بزرگش نخوانند اهل خرد / که نام بزرگان به زشتی برد

برای نمونه هادی خرسندی که به نظر نگارنده عبید زاکانی زمانه ما و از افتخارات ادبیات و طنز مبارز و آگاهی بخش ایران است به خاطر انتقاد محترمانه ای که نسبت به این راستهای افراطی ابراز کرده با فحاشی مواجه شده و یا محمدرضا عالی‌پناه (آقای هالو) شخصیت طنزپرداز و مبارزی که به‌خاطر مخالفت با رژیم مذهبی حاکم سالها رنج زندان را به جان خریده چون به رضا پهلوی خیلی مودبانه انتقاد کرده مورد اهانت و دشنام های بسیار زننده قرار گرفته و البته از این مثالها فراوان است. و یا به هنرمند تبعیدی و محبوب ایران خانم گوگوش بخاطر عدم پیوستن به حرکت “من وکالت می دهم” توهین می کنند و…

در واقع این جریان به هیچ جا نرسیده از هم اکنون ساز دیکتاتوری سلطنتی می زند. و همان حرفی را تکرار می کند که شاه در اوج دیکتاتوری تکرار کرد و تشکیل حزب واحد و فراگیر رستاخیز را اعلام کرد و گفت: “همه ملت از این پس عضو حزب رستاخیزند آنها که به این رستاخیز ایران وارد نشوند اگر توده ای و بی وطن هستند یا به زندان می روند و یا اجازه خروج از کشور می گیرند” (روزنامه آیندگان چاپ ۱۱ اسفند ماه ۱۳۵۳ با تیتر بزرگ “ایران یک حزبی شد”).

این خود مقدمه ای برای گسترش جنبش ضد دیکتاتوری شد. خمینی بنیانگذار جنایتکارترین رژیم تاریخ ایران پیش از به قدرت رسیدن در فرانسه به خبرنگاران می گفت ما رژیمی می خواهیم مثل نظام فرانسه که کمونیست‌ها هم آزادند. “نقل به مضمون” او فقط زمانی سرکوب مخالفان را آغاز کرد که به قدرت رسید. اما این سلطنت طلبهای افراطی از همین حالا وعده سرکوب می دهند. اینان با مبارزان هزینه داده داخل ایران که در دو دهه گذشته جانشان را علیه رژیم مذهبی به خطر انداخته اند و حصر و زندان را به جان خریده اند تا در کنار مردم باشند، کسانی مثل میرحسین موسوی و زهرا رهنورد و دهها چهره برجسته زندانی دیگر که ده‌ها سال است با دیکتاتوری مذهبی مبارزه می کنند، دشمن اند و هر کس با هر گرایشی که با آنان نیست را “اجنبی” می نامند. و می خواهند که چپ که طیف متکثر و مهمی از جریانات اپوزیسیون آزادیخواه است را نابود کنند و بقیه مخالفان را نیز سرکوب کنند.

البته بخشی از طرفداران نظام پادشاهی هستند که نظرات خود را منطقی و بدون توهین به دیگران بیان می کنند اما پرسش این است که چرا بسیاری از همین دسته دوم با هتاکان مرزبندی صریح و قاطعی نمی کنند؟ چرا خود آقای رضا پهلوی به صراحت حساب خود را از آنان جدا نمی کند؟ مثلا حاضر نیست بگوید که این گرایش نه خواهان دموکراسی بلکه طرفدار دیکتاتوری سلطنتی است و من به چنین طرفدارانی نیاز ندارم و اقدامات آنان را محکوم می کنم.

اساسا هر طرفدار بازگشت نظام پادشاهی که دیکتاتوری سلطنتی سابق را بی عیب می انگارد و نقش انکار ناپذیر آن را در زیر پا گذاشتن قانون اساسی مشروطه و از میان برداشتن جریانات اپوزیسیون از جمله نیروهای معتدل و میانه ای مثل جبهه ملی و میدان دادن به آخوندها که سرانجام به قدرت گرفتن آنان انجامید انکار می کند چه بخواهد و چه نخواهد طرفدار اعاده دیکتاتوری سلطنتی است.

بازگشت سلطنت با این گونه شیوه های ضد دموکراتیک اگر روزی به نتیجه برسد، که با توجه به رشد نسل جوان و روحیه آزادی‌خواهی مردم بسیار بعید است، بازگشت به دیکتاتوری است و بر آن هستم که در ایران به خاطر ریشه دار بودن دیکتاتوری، نظام سلطنتی شبیه بریتانیا غیرممکن است. حتی نظام جمهوری شبیه فرانسه نیز ممکن است به دیکتاتوری بیانجامد. به همین دلیل هم طرفدار جمهوری پارلمانی شبیه آلمان هستم. با این همه دقیقا به دلیل اعتقادم به جمهوریت از حق برابر شهروندی همه طرفداران سلطنت دفاع می کنم و معتقدم که مقابله به مثل کردن با افراطیون ما را به افراط می کشاند و از جمهوری‌خواهی دور می کند و کمک به تفرقه هرچه بیشتر اپوزیسیون و تحت الشعاع قرار گرفتن تضاد اپوزیسیون با رژیم به این گونه دعواها می انجامد. اما طبعا انتقاد و افشای مداوم، و طرد تفکر آنان باید ادامه یابد.

“چپ” های همسو با جمهوری اسلامی و دل بسته به اصلاحات

اینها نیز متاسفانه دشمن دموکراسی و حقوق بشر هستند و هنوز تحت عنوان مبارزه با امپریالیسم و به بهانه های واهی مثل دفاع از استقلال ایران و حفظ صلح، مستقیم و یا غیرمستقیم در خدمت دیکتاتوری مذهبی هستند و حتی از دیکتاتوری روسیه و تجاوز آن به اوکراین نیز تحت عنوان دفاع از صلح جهانی و یا مبارزه با ناتو و امپریالیسم آمریکا حمایت می کنند. به این جریان که تاکنون به اعتبار چپ دموکرات و آزادی‌خواه نیز لطمات جبران‌ناپذیری زده در مقاله ای دیگر خواهم پرداخت.