مرکز حقوق بشر “رائول والنبرگ” در نامه سرگشاده‌ای که به امضای ۲۰ سازمان حقوق بشری بین‌المللی رسیده، خواستار آزادی فوری زندانیان زن ایرانی شده است. این نامه را همچنین نایب رییس پارلمان اروپا از طرف انجمن برندگان جایزه حقوق بشر پارلمان اروپا، ساخاروف، امضا کرده است.

در این نامه به آمار بالای مبتلایان و فوت شدگان در اثر کرونا در ایران اشاره شده و نیز به هشدار متخصصان دانشگاه صنعتی شریف که اعلام کرده بودند آمار واقعی کرونا در ایران می‌تواند سه و نیم برابر آمار رسمی باشد.

نویسندگان این نامه نوشته‌اند علیرغم وضعیت اسفناک کنونی در ایران، رژیم ایران از هفته گذشته کسب و کارها را دوباره باز کرده و وسایل نقلیه عمومی را به راه انداخته است؛ کاری که به ن‌ظر نویسندگان این نامه می‌تواند منجر به بروز موج جدیدی از شیوع کرونا شود.

“این وضعیت در زندان‌های ایران خیلی بدتر است” و آنگونه که در این نامه سرگشاده آمده، در ماه فوریه سازمان ملل گزارشی از وضعیت غیربهداشتی زندان‌های ایران و تعداد بیش از ظرفیت زندانیان منتشر کرد؛ وضعیتی که می‌تواند باعث شیوع سریع بیماری‌های عفونی شود و حالا از اوایل ماه مارس، کرونا هم وارد این لیست شده است.

در این نامه سرگشاده به شرایط نامناسب و غیر بهداشتی زندان زنان اشاره شده و اینکه تعدادی بیشتر از ظرفیت زندان در آنجا نگهداری می‌‌شوند.

به گفته نویسندگان نامه، در هر اتاق زندان زنان ۱۸ زندانی زن هستند که تمامی کارهای روزانه خود از قبیل نشستن، خوابیدن، خوردن و نوشیدن را در همین اتاق و با فاصله‌ای بسیار کم از هم انجام می‌دهند.

این زنان همچنین به وسایل بهداشتی و دارویی نیز دسترسی ندارند و از دادن دارو به بیماران نیز خودداری می‌شود. نویسندگان نامه این عمل را مصداق شکنجه دانسته‌اند. برخی از این زندانیان در اعتراض به این وضعیت دست به اعتصاب غذا نیز زده‌اند.

بر اساس گزارش‌های منتشر شده تا کنون حداقل ۱۰ زندانی در ایران بر اثر کرونا جانشان را از دست داده‌اند. اگرچه نویسندگان نامه تاکید کرده‌اند که نمی‌توانند این آمار را تایید کنند چرا که محققان مستقل دسترسی به زندان‌های ایران ندارند.

مقامات جمهوری اسلامی اعلام کرده‌اند که دهها هزار زندانی را از طریق مرخصی یا عفو آزاد کرده‌اند با این حال نویسندگان این نامه گفته‌اند نمی‌توانند این رقم را تایید کنند. گذشته از این صدها زندانی سیاسی مشمول این آزادی نشده‌اند.

در این نامه آمده است: «این بخشی از سیاستی است که به نظر می‌رسد برای شکنجه بیشتر زندانیان سیاسی از طریق نگه داشتن آنها در شرایط خطرناک زندان اتخاذ شده است.»

نویسندگان این نامه سرگشاده در پایان نامه خود نوشته‌اند: «بنابراین ما از دولتها، سازمان‌های غیردولتی، روزنامه‌نگاران، سازمان ملل و سایر نهادهای بین‌المللی می‌خواهیم که با افزایش فشار بر مقامات ایران خواهان آزادی فوری زندانیان شناخته‌شده‌ای که نامشان در آخر این نامه آمده  و نیز سایر زندانیان سیاسی به منظور نجات جان آنها شوند.»

نویسندگان نامه تاکید کرده‌اند که زنانی که نامشان در لیست این نامه آمده است، مدافعان شناخته‌شده حقوق بشر، وکیل، نویسنده، هنرمند و فعال محیط زیست هستند و برخی از آنها طولانیترین و شدیدترین احکام در تاریخ ایران را گرفته‌اند. این لیست شامل زندانیان ایرانی و نیز دو تابعیتی است.

نسرین ستوده، نرگس محمدی، نیلوفر بیانی، سپیده کاشانی، آتنا دائمی، فریبا عادلخواه، زینب جلالیان و گلرخ ایرایی از جمله ۵۰ زندانی‌ای هستند که نامشان در این لیست آمده است.

این نامه سرگشاده به امضای چندین نهاد حقوق بشری ایرانی از جمله بنیاد عبدالرحمن برومند، کانون مدافعان حقوق بشر، مرکز حقوق بشر ایران و نیز فدراسیون بین‌المللی جوامع حقوق بشر رسیده است.

از: دویچه وله