
بی بی سی فارسی
در نهایت، در مذاکرات اقلیمی سازمان ملل در برزیل توافقی به دست آمد، اما در پیشنویس این توافق بهطور صریح به کاهش استفاده از سوختهای فسیلی اشاره نشده است.
بیش از هشتاد کشور از جمله بریتانیا و اتحادیه اروپا، خواهان توافقی بودند که تعهدات قبلی برای فاصله گرفتن از انرژیهای تجدیدناپذیر را پیش ببرد.
اما پس از یک مشاجره سخت با کشورهای نفتخیز به رهبری عربستان سعودی، این بند از متن حذف شد.
کشورها همچنین بر سر برداشتن گامهایی برای بازنگری موانع تجاری و سه برابر کردن کمک مالی به کشورهای درحال توسعه برای سازگار شدن با گرمایش جهانی، توافق کردهاند.
کمیسیونر اقلیم اتحادیه اروپا میگوید این اتحادیه متن را خواهد پذیرفت، با این که این توافق به اندازهای که آنها میخواستند قاطع و جدی نیست.
مونیک باربوت، وزیر محیط زیست فرانسه روز گذشته گفت که کشورهای تولیدکننده نفت، روسیه، هند، عربستان سعودی، و همچنین بسیاری از کشورهای درحالظهور با کاهش مصرف سوختهای فسیلی مخالف هستند.
به گفته خبرنگار بیبیسی دلایل آن واضح است. این کشورها یا ذخایر عظیمی از سوختهای فسیلی دارند یا به شدت به آنها برای تأمین انرژی و اقتصاد خود وابسته هستند.
برخی از کشورهای درحالتوسعه استدلال میکنند که باید اجازه داشته باشند از ذخایر خود استفاده کنند، همانطور که کشورهای دیگر در گذشته انجام دادهاند.
و آنها اغلب تأکید کردهاند که تمرکز باید روی کاهش انتشار گازها باشد، نه خود سوختهای فسیلی.
در نشست «کاپ ۲۸» درسال ۲۰۲۳ در دبی، رهبران جهان توافق کردند که به تدریج از سوزاندن سوختهای فسیلی که باعث گرمایش زمین میشوند فاصله بگیرند. این اولین بار بود که مذاکرات اقلیمی بهطور مستقیم به مسئله سوختهای فسیلی پرداخت. اما هنوز برنامه و نقشه راه مشخصی برای عملی کردن این توافق آماده نشده است.
سیاوش اردلان- خبرنگار اعزامی بیبیسی فارسی به برزیل
در بیرون سالنی که قرار است توافق نهایی مبارزه با تغییرات اقلیمی اعلام شود منتظر رفتن روی آنتن بیبیسی فارسی هستم.
متن توافق، منتشر شده و خبرنگاران با شتاب مشغول مطالعه مفاد آن هستند.
آن چه در نگاه اولیه دیده میشود، ناکامی بزرگ برای کشورهایی است که می خواستند گذار تدریجی از سوختهای فسیلی در متن توافق گنجانده شود.
سوختهای فسیلی متشکل از نفت، گاز و زغال سنگ، عامل اصلی گرم تر شدن زمین هستند.
اما عامل اصلی رشد اقتصادی و چرخش اقتصاد ده ها کشوری هستند که نمیخواهند حالا حالاها تن به توافقی بدهند که صحبت از کنار گذاشتن سوختهای فسیلی میکند ولو در دهها سال آینده.
این بازتابی است از واقعیتهای موجود اقتصادی و سیاسی جهان.
پاویلیون عربستان در اجلاس بسیار مجلل بود. تمرکز ثروت و نفود در نمای این پاویلیون مشهود بود.
عربستان در کنار روسیه و هند سرانجام توانستند اتحادیه اروپا و کشورهای فقیر و آسیب دیده از تغییرات اقلیمی را مجاب به صرفنظر از اشاره به سوختهای فسیلی کنند.
در عوض در متن توافق صحبت از تعهد به سه برابر کردن کمکهای مالی به این کشورها در مقاوم سازی در برابر تغییرات اقلیمی شده است.
این تنها نکتهای است که میتواند نیمه پر لیوان برای این کشورها باشد. البته اگر به آن عمل شود.
دولت برزیل به عنوان کشور میزبان میخواست در توافق نهایی، کشورها متعهد به تدوین نقشه راهی برای جلوگیری از جنگل زدایی بشوند.
این اتفاق هم نیفتاد. صرفا تعهدی به جلوگیری از جنگل زدایی.
اعلام تعهداتی که اگر کشورهای امضا کننده نخواهند در حد یک شعار باقی میماند.
با این که اجلاسهای متعدد مبارزه با تغییرات اقلیمی را پوشش دادهام اما کاپ ۳۰ ویژگی خاصی داشت: «مشکلات لجستیکی در برپایی اجلاس عملا به نمادی از هرج و مرج و مشکلاتی بدل شد که امروز شاخص شکافهای بزرگ اقتصادی و سیاسی بلوکهای مختلف قدرت در جامعه جهانی هستند.»