سخنرانی محمد بسته نگار با استناد به گزاره تاریخی و شناخته شده ” استبداد دینی بدترین نوع استبداد است. ” تنبیه الامه و تنزیه المله آیت الله نائینی با طنینی توامان از صلابت و شهامت، دلسوزی انسانی و عشق میهنی بیش از پیش در ذهن و خاطره‌ام، چنان خوش نشست که یارای فراموشی‌اش را به هیچ عنوان ندارم و افزون بر آن رخصتش را هم به هیچ کس نمیدهم.
۲- فرزند خصال خویشتن بود: داماد شادروان آیت الله طالقانی بود و اعتبار خانوادگی در پس پیشانی‌اش داشت اما خودساخته بود و شخصیتی پویا و پرتکاپو که برای جستجوی حقیقت به گفته زنده یاد مهندس سحابی از ” انباشت تجربه ” دیگران استفاده میکرد اما در هیچ شخصیتی حل نشد و استقلالش را بی خودنمایی و هیاهو نشان میداد.
۳- با اینکه کتابها و مقاله‌های متعدد به ویژه ” مصدق و حاکمیت ملت ” و… نوشته و منتشر ساخته بود و از ستون پایه‌های شرکت سهامی انتشار بود؛ اما در کارهای پراگماتیستی و یَدی برای پیشبرد اهداف ملی و میهنی‌اش دریغ نداشت. از جمع کردن امضای طیف‌های مختلف ملی اندیش و مصدقی با پیکان زیر پایش تا زمانی که توان رانندگی داشت و حتی اتوبوس شرکت واحد سوار با یک کیف دستی در تکاپو و تلاش جدی برای پیشبرد هدفی که تعیین نموده بود، اهتمام می‌ورزید.
۴- به همگرایی میان طیف‌های مختلف ملی و مصدقی می‌اندیشید و وقتی بحث اختلاف برانگیزی میدید دلسوزانه و مهربانانه نقد سازنده می‌کرد و صد البته به گفته آشکارش: ” از سال ۱۳۳۹ خورشیدی که عضو جبهه ملی شده بود تا پایان عمرش خود را عضو جبهه ملی میدانست. ”
با من که می‌دانست تفاوت نگاه جدی با ایشان و هم اندیشانش دارم بسیار مهربان و خوش رو بود هیچگاه از یاد نخواهم برد که پس از پایان آئین نکوداشت زنده یاد پهلوان حسین شاه حسینی روی صندلی ویلچردار وقتی برای عرض ادب و بوسیدن پیشانی‌اش رفته بودم، خطابم کرد: ” سراغم را نمیگیری!؟ به من دیگر سر نمیزنی!؟ ”
فقط یادآوری همین خاطره، دلم را می‌سوزاند.
۵- کنشگر و رهرویی استوار برای نهضت ملی ایران و شورای فعالان ملی-مذهبی بود. مبارز پروازی نبود که ۶ ماه از سال ایران و ۶ ماه اروپا و امریکا و… در سفر و حضر باشد و سرمستانه برای دیگران تئوری‌های تخیلی و استراژی‌های توهمی صادر کند، منتظر هیچ کس و جریان و قدرتی روی کاناپه ننشسته بود تا سرانجام روی سینی طلا مقام برایش پیش کش کنند!
۶ – در زمانه جولان و هیاهوی بی مایگان فربه از ادعا! و قهرمان سازی و چهره سازی نا به حق رسانه‌ای از اینان با حمایت انکار ناپذیر و دسیسه چینی امپراطوری دروغ رسانه‌ای وابسته به بلوک‌های قدرت برون مرزی که هیچ ربطی به نهضت ملی ایران و حقوق از کف رفته ملت ایران ندارند!؛
این خاموشی معنا دار و پر دسیسه در برابر آزادگانی همچون محمد بسته نگار در برابر قهرمان سازی‌های این رسانه‌ها، بیش از پیش انگیزه و هوشیاری برای همه دلسوزان میهن به ویژه رهروان راستین نهضت ملی و مصدق بزرگ و آرمان خواهان استقلال و آزادی و عدالت باید ایجاد کند.
یادبود و گرامیداشت، آزاد مردی پرمایه و پرکار، بی ادعا و تهی از ریا که بیش از ۵ دهه در راه نهضت ملی ایران و آرمانهایش استقلال و آزادی و عدالت و تحقق حاکمیت ملت فداکارانه گام برداشت و لحظه‌ای درنگ نکرد و از پای ننشست، بیش از پیش ضروری است.
روز خاکسپاری‌اش در روز پنجشنبه ۲۱ تیرماه ۱۳۹۷ خورشیدی از حسینیه ارشاد و خیابان دکتر شریعتی غم و اندوه را به مراتب افزون تر ساخت! در خیابان شریعتی در حال خاکسپاری به سوی اتوبان همت به یک باره خبر درگذشت زنده یاد مهندس عباس امیرانتظام فضای اندوه و ماتم را گویی به چکاد خودش رساند!
ویژگیهایی مثبت و سازنده دیگری هم قطع یقین شادروان محمد بسته نگار داشت که بهتر است شایسته تر از من درباره ایشان بگویند و بنویسند.
اما چیکده سخنم ترجیح میدهم چنین باشد: ” پر تکاپو هم در عرصه نظر و عمل بی ریا و بی ادعا گام بر میداشت. ”
در دومین سالگشت درگذشتش یاد و خاطره‌اش را در برهه جولان بی اخلاقی و پرهیاهویی از سوی مدعیان و از کف رفتن منش اخلاقی گرامی باید داشت.
روانش شاد، یادش گرامی و راهش مستدام و پر رهرو باد.