ناامیدی از دولت امید، چشم‌انداز پایان دولت روحانی

دوشنبه, 8ام آذر, 1395
اندازه قلم متن

Hamed-Aeinevand

وقتی دولت در برابر موج رد صلاحیت‌های بی‌سابقه در انتخابات پیشین مجلس ایستادگی نکرد و در برابر پرسش‌های متعدد در خصوص اقداماتش برای رفع حصر سخنی نگفت و به جای پاسخگویی خواستار توقف پرسشگری در خصوص رفع حصر می‌شود، وقتی که… به چه انگیزه‌ای باید خواستار حضور مجدد مردم پای صندوق‌های رای برای رای مجدد به روحانی باشیم

هنوز چند ساعتی از اعلام خبر بهت آور حکم سنگین ۲۱ سال زندان برای احمد منتظری فرزند رشید آیت ا… منتظری از سوی دادگاه ویژه رو حانیت به دلیل انتشار فایل صوتی سخنرانی اعتراضی ایشان در خصوص کشتار جمعی زندانیان سیاسی،در تابستان ۶۷ نگذشته بود که خبر دیگری آن را تحت الشعاع قرارداد.شب گذشته و در حالی که کشور در آستانه چند روز تعطیلی است ماموران دادستانی تهران با مراجعه به درب منزل محمود صادقی نماینده تهران و عضو فراکسیون امید،تلاش می کنند صادقی را که در مسیر بازگشت به خانه اش بوده است بازداشت کنند ، اما با کمک پسرش از دست ماموران می گریزد و با پناه بردن به داخل خانه و مصاحبه با رسانه ها،تلاش ماموران برای بازداشت او ناکام می ماند. او اخیرا و پس از فاش شدن جریان حسابهای متعدد شخصی صادق لاریجانی،رئیس قوه قضائیه خواستار شفاف سازی در خصوص وجوه واریزی به آنها شده بود و طی نطقی از تریبون مجلس،در خواست کرده بود که بیلان حسابهای ۵ ساله اخیر،رئیس قوه قضائیه مورد بررسی قرار گیرد. پس از لغو سخنرانی مطهری توسط دادستان مشهد در اربعین حسینی،و دفاع تمام قد ائمه جمعه و نائب رئیس مجلس خبرگان از این اقدام، و انتقاد جدید آیت ا.. خامنه ای از برجام با لفظ عجله دولت برای دست یابی به توافق هسته ای،و گلایه از روشن نشدن تکلیف حقوق های نجومی،در حالی که پس از اختلاس سه هزار میلیاردی، در دولتی که به ایشان نزدیک بود فرمان کش ندهید صادر کرد ، جای تردیدی باقی نمانده است که آیت ا.. خامنه ای ، فرماندهان سپاه ، قوه قضائیه و تمامی دستگاههای زیر نظر رهبری حملات همه جانبه ای را به دولت روحانی در سال پایانی تصدی او، آغاز کرده اند تا به مردم اثبات کنند تلاش آنها برای تغیر شرایط کشور پس از کودتای ۸۸ از مسیر صندوق رای،تلاشی توام با کامیابی نیست. انفعال شدید دولت و مجلس در برابر باند اقتدار گرای حاکم، بارقه های امید برای تغیر شرایط سیاسی کشور را از میان برده است.ابقای علی لاریجانی در ریاست مجلس دهم و تسلط تام و تمام اصول گرایان بر کمیسیونهای تخصصی، و ترمیم کابینه با وزیرانی به مراتب ضعیفتر از وزرای پیشین و ناتوانی دولت از برگزاری کنسرت و سخنرانی در مشهد ،قم و دیگر استانها، سکوت در برابر دستگیرهای متعدد روزنامه نگاران و فعالین مدنی و سیاسی، همگی نشانه های روشنی از بی تدبیرهای دولت روحانی و ترس از رویارویی و مقابله با قلدر مابی های غیر قانونی رهبری و اقتدارگرایان منصوب او در سراسر کشور است. حسن رو حانی که با شعار رفع حصر رهبران جنبش سبز از مردم رای گرفته است اکنون حتی قادر به برگزاری یک کنسرت یا ممانعت از لغو سخنرانی نائب رئیس مجلس نیست و تمام اقداماتش به صدور چند بیانیه اعتراضی خلاصه می شود . یعنی همان کاری که تشکل های دانشجویی و مدنی یا احزاب می کنند .

در شرایطی که وزارت خارجه ،مجری اوامر فرمانده سپاه قدس در عراق ، سوریه ویمن است و عملا و زارت خارجه تبدیل به بازوی دیپلماتیک سردار سلیمانی شده است است و وزیر ارشاد جز ماشین امضای امور روتین وزارت خانه که حداکثر ۳۰ در صد بودجه فرهنگی کشور را در اختیار دارد چیز دیگری نیست و باقی بودجه فرهنگی را نهادهای زیر نظر رهبری مصرف می کنند که به هیچ کسی هم پاسخگو نیستند. از سوی دیگر وزیر علوم هم مجری مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی است که ترکیب آن را رهبری نظام تعین می کنند. آیا بهتر نیست که رئیس دولت با استعفا از سمت خود،قبل از آنکه با خفت او را در سال آینده کنار بگذارند بار “مسئولت بدون قدرت” را زمین بگذارد ؟ چرا باید انتشار فایل صوتی یک سخنرانی که مکتوب آن سالها پیشتر،در کتاب خاطرات آیت ا… منتظری آمده است ۲۱ سال زندان داشته باشد؟ آیا شایسته نیست که مجری قانون اساسی از دستگاه قضا در این خصوص پرسشگری کند که کدام قواعد حقوقی اجازه صدور چنین حکمی را می دهد؟آیا نتیجه عقب نشینی های دولت دربرابر نهادهای غیرپاسخگو جز این خواهد بود که رئیس دستگاه قضا به جای پاسخگویی به پرسشهای نماینده تهران در خصوص حسابهای شخصی اش که وجوه دریافتی از مردم را به این حسابها واریزمی کرده است حکم جلب شبانه ایشان که به حکم قانون دارای مصونیت قضایی است را صادر کند؟ آیا ثمره سکوت و انفعال در برابر عدم حاکمیت قانون،جز رو به رو شدن با سونامی های پی در پی بی قانونی است؟آیا مردم حق ندارند از خود بپرسند چرا باید دوباره رایشان را خرج دولتی کنند که به جای تلاش برای حاکمیت قانون روز به روز به بی قانونی تمکین می کند؟

وقتی دولت در برابر موج رد صلاحیت های بی سابقه در انتخابات پیشین مجلس ایستادگی نکرد و در برابر پرسشهای متعدد در خصوص اقداماتش برای رفع حصر سخنی نگفت و به جای پاسخگویی خواستار توقف پرسشگری در خصوص رفع حصر می شود، وقتی که تقاضای مهدی کروبی در نامه سر گشاده اش به رو حانی برای برگزاری محاکمه علنی بی پاسخ می ماند و برگزاری مراسم سالگرد قربانیان قتل های زنجیره ای که جمهوری اسلامی خود به قتل آنها اعتراف کرده امکان پذیر نیست، به چه انگیزه ای باید خواستار حضور مجدد مردم پای صندوق های رای برای رای مجدد به رو حانی باشیم؟مردم به خاطر اینکه حسن رو حانی در برابر بی قانونی ها بیانیه صادر کند به او رای نداده اند. اگر قرار به صدور بیانیه و ایراد سخنرانی در ذم بی قانونی باشد این مملکت سخنوران بسیار شایسته تری از حسن رو حانی دارد. بی تردید اقتدارگریان از خود می پرسند در شرایطی که تا کمتر از دوماه دیگر علاوه بر کاخ سفید،کنگره و سنا نیز در اختیار جمهوری خواهان قرار خواهد گرفت و فرجام برجام در خوش بینانه ترین وجه ممکن به جای پاره شدن این خواهد بود که اجرا نخواهد شد،چه ضرورتی برای حضور رو حانی در پاستور هست؟ در این سوی ماجرا نیز که مردم قرار دارند از خود می پرسند وقتی همه تخم مرغ ها در سبد برجام رفته است و شکسته شده است و دولتی ناتوان از ادره ساده ترین امور و و مواجه با رکود ی بی سابقه و پر کار در صدور بیانیه های اعتراضی بر مصدر امور است و حضورش تنها به نفع کسانی چون صفدر حسینی و دخترش است که می خواهند سهمشان را از سفره انقلاب بردارند،آنها نیز توجیهی برای شرکت در نمایش انتخابات ندارند.چون بود و نبود دولتی که قدرتش در حدو اندازه دبیر خانه یک حزب است چندان تفاوتی در امروز یا فردای مردم ندارد. در چنین شرایطی هست که بی تدبیری و عدم ایستادگی دولتی که خودش را دولت تدبیر و امید می خواند شرایطی را فراهم خواهد کرد که اقتدارگرایان حاکم دو باره پاستور را نیز به دامنه قدرت بی حد و حصرشان ضمیمه کنند.
از: گویا


به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید

هنوز نظری اضافه نشده است. شما اولین نظر را بدهید.