیاستمداران جهان به این اصل رسیده‌اند که در مقابل افراطی‌گری‌های ناشی از این دو قدرت متخاصم سر فرود نیاورند و از فرمان آنان اطاعت نکنند و به انسانیت و رهایی ملت‌ها از جنگهای ناخواسته بیندیشند؟

این کشمکش‌ها ممکن است با فرا رسیدن انتخابات پارلمانی آینده، اوج بیش‌تری گیرد

مردم تا به کی می‌خواهند این حکومت ننگین که رفاه، آزادی و شادی را از آن‌ها گرفته است و آنان را چنین گرفتار تهیه لقمه‌ای نان کرده است، تحمل کنند؟ جوانان ایرانی، که بیشترین میزان بیکاری در میان آن‌ها است، به هر شکلی می‌توانند گونه‌ای سازماندهی به وجود بیاورند تا مردم در روز مشخصی برای به دست گرفتن سرنوشت خود به خیابان‌ها بیایند