حمید آصفی
خنجر از درون؛ جمهوری اسلامی در لحظهی خوردن فرزندان خود
✏️ حمله تند رئیس مجلس و گروهی از نمایندگان به حسن روحانی، فقط یک واکنش سیاسی نبود؛ بلکه پردهای تازه از نبرد درونی قدرت را در نظام عیان کرد. در روزی که محمدباقر قالیباف، روحانی را به تخریب رابطه با روسیه متهم کرد، دو نماینده نزدیک به جریان پایداری پا را فراتر گذاشتند و خواستار محاکمه رئیسجمهور پیشین ایران شدند.
✏️ آنچه در ظاهر یک مجادله پارلمانی است، در واقع آغاز جنگ بر سر جانشینی رهبری سوم است. قالیباف در این میدان، نقش نماینده نظم آینده را بازی میکند؛ مدیری از درون سپاه و نظام که میخواهد خود را گزینهای میانه میان نظامیان و روحانیت معرفی کند. او با حمله به روحانی، عملاً وفاداری خود به شرق را اعلام کرد؛ وفاداریای که امروز به شناسنامه مشروعیت سیاسی در جمهوری اسلامی تبدیل شده است.
✏️ انتخاب روحانی به عنوان هدف تصادفی نیست. روحانی هنوز در ذهن بخشهایی از حاکمیت، نماد عقلانیت دیپلماتیک و تمایل به گفتوگو با غرب است. حمله به او یعنی هشدار به هر صدایی که از تفاهم، مذاکره یا واقعگرایی حرف بزند. در فضای ملتهب کنونی، حتی یادآوری امکان گفتوگو با غرب هم میتواند اتهام امنیتی تلقی شود.
✏️ در این میان، روحانی، ظریف و حتی علی لاریجانی هر یک بهگونهای در تلاشاند جای خالی هاشمی رفسنجانی را پر کنند؛ نه از سر ارادت، بلکه از ضرورت تاریخی. آنها بازماندگان آخرین نسل سیاستورزانی هستند که هنوز باور دارند جمهوری اسلامی میتواند با عقلانیت نجات یابد، نه با فریاد. در ذهن آنان، هاشمی نه فقط یک چهره سیاسی، بلکه آخرین معبر به واقعگرایی بود — مسیری که اکنون در حال بسته شدن است.
✏️ اما این نزاع فقط دعوای سیاست خارجی نیست؛ دعوا بر سر هویت آینده نظام است. در آرایش جدید قدرت، هر جناح تلاش میکند جای خود را در دوران پس از رهبر، تثبیت کند. از نگاه قالیباف و یارانش، حذف روحانی یعنی پاکسازی مسیر برای حاکمیت در دوران جانشینی.
✏️ نمایندگانی که در مجلس فریاد محاکمه سر میدادند، نه دغدغه عدالت داشتند، نه حافظه تاریخی؛ آنها صرفاً در حال پیشخرید سهم خود از آینده قدرت بودند. در جمهوری اسلامی، هر حمله به چهرهای که بوی گفتوگو بدهد، نشانه وفاداری بیشتر به رأس هرم تلقی میشود. و این روزها، وفاداری کمیابترین کالای سیاسی در تهران است.
✏️ نکته ظریفتر آن است که همزمان با این فریادها، نظام در مسیر مذاکره پنهان با غرب حرکت میکند. همین تضاد است که ماهیت واقعی بحران را آشکار میکند: جمهوری اسلامی ناچار به گفتوگوست، اما برای حفظ اقتدار ظاهری باید فریاد دشمنی سر دهد.
✏️ قالیباف شاید در مجلس لحظهای احساس قدرت کرده باشد، اما واقعیت این است که او و همپیمانانش از پایان دوران خودشان میترسند. دورانی که در آن شعار «نه شرقی، نه غربی» سالهاست به «فقط شرقی» تقلیل یافته، و همان شرق هم دیگر میلی به پرداخت هزینه ندارد.
✏️ آنچه امروز در مجلس ایران میگذرد، نشانه تغییر توازن قدرت در لحظهای حساس از تاریخ جمهوری اسلامی است. نبرد اصلی نه میان اصلاحطلب و اصولگرا، بلکه میان دو تصور از آینده است: یکی، آیندهای در اسارت دشمنیهای قدیمی؛ و دیگری، آیندهای که شاید برای نخستینبار بخواهد خود را از ترس دشمن رها کند.
✏️ شاید تاریخ این روز را چنین ثبت کند: روزی که نظام، در آستانه تغییر رهبری، بیش از هر دشمن خارجی، از خودش ترسید.
#حمیدآصفی
https://t.me/hamidasefichannel2
صفحه یوتیوب
https://youtube.com/@hamidasefi-mf3jo
به کانال تلگرام سایت ملیون ایران بپیوندید