احمد پژمان، آهنگساز برجسته ایرانی که در لس‌آنجلس درگذشت، در سال ۱۳۱۴ در منطقه لار در استان فارس به دنیا آمده بود. او همزمان با تحصیلات دبیرستان و دانشگاه در تهران به طور خصوصی نیز به فراگیری موسیقی پرداخت. ابتدا به سوی ویولن رفت و چند سال بعد نزد حسین ناصحی استاد برجسته آهنگسازی، تئوری موسیقی و هارمونی را آموخت.

پژمان در سال ۱۳۴۳ با استفاده از یک بورس مطالعات وزارت فرهنگ و هنر رهسپار وین در اتریش شد و در آکادمی موسیقی این شهر نزد استادانی چون توماس کریستیان داوید، آلفرد اُول و هانس یلینک بر دانش و تجربه خود در زمینه آهنگسازی افزود. ارکستر مجلسی رادیو وین برخی از آفریده‌های اولیه او را در همان سال‌های تحصیل برای نخستین بار اجرا کرد.

احمد پژمان در همان سال‌ها به سفارش وزارت فرهنگ و هنر، اپرای جشن دهقان را آفرید که در سال ۱۳۴۶ در مراسم گشایش تالار رودکی و اپرای تهران با همکاری ارکستر سنفونیک تهران و گروه اپرا به روی صحنه رفت.

پژمان در سال ۱۳۴۹، پس از پایان تحصیل به ایران بازگشت و به تدریس در کنسرواتوار تهران و دانشگاه تهران پرداخت. او از زمان بازگشت تا انقلاب ۱۳۵۷ به مطالعه ژرف موسیقی سنتی و بومی ایران پرداخت و می‌کوشید برای تکنیک آفرینشی که در بیرون از ایران آموخته بود، درون مایه‌ای ملی پیدا کند.

ملودی‌های ساده

احمد پژمان آهنگساز رومانتیک مدرن یا نئو رومانتیک به شمار می‌آید. رومانتیسم در آفریده‌های او در مراحل سه‌گانه تکاملی خود، شکل‌های گوناگونی به خود گرفته است. در مرحله نخست، ملودی‌ها ساده و درخشان است و ریتم‌ها آن چنان پیچیده و انبوه نیست که کشف مایه‌های ملی را دشوار کند. به بیان دیگر ملودی دست بالا را دارد.