والله تا آن جا که در تعلیمات دینی مدرسه و معارف اسلامی دانشگاه و غیره و غیره به ما یاد دادند جناب امام حسن به صلح و سازش با دشمن و خانم بازی معروف بود که البته همان ها که با آن ها سازش می فرمود، یکی از دویست سیصد زن او یعنی سرکار خانم جعده را راضی کردند تا به شوی محترم اش زهر بخوراند و خلاصه گپ و گفت و استدلال سیاسی و خانم بازی باعث نشد تا «خدمت» ایشان نرسند و آقای معاویه زد همین امام سازشکار را به ملکوت اعلا فرستاد.
بعد از آن امام حسین آمد که بعدها هر چه از اسلام شنیدیم با نام او و مبارزه ی او با ظالمان و یزید پسر معاویه که داداش اش را کشته بود گره خورده بود و چه تعریف ها که از شجاعت و شهامت و کله خری او هنگام جنگ و این ها نکردند طوری که حتی خسرو گلسرخی کمونیست، از طریق او به کمونیسم رسید و الان هم در ایام محرم مردم در شهادت او همچین توو سرِ خودشان می زنند که مغزشان کلا معیوب شده است.
جناب دکتر شریعتی هم چه کتاب ها در تمجید از امام حسین نوشت و چقدر دلاوری و جنگاوری او را در مقابل اسلام صفوی ستود و فرمود حسین وارث آدم است و ثار الله است (نه اون ماشین شاسی بلندها که آدم را تووش مثل نون لواش پهن می کردن؛ یه ثارالله دیگه!) و از این حرف ها و این جناب حسین تا آن جا که ما می دانیم با خلیفه ی بدکار مسلمانان در افتاد که البته به لحاظ نسنجیدن توان و قوای ۷۲ نفر در مقابل یک لشکر بزرگ و خباثت سدعلی وارِ جناب آقای شمر بن ذی الجوشن که آدم قیافه ی نامزد ریاست جمهوری آقای مصطفی پورمحمدی را که می بیند یاد او می افتد نیست و نابود شد.
باری من مانده ام که آقایان اصلاح طلب نواندیش دینی که برای ما از حافظ و مولوی برای رای دادن «فاکت» می آورند چرا این قدر به روش امام حسن چسبیده اند و انگار نه انگار که امام حسینی هم وجود داشته که دستکم اگر هم زورش به یزید نمی رسیده، لااقل روی او شمشیر می کشیده که فلان فلان شده چرا این قدر به مسلمین ظلم می کنی!
این که شما فقط امام حسنی شده اید نکند در قلب تان فکر می کنید حضرت امام حسین کارش غلط بوده و دیوانگی کرده در مقابل لشکر عظیم خلیفه ی وقتِ جناب یزید، با ۷۲ نفر لشکر کشی نموده است؟
یکی پیدا شود جواب ما را بدهد ممنون می شویم! 🙂
از: گویا