سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه به مناسبت ششمین سال فعالیت خود، بیانیه ای منتشر کرده است:
سندیکای ما ششمین سال حیات خود را پشت سر گذاشت. شش سال پر از فراز و نشیب. شش سالی که اگر برای گرداننگان سندیکا سالهای دشواری بود، اما در زندگی کارگران هفت تپه امیدی تازه بود.
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه که بعد از مبارزات قهرمانانه کارگران در سال ۸۷ شکل گرفت در دوران فعالیت خود در زمینه دفاع از منافع کارگری کارگران به دستاوردهای مهمی رسیده است.
اولا خواست ایجاد تشکل مستقل کارگری که بعد از تاسیس سندیکای واحد آغاز گردید را دنبال کرده و مانع از آن شد که این خواست طبقه کارگر ایران به دست فراموشی سپرده شود. تاسیس سندیکای کارگران هفت تپه در بین کارگران کشور با فضای امید وهمدلی همراه شد. گر چه از این فضا بهترین استفاده به عمل نیامد. مبارزه قهرمانه کارگران هفت تپه ودستاوردهای آن وهمچنین تاسیس سندیکای کارگری ٰموجب شد می توانست باعث شود که در سرتاسر ایران مبارزات کارگری از دوام واستحکام فراوانی برخوردار گردد. فرصتی که متأسفانه از دست رفت.
در عوض فعالان سندیکا با دشواریهای متعددی روبرو شدند. برای مسئولین سندیکا درست در چنین روزهایی ودرست یکسال بعد از تاسیس سندیکا در سال ۸۸مصادف به زندانی شدن شش تن از اعضای هیئت مدیره وپس از ان اخراج از کارما گردید. این تاوانی بود که باید برای این هدف بزرگ پرداخت می کردیم. ما این تاوانها را پرداخت کردیم تا کارگر هفت تپه نانی بر سر سفره اش بیاید. ما تاوان دادیم تا کمک کنیم تا زندگی بیش از ۵هزار نفر در خطر نابودی نیافتد.ما مبارزه کردیم تا شرکت هفت تپه توسط زمین خواران چپاول نگردد.
از روزی که کارگران مبارزه کردند وسندیکای خود را تشکیل دادند بعد از شش سال حقوق کارگران تقریبا به موقع پرداخت می گردد.هنوز هم سایه سنگین سندیکا بر روی مسئولین شرکت سنگینی می کند.در هفت تپه کارگر شرکتی موقت (البته بجز ۵نفر هیئت مدیره)وجود ندارد.چرا که پیگیری های قبلی وبعدی سندیکا به رسمی شدن کارگران موقت کمک کرد. بالا بردن مزایای کارگران واخیرا هم اجرای طرح طبقه بندی مشاغل همه از دستاوردهای مبارزه کارگران و سندیکای آنان بوده است.
از طرف دیگر وضعیت ما به عنوان اعضای هیئت مدیره بعد از شش سال همچنان در وضعیت سخت ودشواری قرار دارد. قرار داد موقت، عدم پرداخت مطالبات وحق بیمه سالهایی که از کار اخراج بودیم از جمله این دشواری هاست.ما می دانیم که کارفرما با رندی می خواهد تا شمشیر اخراج را بالای سرما نگه دارد تا ما را از راهی که در آنیم باز دارد. اما چون مبارزه کارگر مبارزه ایست برای زندگی ما چاره ای جز این نداریم تا بخاطر بقا، بخاطر یک زندگی انسانی وشرافتمندانه به این مبارزه ادامه دهیم.