امسال اگرچه کرونا عامل اصلی برگزار نشدن آیین روز دانشجوست اما آن شور هم البته فرو نشسته و فضای غالب دانشگاه ها سیاسی نیست.اگر هم آیینی برگزار شود این تلقی در می‌گیرد که حاضران بیشتر یا پیشتر چینش شده‌اند. پاسخ صریح به بعضی پرسش‌ها هم با روحیات رییس جمهوری که نمی‌خواهد یا نمی تواند برخی حرف‌ها را به صورت علنی مطرح کند و لای منگنه داخل و خارج گیر کرده نمی‌خوانَد.
عصر ایران – امروز ۱۶ آذر است؛ روز دانشجو ولی هیچ‌جا هیچ مراسمی برگزار نمی‌شود. وزارت علوم اعلام کرده قرار بوده مراسمی مجازی با حضور رییس جمهوری برگزار شود اما دفتر آقای روحانی پاسخی نداده و شاید چند روز بعد تشکیل شود.
هر چند بعید به نظر می‌رسد این اتفاق بیفتد یا به صورت پرسش و پاسخ باشد چون طبعا محور پرسش‌ها دربارۀ مصوبۀ اخیر مجلس و فرجام برجام خواهد بود و رییس جمهوری نمی‌خواهد بیش از این به این بحث دامن بزند.
دلیل اصلی البته شیوع کرونا اعلام شده که موجب شده دانشجویان حضور فیزیکی نداشته باشند. چرا که پارسال و به رغم فضای آبان ماه رییس جمهوری به دانشگاه فرهنگیان رفت.
باری؛ امروز شصت و هفتمین سالروز شهادت آن سه دانشجوست که در واقع به تجدید رابطه با دولت انگلستان معترض بودند و بهانه ای برای اعتراض به دولت کودتا و شکستن فضای رعب و وحشت پس از آن یافته بودند و دل‌شان از حبس دکتر مصدق خون بود و چون این اتفاق در آستانۀ سفر ریچارد نیکسون معاون رییس جمهوری آمریکا رخ داد به حساب آن سفر هم گذاشته شد.
اول بار دکتر علی شریعتی بود که این دو موضوع را به هم ربط داد و گفت پیش پای نیکسون ذبح شدند و تعبیر «سه قطره خون» را به کار برد با الهام از کتاب مشهوری از صادق هدایت و جالب این که خود سال‌ها بعد با خواهر یکی از این قربانیان (آذر یا مهدی شریعت رضوی) ازدواج کرد.
امروز ۱۶ آذر است اما خاموش. همین بهانه‌ای است تا یادی کنیم از سال هایی که این شعله فروزان بود و دانشجویان دغدغه های اجتماعی و سیاسی داشتند و دانش تا این حد به کالای تجاری بدل نشده بود.
پس مروری می کنم بر آن ۱۶ آذرها که ۱۶ آذر بود:
۱- ۱۶ آذر ۱۳۷۶ و در نخستین سالی که سید محمد خاتمی با نقش آفرینی محوری دانشجویان به ریاست جمهوری رسیده بود. تهران اما به خاطر میزبانی سران کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی ( سازمان همکاری های اسلامی) تعطیل بود و به همین خاطر امکان حضور رییس جمهوری در دانشگاه وجود نداشت. از این رو خاتمی درنخستین سالروز دوم خرداد و در سال ۷۷ به دانشگاه تهران رفت و نطق مشهوری ایراد کرد که بخش هایی از آن در فیلم «بوی کافور- عطر یاس» ساختۀ بهمن فرمان آرا هم آمده است با آن جملۀ مشهور که «اگر دین در برابر آزادی قرار گیرد شکست می خورد».
۲- همان سال و ۱۶ آذر۱۳۷۷ البته باز رییس جمهورخاتمی به دانشگاه رفت و این بار از مشروطیت و جمهوریت گفت. این مراسم به شدت تحت تاثیر چند فقره قتل سیاسی قرار داشت که در همان آذر اتفاق افتاده بود و هنوز وزارت اطلاعات اطلاعیه مشهور درباره دخالت «برخی عوامل خودسر» در قتل فعالان سیاسی و فرهنگی – فروهرها و مختاری و پوینده- را صادر نکرده بود. در همین سخنرانی خاتمی گفت:« در پی قهرمان نباشید».
از آن فضای احساسی بیش از پرسش ها و پاسخ ها سخنان دانشجویی که شعر شاملو دربارۀ «آزادی» را خواند در یادها مانده است.
۳- حضور رییس جمهوری در دانشگاه در سال ۷۸ در حالی به دلیل بیماری به تعویق افتاد که سال قبل با تن تب‌دار به مراسم رفته بود. با توجه به واقعۀ کوی دانشگاه در همان سال و زندانی شدن عبدالله نوری و محسن کدیور فضای دانشگاه پر تنش بود.البته چند روز بعد بعد به دانشگاه علم وصنعت رفت. فضا انتخاباتی بود و در پیش بودن انتخابات مجلس ششم و بحث کاندیداتوری هاشمی رفسنجانی جامعه و دانشگاه را به شدت سیاسی کرده بود.
این برنامه در اوج استقبال مردم از مطبوعات برگزار شد و این تیتر را بر صفحۀ نخست روزنامۀ «پیام آزادی» نشاندم: « خاتمی! بگو آنچه را در سینه داری». سخنان او هرچند انتظار روزنامه‌های اصلاح‌طلب را که پر تعداد و موثر بودند برآورده نکرد اما اصل گفت و گو مورد استقبال قرار گرفت.
۴- ۱۶ آذر ۱۳۷۹ خاتمی در حالی در مراسم ۱۶ آذر شرکت کرد که دانشجویان، نگران کاندیدا نشدن او برای دوره بعد بودند. توقیف شماری از مطبوعات در اردیبهشت همان سال فضای جامعه را تغییر داده بود و صدای رییس جمهوری هم دیگر چندان به گوش مردم نمی‌رسید. هنگامی که حاضران شعار دادند: «افشا کن- افشا کن» او پاسخ داد: «مطلبی برای افشاگری ندارد.»
این سخن به مذاق روزنامه کیهان بسیار خوش نشست و به استهزای کسانی پرداخت که مدام ازخاتمی افشاگری می خواستند. از یک پاسخ دیگر او هم بسیار استقبال کردند: «شاید همۀ زندانیان سیاسی و مطبوعاتی بی‌گناه نباشند.»
۵- ۱۶ آذر ۱۳۸۰ که اولین سال دورۀ جدید ریاست جمهوری خاتمی پس از کسب ۲۲ میلیون رای و بعد از واقعه ۱۱ سپتامبر به حساب می‌‌آمد به دلیل تقارن با ایام سوگواری حضرت علی (ع) برگزار نشد ولی بعدتر خاتمی دیدار محدودی با دانشجویان برگزیده داشت. در همین جمع بود که گفت: «از سکوت دانشگاه نباید شادمان بود.»
۶- ۱۶ آذر ۱۳۸۱ رییس جمهور در مراسم روز دانشجو حاضر نشد. پیش از آن گفته بود: «فکر نمی‌کنم امسال ۱۶ آذر جایی بروم. البته همیشه مخلص دانشجویان هستم و با آنان گفت و گو می‌کنم و ان‌شاء‌الله در موقع مقتضی دیدار و گفت و گو خواهم داشت.»
آن زمان حدس زده شد که به دلیل ارایه دو لایحۀ «اصلاحات انتخابات» و «تبیین اختیارات» نمی خواست فضا رادیکال شود و در حال رایزنی بود. پیشتر در پاسخ به این پرسش که اگر شورای نگهبان دو لایحه مشهور به لایحه های دو قلو را رد کند چه خواهید کرد به طعنه پاسخ داده بود: «چو فردا شود فکر فردا کنیم!»
از نظر سیاست خارجی هم جرج بوش به جای استقبال از هم‌دلی ایران با قربانیان ۱۱ سپتامبر، ایران را در محور شرارت و کنار عراق و کرۀ شمالی قرار داده بود و رییس جمهوری در محظور قرار داشت اگرچه محذور نبود.
۷- آذر ۱۳۸۲ فضای سیاسی کشور از یک سو تأثیر پذیرفته از موفقیت اصول‌گرایان در انتخابات شوراها خصوصا شورای شهر تهران قرار داشت و از طرف دیگر موضوع انتخابات مجلس هفتم و احتمال رد صلاحیت گسترده موجب شد خاتمی ملاحظه کند و در مراسمی شرکت نکند.
۸- ۱۶ آذر ۱۳۸۳ آخرین سال ریاست جمهوری خاتمی متفاوت ترین ۱۶ آذر رقم خورد. فضا به شدت رادیکال شده بود. دانشجویان اصلاح‌طلب و تحول‌خواه احساس نومیدی می کردند و خاتمی را به خاطر تن دادن به برگزاری انتخابات مجلس هفتم مقصر می‌دانستند.
از سوی دیگر برخی چهره‌های سیاسی بیرون از اصلاح‌طلبان درون حکومت، طرح فراخوان ملی برگزاری رفراندوم را در شبکه های اینترنتی به رأی گذاشته بودند. طرحی که سعید حجاریان درباره آن گفت: «اگراز طرح هخا – اهورا مضحک‌تر نباشد دست کمی از آن ندارد. اینها می‌خواهند با چند کلیک حکومت را آبکش کنند!»
برخی دانشجویان معترض هم «هو» کردند. هر چند گفته شد این «هو» هنگامی بود که رییس جمهور نام یک نهاد را بر زبان آورد اما این طور تعبیر شد که سخنی از خود او را هو کرده اند و همان جا بود که جمله تاریخی خود را بر زبان آورد:« تردید دارم جانشین من نیز در فضایی باز و آزاد با دانشجویان گفت و گو کند.»
۹- ۱۶ آذر ۸۴ رییس جمهوری دیگر بر سر کار آمده بود. محمود احمدی‌نژاد که نگاه کاملا متفاوتی به نسبت سلف خود داشت. هر چند که بر دانشگاهی بودن خود تاکید می‌ورزید.
تهران در این روز به سبب شدت آلودگی هوا تهران تعطیل شد و سانحه سقوط یک فروند هواپیمای سی – ۱۳۰ در ۱۵ آذر حامل نیروهای نظامی و جمعی از خبرنگاران و مرگ نزدیک به ۱۰۰ نفر فضای جامعه را تحت تاثیر قرار داد.
او در سیستان و بلوچستان بر کاهش شهریه دانشگاه آزاد تاکید کرد تا مسیر نگاه‌ها را به سوی این دانشگاه تغییر دهد.
در ۱۶ آذر ۸۴ خاتمی هم با ایسنا مصاحبه کرد و از ۱۶ آذر ۸۳ که خود مورد انتقاد قرار گرفته بود به عنوان با شکوه‌ترین روز دانشجو در دوران ۸ ساله ریاست جمهوری خود یاد کرد. شاید چون احساس می کرد پیش بینی او محقق شده است.
۱۰– ۱۶ آذر ۸۵ محمود احمدی نژاد به دانشگاه صنعتی امیر کبیر رفت. فضا اما رادیکال بود و با اعتراضات شدید رو یه رو شد. رییس جمهور اصول‌گرا همان شب در وبلاگ خود که بسیار دیر به دیر به روز می شد نوشت: «جلسۀ امروز نشانه وجود آزادی در دانشگاه بود.»
۱۱– احمدی نژاد در سال ۸۶ زودتر به دانشگاه علم و صنعت رفت اما نه در ۱۶ آذر. در این روز در نهاد ریاست جمهوری کنفرانس خبری برگزار کرد و جالب این که همان روز و چند ساعت بعد رییس جمهوری سابق در دانشکده فنی حاضر شد و این بار از او بیشتر استقبال شد.
۱۲– ۱۶ آذر ۸۷ تحت تاثیر ابتکار علی لاریجانی رییس مجلس هشتم قرار داشت. زیرا در «همایش سی سال قنون گذاری» خاتمی، کروبی و عزت‌الله سحابی را نیز دعوت کرده بود چون سابقه نمایندگی یا ریاست مجلس قانون‌گذاری را داشتند اما خبری از محمود احمدی‌نژاد نبود. روز دانشجو اما به رسم گذشته برگزار نشد.
۱۳- در فضای ملتهب ۸۸ قاعدتا مراسم رسمی روز دانشجو برگزار نشد و رییس جمهور می دانست که چنین امکانی فراهم نیست. سال بعد (۸۹) هم احمدی نژاد نرفت. در جامعه نیز انتظاری وجود نداشت زیرا خبر اول زمان اجرای قانون هدفمندی یارانه ها و قیمت بنزین و عزل منوچهر متکی وزیر امور خارجه به شکل غیر متعارف بود.
۱۴- سال های ۹۰ و ۹۱ به دیدارهای پراکنده و حضور آقای احمدی‌نژاد در برخی دانشگاه‌ها اما نه در روز دانشجو گذشت تا روز ۱۶ آذر بیشتر با خاتمی و بسیار کمتر با احمدی‌نژاد شناخته شود.
۱۵- در این ۷ سال که حسن روحانی رییس جمهوری است هر چند فضای امنیتی ۸۸ به بعد به نسبت شکسته شد اما عملا از آن ۱۶ آذرهای ۷۶ تا ۸۴ با آن شکل و شمایل خبری نبوده مگر در سال ۹۴ و البته به خاطر حضور چهره‌های اصلاح‌طلب پس از سال‌ها زندان یا دوری در محیط دانشگاه.
سیاست دولت روحانی در سال های نخست این بود که به جای مواجهۀ مستقیم خود رییس جمهوری با دانشجویان، بستر را فراهم کند و از این رو خصوصا در سال ۹۴ طیف‌های مختلف مراسم برگزار کردند.
توافق برجام در تیر ماه همان سال و ثبات نسبی اقتصادی و در پیش بودن انتخابات مجلس در اسفندماه موجی از امید ایجاد کرده بود و ۱۶ آذر ۹۴ را می‌توان در تراز ۱۶ آذرهای دورۀ اصلاحات دانست.
مهم ترین حضور روحانی در یک دانشگاه البته مربوط به سال ۹۸ است. دو روز بعد از روز دانشجو در حالی که تصور می‌شد به خاطر فضای پس از آبان ۹۸ حاضر نشود اما به دانشگاه فرهنگیان رفت. اگر فضا مانند قبل بود قاعدتا باید دربارۀ آبان پرسیده می شد منتها تشکل‌های اصول‌گرا سالن را در اختیار داشتند و روحانی آماج انتقادات دانشجویان اصول‌گرا قرار گرفت و شعار «تورم، گرانی، جواب بده روحانی» را سر دادند.
امسال اگرچه کرونا عامل اصلی برگزار نشدن آیین روز دانشجوست اما آن شور هم البته فرو نشسته و فضای غالب دانشگاه ها سیاسی نیست.اگر هم آیینی برگزار شود این تلقی در می‌گیرد که حاضران بیشتر یا پیشتر چینش شده‌اند. پاسخ صریح به برخی پرسش‌ها هم با روحیات او که نمی‌خواهد برخی حرف‌ها را به صورت علنی مطرح کند و لای منگنه داخل و خارج گیر کرده نمی‌خوانَد.
۱۶- واقعیت این است که اغلب دانشجویان، دیگر سیاست را به مثابه موضوعی جدی پی‌گیری نمی‌کنند و گسترش کمّی دانشگاه‌ها هم بی‌تأثیر نبوده است.
با این همه پیوند دانشگاه و سیاست، گسستنی نیست و ۱۶ آذر را اگر نه در دانشگاه که در خاطره می‌توان زنده نگاه داشت و شاید هیچ مناسبت دیگری تا این حد با «آزادی» پیوند نخورده باشد.
هر چند قرائت رسمی بر جنبه‌های ضد آمریکایی و آرمان‌خواهانۀ آن تأکید دارد ولی روز دانشجو بیش از آن که روز دانشجو باشد روز آزادی است…
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید