آنچه در مراسم هفتم خسرو علیکردی در مشهد اتفاق افتاد برای جریان‌های ضددموکراسی، یک رسوایی و نقطه‌ی عطف در جهت روشن‌شدن سویه‌های ضد آزادیِ بیان آنان و ماهیت تمامیت‌خواهانه آنان بود

جماعتی وارث شعبان‌بی‌مخ‌ها و در ادامه همان مرام و همچنین در ادامه(یا شاید همدستی) چماق‌کشی انصارحزب‌الله در دهه‌های حکومت جمهوری‌اسلامی برای برهم زدن میتینگ مخالفان و مردم، اینبار امام خیلی زود و قبل از رونمایی از قدرتِ سلطنتی مطلوبش، دستش رو شد

آن سنگ‌زدن به صورت نرگس محمدی،⁩ 

‏سنگ به صورت زن‌زندگی‌آزادی بود

‏سنگ به صورت حق آزادی بیان بود

‏سنگ به حق تجمع بود

‏سنگ به حق صاحب‌عزا بود

‏سنگ به حق بر سلامت(با توجه به مخاطره برای جان و چشم سخنرانان) بود و…‏

شعار‌های «زن‌زندگی‌آزادی» و «پاینده ایران» و «مجیدرضا رهنورد» را هم برهم زدند و کنار زدند

‏فقط شعار«جاوید شاه» و با افتخار میگویند خوب کردیم و هرگز محکوم نکردند.

از: سایت جبهه ملی ایران – خارج از کشور