خبرگزاری هرانا – جمعی از زندانیان اندرزگاه ۳ زندان رجایی شهر کرج بدلیل وجود مشکلات متنوعی که با آن روبرو هستند، تصمیم به اعتصاب غذای دسته جمعی گرفته اند. این تصمیم بدنبال ضرب و شتم یکی از زندانیان گرفته شد، زندانیان معترض رئیس اندرزگاه را عامل تحریک زندانیان و مضروب شدن آنان می دانند. در واقع این اتفاق فصل ختامی برای این زندانیان بوده است که صبر و امید به وعده ها را کنار بگذارند و راهی جز اعتصاب جمعی برای فشار بر مسئولین و تحقق خواسته های شان نیابند. مشکلاتی که به اشکال گوناگون سبب می شود، بخش عمده ای از حقوق آنها به عنوان زندانی تضییع شود. فشارهای های جسمی و روانی از سوی مسئولین اندرزگاه، محرومیت از ملاقات و مرخصی، عدم ارایه لوازم مورد نیاز در فروشگاه زندان، غذای ناکافی و حتی غیر بهداشتی، عدم تحویل لباس مناسب و در مواردی ضرب و شتم زندانیان از جمله مشکلات معمول در زندان رجایی شهر است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، از روز گذشته مورخ ۱۰ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸، تعدادی از زندانیان اندرزگاه ۳ زندان رجایی شهر بدنبال ضرب و شتم یکی از زندانیان و همچنین در اعتراض به وجود مشکلات متنوع و عدم تحقق وعده های مسئولین زندان، دست به اعتصاب غذای دسته جمعی زدند.
هدف آنها از اعتصاب بازگشت شرایط عادی به زندان و رعایت حقوق قانونی آنها به عنوان زندانی است.
یک منبع نزدیک به زندانیان معترض در این خصوص به گزارشگر هرانا گفت: ” دو روز پیش یکی از زندانیان سالن ۹ اندرزگاه ۳ اسمش در بلندگوهای سالن پیج و به زیر ۸ احضار شد، او بعد از کمی انتظار از رییس اندرزگاه پرسیده بود چه کسی با من چه کار دارد؟ او جواب داده بود که تعدادی از زندانیان سالن ۸ با تو کار دارند و زندانی را تنها گذاشته بود. چند لحظه یعد از آن تعدادی از زندانیان سالن ۸ به وی با تیزی(سلاح سرد) حمله کرده و زخمی اش کردند، بعد از مدتی رییس بازداشتگاه به این زندانی گفته بود هرکس که من بگویم انتقالی بگیر و از این بند نرود همین بلا سرش می آید”.
این منبع اینگونه ادامه می دهد: ” رییس اندرزگاه ۳ که نامش “سعید احمدی” است با سوءاستفاده از تعلقات قومی خود، جهت اجرای زد و بندها و کسب سود با تعدادی از زندانیان همدست شده و هر زندانی که خارج از دید وی به عملی خلاف میل وی دست بزند یا به خواسته های وی تن ندهد را به نحوی مجازات می کند. حتی نقطه کورهایی در قسمت هایی از زندان بوجود آورده که بتوان در آنجاها به راحتی و خارج از دید دوربین ها به تهدید و ضرب و شتم زندانیان بپردازد”.
این زد و بندها امری شایع در زندان های ایران است و طبق گزارشهای مکرر، مسئولین زندان با کنترل و احاطه بر ورود گوشی های موبایل، مواد مخدر و دیگر مواردی که می تواند در زندان گرانبها محسوب شود، در صدد کسب سودهای قابل توجه هستند و در این میان به اقدام به سوءاستفاده و ایجاد دشمنی در میان زندانیان، تهدید و مجازات های غیر قانونی می کنند.
همچنین لازم به ذکر است، در کنار رقابت باندهای قانون شکن، به کارگیری محکومان “جرایم خشن” توسط نهادهای امنیتی دلیل دیگری بر چند دستگی بین گروه “خلافکاران شناخته شده” محسوب می شود. وحید مرادی از محکومان شناخته شده جرایم خشن در تهران نمونه بارزی از قتل‌های حاصل از درگیری های مرتبط با شبکه سازی این نیروها است.
یک منبع دیگر در خصوص شرایط زندان و اتفاقات اخیر در اندرزگاه ۳ به هرانا گفت: “این روزها، روزهای سختی برای زندانیان اندرزگاه ۳ خصوصا سالن ۹ است. رییس اندرزگاه بسیار اذیت می کند. به فروشگاهی گفته است که “خوراکی نیاور اینها زیاد بخورند هار می شوند”، از مرخصی خبری نیست و هیچ کدام از نامه های درخواست مرخصی را به مسئولان دیگر منتقل نمی کند. مقرری لباس را نمی دهد و غذا نیز قابل خوردن نیست. همین چند روز پیش بود به خاطر این مشکلات اعتصاب کردیم، با سازمان زندان ها، حفاظت و بازرسی زندان تماس گرفتیم تا اینکه رییس زندان آمد و وعده داد و ما هم قبول کردیم و به اعتصاب ادامه ندادیم. اما همان شد که بود و رییس اندرزگاه آمد و تهدید کرد و در حضور همه زندانیان حرف های رکیک زد. برای زهر چشم گرفتن از زندانی ها یکی را به زیر ضرب و شتم گرفت که با مداخله دیگران ادامه نداد و نتوانست او را بنا بر تهدیدش به انفرادی ببرد”.
وی درباره شروع تصمیم اعتصاب جمعی از زندانیان، اوضاع را به این صورت توصیف کرد: ” علاوه بر مشکلات اساسی موجود در سالن، رییس زندان چند باری از طریق یک زندانی از سالنی دیگر موسوم به “امیر لر” زندانی هایی را که در خط او حرکت نمی کنند و به نحوی به خواسته هایش تن نمی دهند را در حین هواخوری آن سالن احضار و با توجه به خصومت معمول سالن ۸ و ۹ باعث ضرب و شتم زندانی احضاری شده است. این مسئله مانند سلاحی برای تهدید همه زندانیان توسط او بکار گرفته می شود و در همین دو روز قبل به همین روال یک زندانی از سالن ۹ مجروح شد در حدی نیاز به بهداری پیدا کرد. این اتفاق عزم اکثر زندانی ها را جزم کرد که اعتصاب کنند و تا رییس زندان نیاید و رییس اندرزگاه را جابجا نکرده و دیگر وعده ها را عملی نکند، اعتصاب شکسته نمی شود”.
این منبع در ادامه به مواردی دیگر از نقض حقوق زندانیان اشاره می کند: “یکی از تنبیه های معمول در اندرزگاه در صورت عدم تحقق خواسته ها، انتقال زندانی به انفرادی است، با اینکه انفرادی خود شکنجه است اما مسئولین اندرزگاه به این نیز راضی نبود و برخلاف قوانین، زندانی را با زنجیر و پابند در انفرادی نگه می دارند. در این حالت خوردن آب و رفتن به توالت نیز از زندانی سلب می شود”.
این منابع از افزایش غیر معمول مراجعه به بهداری نیز می گویند که اخیرا بین زندانیان اندرزگاه ۳ مشاهده می شود. بطوریکه روزانه بیش از ۱۰ نفر بدلیل داشتن سرگیجه و حالت تهوع روانه بهداری می شوند. گفته می شود، یکی از احتمالات مطرح شده به عنوان علت این ناخوشی ها و اختلالات جسمی، نصب دستگاه های پرتوان پارازیت است که جهت از کار انداختن گوشی های موبایلی که مخفیانه در اختیار بعضی از زندانیان است، راه اندازی شده اند.
این رویدادها در حالی به وقوع می پیوندند که در ماده‌ی ۶۴ منشور حقوق شهروندی تدوین شده توسط دولت حسن روحانی درباره حقوق بازداشت شدگان، محکومان و زندانیان آمده است: “بازداشت شدگان، محکومان و زندانیان حق دارند که از حقوق شهروندی مربوط به خود از قبیل تغذیه مناسب، پوشاک، مراقبت‌های بهداشتی و درمانی، ارتباط و اطلاع از خانواده، خدمات آموزشی و فرهنگی، انجام عبادات و احکام دینی بهره مند باشند”.
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید