این روزها خبرهای نگران کننده در باره حفر گورهای جدید بر روی محل گورهای جمعی، تخریب و محو اثار خاوران بگوش می رسد که موجب نگرانی فعالان اپوزیسیون و بویژه خانواده ها و بازماندگان دلاور ارمیده در خاوران گردیده است.
به فرمان خمینی چندین هزار نفر از زندانیان سیاسی و عقیدتی که در دادگاه های خود نظام به حبس های طولاتی و میان مدت محکوم شده بودند، با تشکیل هیئت مرگ در یک بازنگری کینه توزانه طی ماه های مرداد و شهریور ۱۳۶۷ به طور مخفیانه اعدام و در گورهای دسته جمعی در خاوران دفن شدند، گفته می شود اکثر قربانیان هواداران و اعضای سازمان مجاهدین و دیگر گروههای چپ بودند.
اعضای کمیسیون مرگ را خمینی شخصا انتخاب کرد و انها گزارشات کارشان را فقط به خمینی می دادند، این افراد عبارتند از:
– حسینعلی نیری حاکم شرع وقت.
– مرتضی اشراقی دادستان وقت تهران.
– سید ابراهیم رئیسی معاون دادستان وقت تهران.
– مصطفی پور محمدی وزیر اطلاعات وقت.
اجساد اعدام شدگانشبانه به طور مخفیانه در منطقه خاوران در گورهای دسته جمعی دفن شدند.
اخیرا تصاویری در فضای مجازی دست به دست شده است که نشان می دهد قبر های جدیدی در محوطه گورهای فردی و جمعی قربانیان اعدامهای سالهای دهه شصت و قربانیان قتل عام سال ۱۳۶۷ حفر شده است.
سئوال اصلی این است: تخریب مزار جانباختگان جنایات هولناک ملایان در سال شصت و نسل کسی سال ۶۸ ان هم در شرایطی که بحران های مختلف از همه سو جمهوری اسلامی را به محاصره خود در اورده است، با چه هدفی صورت می گیرد و حاکمیت ولایت فقیه در تدارک چه نقشه شومی است؟
ایا ساکنان خاوران اساسا فراموشی پذیرند؟
خاوران آشوویتس ایرانی است، اگر اشوویتس و اگر هلوکاست به فراموشی سپرده شد، خاوران هم ممکن است فراموش شود.
دلاوران خاوران چون خون زندگی در رگهای حیات سیاسی و اجتماعی جریان دارند و انگیزه و سمت و سو می دهند.
خاوران سمبل اشتی ناپذیری و خط قرمز روشن و واضح و بدون ابهام ایستادگی بر سر ازمان ازادی با پرداخت بهای حداکثر در مقابل رژیم وحشی و قرون وسطایی است.
امروز اما خاوران یک قطعه زمین بایر و برهوت نیست، گلزار خاوران است….
بخش مهم و افتخار امیز تاریخ ایران را در دل خود جای داده است، و در دل ان انسان های والا ارمیده اند، شیرزنان و کوه مردانی که الگو و سمبل فداکاری و عشق به ازادی بودند و چیزی برای فرد خود نمی خواستند، ارزوهای زیبایی برای وطن خود داشتند، ایرانی ازاد، دمکراتیک و عاری از تبعیض.
سازمان عفو بین الملل با صدور بیانیه ای نسبت به تخریب خاوران واکنش نشان داده و می گوید اقدامات ایران با هدف نابودی و از میان بردن شواهد نقض فاحش حقوق بشر و محروم کردن خانواده های قربانیان از حق دست یابی به حقیقت، عدالت و غرامت انجام می شود.
عفو بین الملل همچنین خواهان فراهم کردن تسهیلات لازم برای انجام تحقیقات بیطرفانه از سوی سازمان ملل در باره قتل های ۱۹۸۸ گردیده است.
مادران پارک لاله در واکنش به تخریب و محو اثار خاوران با صدور اطلاعیه ای با عنوان “ خاوران نماد جنایت، نماد ایستادگی هزاران مبارز عاشق و نماد دادخواهی” ضمن محکوم کردن این عمل اعلام می کنند ما مادران پارک لاله ایران به عنوان صدایی از جنبش دادخواهی مردم ایرانع تحریب خاوران را به شدت محکوم می کنیم و همراه همیشگی مادران و خانواده های خاوران و تمامی دادخواهان هستیم، تا زمانی که بتوانیم ان جا را بنا بر دلخواه خود، انگونه که شایسته عزیزان مبارزمان است، تغییر شکل دهیم و گل باران کنیم و بیارائیم.
مادران پارک لاله در اطلاعیه خود ادامه می دهند ما از جامعه محترم بهائیان می خواهیم که در برابر تعرض این حکومت ستمکار چونان گذشته محکم و مصمم بایستند و اجازه ندهند که فوت شدگانشان را در خاوران به خاک بسپارند.
همچنین نامه ای به تاریخ سوم اردیبهشت ۱۴۰۰ با امضای ۷۲ نفر از اعضای خانواده های دادخواه خاوران خطاب به ازادیخواهان ایران، جهان و نهاد های بین المللی و حقوق بشری منتشر گردیده است. در این نامه امده است: کشتار فعالان سیاسی چپگرا و دگراندیش و پنهان کردن آن‌ها در خاوران تا قتل عام زندانیان سیاسی چپگرا در شهریور ۶۷ ادامه داشت و چندین گور جمعی در خاوران وجود دارد. گفته می شود که تعدادی از فعالان سیاسی مجاهد که در درگیری کشته شدند و حداقل ۵۰ نفر از دگراندیشان اعدام شده جامعه بهایی را در خاوران به خاک سپرده اند.
سعید سلطان پور، تقی شهرام و محسن فاضل را نیز در سال ۶۰ از بهشت زهرا به خاوران انتقال دادند.
ما خانواده‌های دادخواه از مردم شریف و آزاده ایران، از جامعه محترم بهایی و از تمامی نهادهای و سازمان های مستقل بین المللی آزادیخواه می خواهیم که در این راه همراه ما باشند و اجازه ندهند خاوران، این سند جنایت های حکومت، نابود شود.
این عمل علاوه بر محکوم شدن از سوی مادران پارک لاله، مادران خاوران، سازمان عفو بین الملل، ار سوی گروههای حقوق بشری، جنبش های دانشحویی، کانون مدافعان حقوق بشر نیز محکوم شده است، اما متاسفانه برخی از جریان های اپوزیسیون واکنشی نسبت به تخریب و محو اثار خاوران نشان ندادند، علت چیست؟
ایا این موضوع درخور توجه نبود، یا این که عمدا مورد بی توجهی قرار گرفته است؟
کاوه ال حمودی
Kaveh179@gmail.com
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید