به گفته رسانه‌های داخلی کانادا، حدود ۲/۵ میلیون نفر در رژه افتخار امسال در شهر تورنتو شرکت داشتند و بسیاری از آن‌ها افراد مهاجر تازه واردی بودند که اولین جشن افتخار خود را در کشوری آزاد برگزار می‌کردند.

این مراسم هرساله در کانادا با حمایت‌های دولت و سازمان‌های مردم‌نهاد و همچنین ارگان‌های خیریه و مذهبی برگزار می‌شود. تدابیر امنیتی لازم توسط پلیس شهر تورنتو درنظر گرفته شده بود و چند روز پیش از رژه افتخار، خیابان‌های منتهی به مسیر رژه آذین‌بندی شده بودند. 

کانادا یکی از بزرگ‌ترین کشورهای حامی رنگین‌کمانی‌ها و پذیرای مهاجرین و پناهندگان رنگین‌کمانی است و جامعه رنگین‌کمانی در طی دهه‌های اخیر به بسیاری از حقوق انسانی خود در این‌ کشور دست یافته‌ است. نخست‌وزیر وقت کانادا، «جاستین ترودو» نیز در روزهای گذشته با حضور در جشن‌ها و برنامه‌های هفته افتخار در تورنتو، بار دیگر حمایت خود را از جامعه رنگین‌کمانی کانادا نشان داد.

او با انتشار تصاویری در حساب کاربری خود در اینستاگرام، هفته افتخار تورنتو را تبریک گفت: «دیدن بسیاری از مردم که آشکارا عشق و آزادی را جشن می گیرند، گواهی بر این است که ما به عنوان یک کشور چه‌قدر پیشرفت کرده‌ایم. به مبارزه ادامه دهید تا هر فرد بتواند احساس غرور و آزادی کند و آن چیزی باشد که در واقع هست.»

تورنتو یکی از بزرگ‌ترین شهرهای کانادا است که بیشترین جمعیت ایرانی را در خود جای داده است. هرساله تعداد بسیار زیادی از اعضای جامعه رنگین‌کمانی ایرانی و حامیان آن‌ها در این مراسم شرکت می‌کنند. امسال نیز مانند سال گذشته، جامعه رنگین‌کمانی ایرانی ساکن کانادا از ماه‌ها پیش تدارک لازم برای برپایی این رژه افتخار را دیده و روز یک‌شنبه در کنار دیگر‌گر‌وه‌ها و ملیت‌های رنگین‌کمانی، به عنوان بخشی از جامعه ایران، هرچند سرکوب و به حاشیه رانده شده، خیابان‌های شهر‌ تورنتو را با افتخار پیمودند.

در این رژه افتخار، با تلاش و همت اعضای «سازمان کوئیر‌های ایرانی سیمرغ»، افراد و‌ گروه‌های مختلف جامعه رنگین‌کمانی ایرانی با هر‌ گرایش جنسی، هویت و بیان‌جنسیتی، با پوشیدن لباس‌های رنگین‌کمانی و در دست داشتن پرچم‌های رنگا‌رنگ، پرچم ملی ایران و پرچم‌هایی با شعار «زن، زندگی، آزادی»، فریاد شادی سر داده و تلاش کردند تا صدای هم‌نوعان خود در داخل ایران باشند.

آن‌ها با در دست داشتن پلاکارد‌هایی با تصاویر افراد رنگین‌کمانی از داخل ایران و شعار‌های زن، زندگی، آزادی، «ترنس، زندگی، آزادی» و «کوئیر، زندگی، آزادی» تاکید کردند که خیزش انقلابی مردم ایران همچنان ادامه دارد و جامعه رنگین‌کمانی بخشی مهم و جدا‌نشدنی از این جنبش آزادی‌خواهی است.

علاوه بر این، در روزهای منتهی به رژه افتخار، با تلاش سازمان کوئیر‌های ایرانی سیمرغ، ایستگاهی در خیابان معروف «چرچ» در تورنتو بر پا شد که با حضور گسترده جامعه رنگین‌کمانی و حامیان آن‌ها همراه بود. 

در شب‌های پیش از روز یک‌شنبه، روز رژه افتخار، این ایستگاه با پخش موزیک‌های شاد ایرانی و برپایی جشن، حاضرین را به رقص و پایکوبی دعوت می‌‌کرد.

«ارغوان شمس‌آرا»، بنیان‌گذارسازمان کوئیر‌های ایرانی سیمرغ در گفت‌وگو با «ایران‌وایر» می‌گوید: «ما کوئیر‌های ایرانی ساکن تورنتو و متحدان‌مان امسال نیز در روز یک‌شنبه ۱۰ تیر ماه ۱۴۰۳ یکی از بزرگ‌ترین رژه‌های افتخار جنبش ال‌جی‌بی‌تی‌پلاس ایرانی را با شعار زن، زندگی، آزادی در این شهر برگزار کردیم. شرکت‌کنندگان در این جشن خیابانی شعار زن، زندگی، آزادی و آزادی برای ایران سر دادند و با نمایش عکس افراد کوئیر کشته‌ شده در ایران، درباره شرایط جامعه ال‌جی‌بی‌تی‌پلاس تحت حاکمیت جمهوری اسلامی اطلاع‌رسانی کردند.»

او در ادامه می‌گوید در رژه افتخار امسال جمع‌هایی از خانواده‌های دادخواه (کسانی که عزیزان‌ آن‌ها در ایران به دست ماموران جمهوری اسلامی کشته شده‌اند)، کنش‌گران سیاسی، فعالان حقوق زنان و کوئیر، هنرمندان و درگ‌آرتیست‌ها حضور داشتند. 

با توجه به این که بیشترین جمعیت کوئیرهای ایرانی خارج کشور در کانادا و به ویژه در تورنتو ساکن هستند، این شهر یکی از کانون‌های زندگی آزادانه این افراد و جنبش‌های اجتماعی این گروه محسوب می‌شود.

شمس‌آرا در ادامه می‌گوید: «ما بسیار خوشحال هستیم که جامعه ایرانی روز به روز با جامعه کوئیر نزدیک‌تر و دوست می‌شود. ما بسیار خوشحالیم که فرهنگ زن، زندگی آزادی همچنان ادامه دارد و با گسترش این فرهنگ، روز به روز به ؟؟ نزدیک‌تر‌ می‌شویم و صداهای بیشتر و خون‌های تازه‌تری وارد رگ‌های این جنبش می‌شود.»

رژه‌های افتخار در اعتراض به محو کردن و فشار برای پنهان‌ شدن آغاز و رفته‌رفته باعث شد تا رنگین‌کمانی‌ها بتوانند به بسیاری از حقوقی که حق طبیعی آن‌ها است، دست پیدا کنند. امروز در بسیاری از کشورهای دنیا جشن‌ها و رژه‌های افتخار با حمایت دولت‌ها، سیاست‌مداران و سازمان‌های حقوق‌بشری برگزار می‌شوند. این رژه‌ها نشان می‌دهند که انسان‌ها می‌توانند از جنبه‌های مختلف، از جمله هویت و بیان جنسیتی، جنس و گرایش‌های جنسی، با هم متفاوت باشند.

از: ایران وایر